<$BlogRSDUrl$>

29.6.07

Πώς πέρασα το απόγευμα μου. 

Έψαχνα στο U tube τη λέξη "φωτιά" για να κάνω ένα φτηνό αστειάκι. Δεν μου κάθισε (ευτυχώς).

[Εύγλωττη εικόνα ο σύνδεσμος φωτιά, έτσι;]

Ψάχνοντας έπεσα πάνω σε μια καταπληκτική εκδοχή του Who by fire, του Λέοναρντ Κοέν, με τον Σόνυ Ρόλλινς στο σαξόφωνο και τον Κοέν φωνητικά.

Είχα πρωτοδεί το βίντεο στο θαυμάσιο μπλογκ Mr Dante Fontana's visual guidance LTD.

Έψαξα να το βρω εκεί και διαπίστωσα ότι το βίντεο chez Mr. Fontana "is no longer available". Tο παραθέτω λοιπόν εδώ:

Τα λόγια.


Το βίντεο είναι από την εκπομπή του δικτύου ΝBC, Sunday Night. Εκπομπή με απίστευτο εύρος μουσικών επιλογών όπως μπορείς εύκολα να διαπιστώσεις.

[Άλλο θαυμάσιο μπλογκ το PCL linkdump -Παίζει κι εκεί ο mr Dante Fontana!]

Αυτό το
"...and who shall I say is calling?"
του από πάνω τραγουδιού, μου θύμισε το σαββοπούλειο
"αλλά ποιος χτυπάει την πόρτα
ποιος ζητάει λογαριασμό;
"

-Το Σώσε, Ξενοδοχείο.
Δεν χρειάστηκε πολύ ώρα... Και ιδού και λίγος Σαββόπουλος:


Μπάσο Κιουρτσόγλου, πλήκτρα Λάντσιας. Aπό το τελευταίο σιντί του Σ. που συνοδεύεται και από ντιβιντί. "Πυρήνας" ο τίτλος του.

Βάλε στη θέση του χειμώνα το καλοκαίρι, βάλε κι όποιο κόμμα, παρέα ή δεν ξέρω τι, σε τραβάει απ το μανίκι και...

Καιρό προσπαθούσα να καταλάβω ποιος στο καλό ήταν ο ουρακοτάγκος στους στίχους
"του Θεού η χάρη [να] μας φυλάει απ τα σουξέ
κι ο ουρακοταγκος απ τα θεϊκά εφέ
"

Πρόσφατα σχετικά κατάλαβα ότι αναφερόταν στον εαυτό του...

Κι έτσι πέρασα το απόγευμα μου.

(βρέχει τώρα, ίσως βρέχει και στην Πάρνηθα, το χώμα μύρισε, άρα υπάρχει θεός)


ΥΓ. Έκανα βόλτες και στης Ου μινγ και στης Λουκρητίας.


*

buzz it!

(7) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

27.6.07

Αχ! Η νότια Ευρώπη της δεκαετίας του πενήντα. Τη νοσταλγώ κι ας ζούσαν πιο δύσκολα οι άνθρωποι. Κι ας μην την έζησα ποτέ.

κλικ στην εικόνα για μεγέθυνση.


Μέσα σε πενήντα, μόλις, χρόνια... Το έχεις παρατηρήσει κι εσύ. Στις μέρες μας πέφτει πολύ ξύρισμα. Γράφω ξύρισμα και εννοώ όλες τις μεθόδους αποτρίχωσης. Κάτι που μ' αρέσει και δεν μ' αρέσει ταυτόχρονα. Σε λίγο όλες οι γυναίκες θα ξυρίζουν και το κεφάλι τους. Κάτι που μ' αρέσει και δεν μ' αρέσει ταυτόχρονα.

Και επιπλέον αποδεχόμενος το ξύρισμα θα πρέπει, για να είμαι συνεπής, να δεχτώ και τα σιλικονάτα στήθη. Αδιέξοδο.

Μα σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας!
*
Στις μέρες μας: Και πώς αντιμετώπιζαν το ζήτημα οι ρωμαίες αριστοκράτισσες; Η Άννα η Κομνηνή; Η Μαρία Αντουανέτα; Οι μικροαστές του 19ου; Κάποιος πρέπει να γράψει την ιστορία των γυναικών σπανών... Όλα πρέπει να ξεκίνησαν από τότε που κάποιος άντρας αποφάσισε, για να δείχνει νεώτερος και υγιέστερος, να ξυρίσει τα γένια του...Μπορεί όμως ό άντρας να ξυρίστηκε, για να δείχνει νεώτερος και υγιέστερος, παρατηρώντας τις γυναίκες...

*

buzz it!

(15) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

25.6.07

*

Γρήγορα! Κάποιος να κλέψει την ιδέα!

*
Παρεμπιπτόντως αυτό:



Του Michael Welsh.

buzz it!

(4) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

Λάιφ στάιλ. 

Τον παντρέψαμε! Ο κουμπάρος είχε ένα ωραίο λουλουδάκι στο πέτο:



και είχε κάνει τα μαλιά του καρφάκια:



Η κουμπάρα φορούσε ένα ωραίο βραχιολάκι:



Είχε και καταπληκτικούς ιδρωμένους ψάλτες.

buzz it!

(9) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

24.6.07

*


κλικ στην εικόνα.

Ανακάλυψε και το μπλογκ του.

*

buzz it!

(3) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

23.6.07

Το γκουγκλ δίνει 23 αποτελέσματα για το κωλοκαίρι και 3 για το κωλοκαίριασε.

*

Ευτυχώς όμως, οι Carbonated Lemonade:



Το κόμικ του Roman Dirge (Lenore).

Mέσω Song of Summer.

*

buzz it!

(5) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

Ποτέ την Κυριακή. 

Να 'ξερες λοιπόν ότι μου θυμίζεις
κι άλλα τόσα που δε γνώρισα ποτέ.

-από τον ύμνο που έγραψε
ο Λουκιανός Κηλαηδόνης
για το κλαρίνο [λίνκ].




Κάποιες ώρες της μέρας τα βίντεο που ακολουθούν αργούν εκνευριστικά να κατέβουν. Παλιά μας τέχνη κόσκινο: Πατάς pause, βάζεις ένα ποτό, παραγγέλνεις σουβλάκια και περιμένεις για να τα δεις αξιοπρεπώς.

1967-1968. Η Ελλάδα της μόδας στο Μπρόντγουεη. Μιούζικαλ ο Ζορμπάς...









...μιούζικαλ και το Ποτέ την Κυριακή, το δεύτερο με τον θεατρικό τίτλο Ίλια Ντάρλινγκ. Μουσική (και ενορχήστρωση κάποιου άλλου) Μάνος Χατζιδάκις...










...έπαιζε κι ο Νίκος Κούρκουλος στο Ίλια.

Πιο κόντα στην πραγματικότητα μου φαίνεται η Ελλάδα του Δαλιανίδη. Ιδιαίτερα με το Ζορμπά, είχα την εντύπωση ότι έβλεπα απόσπασμα από έναν διεστραμένο Βιολιστή στη Στέγη (η πρεμιέρα του Βιολιστή έγινε το 1964).

Τελείως καρικατούρα.

Πέρασαν τα χρόνια και παίρνουμε, επιτέλους, την εκδίκησή μας. Τώρα εμείς βλέπουμε τους Αμερικάνους όπως μας έβλεπαν εκείνοι τότε.


*
Τα βίντεο από εδώ: http://www.bluegobo.com/index.php.
*
Το σάιτ το έμαθα χάρη στην la και πάλι.
*

buzz it!

(5) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

22.6.07

Σε κολώνα έξω από την εφορία Χαλανδρίου:



*

Αυτό πρέπει να γράφτηκε για μένα:



Αύριο...

buzz it!

(7) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

17.6.07



Οι πολύδωρες ως άζαξ: Τα κάνουν αόρατα.


buzz it!

(4) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

15.6.07

The man I'm supposed to be. 

Φίλε μου,

[...] μια ανάλογη εμπειρία με σένα. Μόνο που [...] βρέθηκα με δυο βυζιά, ένα σε κάθε μάτι. Ένας φίλος, ο οποίος δουλεύει στη διαφήμιση και την μόδα, επί δύο χρόνια φωτογράφιζε τα παρασκήνια στριπτηζάδικων και άλλων κοινωφελών ιδρυμάτων. Όταν τέλειωσε το πρότζεκτ του, αποφάσισε, όπως ήταν φυσικό, να δείξει σε φίλους και γνωστούς τις φωτογραφίες που τράβηξε. Είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει σαν εκθεσιακό χώρο ένα από τα ιδρύματα αυτά, και μάλιστα κατά τη διάρκεια του προγράμματός του. Βρέθηκα λοιπόν με τέσσερις γιγαντοοθόνες πάνω απ το κεφάλι μου και ωραιότατες γκόμενες να γδύνονται μπροστά μου. Οι φωτογραφίες ήταν εξαιρετικές αλλά το πρόγραμμα μου φαινόταν βαρετό. Πολύ σοφτ για τα γούστα μου. Μέχρι που κατέβηκαν οι κοπέλες στην πλατεία...Η λογική ήταν προφανής: Ξεκινάμε σοφτ, μέχρι να καταναλώσει ο πελάτης τα ουίσκια του, σκληραίνουμε σταδιακά το πρόγραμμα και μετά εφορμούμε. Σε λίγα λεπτά το σκηνικό άλλαξε άρδην. Εκεί να δεις Σόδομα και Γόμορρα.. Μ' έπιασε ταχυκαρδία, φοβούμενος ότι θα μου την πέσει καμιά και δεν είμαστε για τέτοια τώρα. Και μάλιστα μπροστά σε κόσμο... Είμαι ντροπαλός ο έρμος... Αλλά στους ντροπαλούς συμβαίνουν όλα. Ένας άλλος φίλος είχε την φαεινή ιδέα να ξεφορτωθεί μια απ τις κοπέλες που του την έπεσε, στέλνοντας την σε μένα. Η κοπέλα εφόρμησε σαν στούκας πάνω μου και...



-Είσαι πολύ ωραία.
-Ευχαριστώ
-Πώς σε λένε;
-Σάρα.
[...]
-Φοβάσαι αγόρι μου;

Εντελώς ξενέρωτος αλλά... Αν εξαιρέσεις τα πρώτα δευτερόλεπτα μεγάλης αμηχανίας, από τη στιγμή που παραδόθηκα στην μοίρα μου, ομολογώ ότι το ευχαριστήθηκα. Πολύ... Και το σπουδαιότερο: Μέσα στην τόση ξετσιπωσιά διέκρινα διακριτικότητα και ευγένεια! "Τελείωσε" και με φίλησε πεταχτά στα μάγουλα. Έκανε μια μικρή παύση, με κοιτάξε, χαμογέλασε χαριτωμένα, κι έφυγε μ’ ένα πεταχτό φιλί στο στόμα. Μεγάλη σκηνοθέτις σου λέγω. Μεγάλη ηθοποιός. Μεγάλη καλλιτέχνις. Το επιβεβαιώνω: Ο μύθος της πουτάνας με τη χρυσή καρδιά δεν στηρίζεται στο κενό. Την κοπέλα την πλήρωσε εκείνος που μου την έστειλε, διότι χρειάστηκε να απαντήσει σε δύο αμείλικτα ερωτήματα που του έθεσε η φίλη που τον συνόδευε: Πρώτον, είσαι σίγουρος ότι ο kukuzelis θα σκεφτεί να πληρώσει; Και δεύτερον είσαι σίγουρος ότι έχει λεφτά; Πολύ σωστά! Ευτυχώς που υπάρχουν οι γυναίκες.

Φεύγοντας ο πορτιέρης μας είπε ότι κάθε κοπέλα καθαρίζει τουλάχιστον 10000 ευρώ το μήνα. Όσα χρειάζονται για να συντηρηθεί αξιοπρεπώς μια οικογένεια τουλάχιστον δύο ατόμων...


buzz it!

(10) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

10.6.07

funky for Kouvidis 

Ψάξε το κομμάτι εδώ: http://www.myspace.com/andreasthermos



Ήταν μια ωραία βραδιά στηριγμένη στον θάνατο. Τα έχουμε πει, ο Κώστας Κουβίδης, μουσικός, σκοτώθηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Οι γονείς, άθεοι με αρχές, όπως και το μοναχοπαίδι τους, αρνήθηκαν κηδεία με ιερείς. Σήμερα ήταν το πρώτο "μνημόσυνο" και το μνημόσυνο ήταν μια μεγάλη συναυλία των φίλων του. Στα πρώτα καθίσματα η οικογένεια: Πατέρας, μητέρα, γιαγιά, θεία.... Κι από πίσω συγγενείς, φίλοι, φίλοι συγγενείς, μουσικοί... Ένας από τους μουσικούς, πριν καθίσει στα ντραμς του, πήρε το μικρόφωνο και, μεταξύ άλλων, δήλωσε: "Μα είναι δυνατόν σήμερα να σκοτώνεται κανείς γιατί κάποιος πέρασε το φανάρι με κόκκινο;"


buzz it!

(2) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

8.6.07

Περί τέχνης. 

ή "Keep a good head and always carry a lightbulb" ή μη με ρωτάς τι θέλω να πω γιατί ούτε κι εγώ ξέρω ακριβώς ή "χαφιέδες και πρεζάκηδες και ταξικά κοθώνια δεν θα σε αλαφιάζουνε με τις πολιτικές τους. Ρούχα καθαρά θα βάλει και θα τρώει το πορτοκάλι * ".

*

-"What is your real message?"
-"My real message? Keep a good head and always carry a lightbulb."



Το βίντεο, προσφορά της Kafka05, μόλις 00:00:45. Για εσένα που ενδιαφέρεσαι: Ψάξε τα βίντεο της Kafka05, έχει ανεβάσει μπόλικο Renaldo and Clara. Πρώτη φορά που είδα τη Sara ex-Dylan να μιλάει (με τον Sam Shepard).

*

Μη σε μπερδέψει το χρώμα του δέρματος ή η γλώσσα, πρόκειται για μια αλληγορία για την Ελλάδα:



Το βίντεο προσφορά του jted.

*

Είναι ο Ingmar Bergman ο καλύτερος πωλητής σαπουνιών στον κόσμο;

Εννιά διαφημήσεις (1951). Μία εδώ...:



...οι υπόλοιπες αλλού.

μέσω Martin Klash.

*

Μια διαφήμιση με τον Dali (1974).



Η αποπάνω κι άλλες δυο.

*

Επτά διαφημίσεις του Roy Anderson (www.royanderson.com):



*

Και τέλος.



*

Super bonus:
ή
-You think there will be a time you'll be hung as a thief?
-You weren't supposed to say that!
ή
You don't need a weatherman to know which way the wind blows.


(Προσοχή: Ενοχλητικές παρεμβολές τραγουδιών.
Αν είναι να το δεις δες το τώρα γιατί μπορεί να σβυστεί.)



"It's always silent where I am"



Και τα δύο από πάνω βίντεο προσφορά του storybeliever.

*

Super duper bonus:
ή λατρεύω το ίντερνετ ή "She's a hypnotist collector,
You are a walking antique
*."


Μέσω Song of Summer. Ανέβηκε πριν 46 μέρες. Μέχρι στιγμής το έχουν δει 2.089.341 θεατές και έχουν γραφτεί 8072 σχόλια.



Αλλά κι αυτό:



Γεια σου eggman913 με τα ωραία σου.

*

buzz it!

(8) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

4.6.07

Ό,τι αγαπάω εγώ πεθαίνει.

buzz it!

(6) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

1.6.07

Το καλύτερο, όπως πάντα, από τον Πετεφρή.

*

- Sometimes doctors think they are god. But we're really not. We make mistakes all the time...
- Hm, I don't like the sound of that!


*

Τέσσερα βίντεο. Αλληλεπικαλύπτονται σε μερικά σημεία, μια και αναφέρονται στην έκδοση του ίδιου βιβλίου. Τα βρήκα όλα πολύ ενδιαφέροντα.

*

Ένα.

- Πόσο συχνές είναι τελικά οι λάθος διαγνώσεις;
- Εντυπωσιακά συχνές: 15% του συνόλου των διαγνώσεων είναι εσφαλμένες· μερικοί ειδικοί θεωρούν ότι το ποσοστό φτάνει το 20 με 25%. Και στις μισές απ’ αυτές τις περιπτώσεις έχουμε σοβαρή ζημιά, ακόμα και θάνατο του ατόμου.


- [...] How common did you find that misdiagnosis really is?
- It's remarkably common: 15 percent of all people are misdiagnosed; some experts in the field think it's as high as 20 percent to 25 percent. And in half of all of those cases, there's serious harm or even death to the person.





*

Δύο άλφα.



- You have another example of a patient whom the doctor just frankly seemed to adore and missed the diagnosis because of that. What happened there?

- Well I was the doctor who adored that patient and made a mistake. There was a young man with cancer when I was a fellow [όπως το βρήκα στο λεξικό: (υπότροφος) βοηθός καθηγητή] out in California. And he was an English teacher, an expert in James Joyce and I happen to love James Joyce. And we would spend a lot of time talking about literature. In the midst of his chemotherapy he looked exhausted and haggard [καταβεβλημένος] and I was making rounds [ιατρική επίσκεψη] and my heart went out to him. And I said you know, I am not go to really disrupt his morning. So I did a very limited physical examination, I didn’t take the bed sheets off, I didn’t make him roll over. I didn’t want to add to his discomfort and by breaking discipline like that, because I cared too much, I missed the fact that he had an abscess [απόστημα] on his back. A very serious infection. Luckily he was treated with antibiotics, when it was discovered later, and did not die. But he easily could have died, because I didn’t think about my own feelings and allowed my feelings to lead me astray.


*

Δύο βήτα.



- We [patients and physicians] are partners together . We’re moving forward together in this sea of feelings. Often these feelings are very positive ones, physicians want to do good, by and large, for patients and patients appreciate that. There are times of course when physicians are irritated with patients or patients are angry at their doctors. Whether its positive or negative, those feelings can very importantly color how we think, whether we think effectively and come to the right diagnosis or whether we make these kinds or errors in thinking and don’t give the right care.

*

Τρία.


buzz it!

(13) φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

 

This page is powered by Blogger. Isn't yours?