16.9.03
Και πάλι για την παλαιστίνη (ωχ ωχ ωχ)
*
Είναι αλήθεια ότι όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. Και αυτές ίσως θερίζουν οι Ισραηλινοί. Άλλο πράγμα όμως η θύελλα στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ ή τη Γαλλία, ας πούμε, κι άλλο στο Μπανγκλαντές. Οι Ισραηλινοί θα αντέξουν τη "κακοκαιρία", όπως φαίνεται από την εμπειρία των τελευταίων πενήντα χρόνων, οι Παλαιστίνιοι όμως θα μείνουν μόνοι να κλαιν τους νεκρούς τους, να δίνουν-οι αρχές- τα ονόματα των μαρτύρων στις οδούς και να κολλάνε φωτογραφίες των μαρτύρων στους τοίχους των -δημόσιων- σχολείων τους. Βεβαίως η επίσημη ηγεσία τους θα καταδικάζει αγανακτισμένη τις τρομοκρατικές ενέργειες! Και φυσικά κάποιοι Παλαιστίνιοι θα συνεχίσουν ( είτε λυθεί είτε όχι το παλαιστινιακό, ποτέ δεν θα θεωρήσουν όλοι ότι δόθηκε μια δίκαιη λύση! ) να τινάζουν ισραηλινούς στον αέρα και ο φαύλος και άγονος κύκλος "θάνατος- μάρτυρας- θάνατος" καλά θα κρατεί. Τίποτα άλλο! Και, όπως όλος ο Αραβικός κόσμος (δες πιο κάτω), έτσι και οι φτωχοί Παλαιστίνιοι θα βυθίζονται βαθύτερα στο βούρκο τιμώντας εμπράκτως τη μνήμη των μαρτύρων.
Η κόντρα Αραφάτ- Μαζέν υπήρξε για μένα αποκαλυπτική για την προοπτική επίλυσης του Παλαιστινιακού κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Το παιχνίδι για τις παλαιστινιακές ελίτ μοιάζει να παίζεται μόνο και μόνο για να διατηρηθεί μια ομάδα στην εξουσία. ( και, ως γνωστόν "η εξουσία πηγάζει από την κάνη των όπλων" ). Η τύχη του λαού είναι τριτεύουσας σημασίας, ας τον λαό να οδύρεται και να ηρωποιεί τους μάρτυρες.
Ρωτάει στο Βήμα ο Δ. Ψυχογιός,
Παρατηρώντας την πολιτεία του Αραφάτ το μόνο που έχω να πω σ ένα Παλαιστίνιο είναι "ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν".
*
{Για την κατάσταση στο σύνολο του αραβικού κόσμου μπορείς να διαβάσεις μια μελέτη που παράγγειλε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών .
Εδώ θα βρεις ολόκληρο το κείμενο. Φυσικά ο ελληνικός τύπος δεν έδωσε τη σημασία που έπρεπε. Κι όμως. Η απάντηση που θα δώσουν οι Άραβες σ αυτές τις προκλήσεις θα δώσει την πραγματική λύση του παλαιστινιακού! Τα υπόλοιπα είναι για να μένουν οι Αραφάτ, Σαντάμ, Μουμπάρακ και οι Σαούντ στην εξουσία κι ας ματώνει ο λαός. Βλέπεις όταν οδηγείς το λαό, απελπισμένο έστω, να βαράει γροθειές σε ξυράφι δεν τον κάνεις γενναίο τον κάνεις ηλίθιο.)
*
Είναι αλήθεια ότι όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. Και αυτές ίσως θερίζουν οι Ισραηλινοί. Άλλο πράγμα όμως η θύελλα στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ ή τη Γαλλία, ας πούμε, κι άλλο στο Μπανγκλαντές. Οι Ισραηλινοί θα αντέξουν τη "κακοκαιρία", όπως φαίνεται από την εμπειρία των τελευταίων πενήντα χρόνων, οι Παλαιστίνιοι όμως θα μείνουν μόνοι να κλαιν τους νεκρούς τους, να δίνουν-οι αρχές- τα ονόματα των μαρτύρων στις οδούς και να κολλάνε φωτογραφίες των μαρτύρων στους τοίχους των -δημόσιων- σχολείων τους. Βεβαίως η επίσημη ηγεσία τους θα καταδικάζει αγανακτισμένη τις τρομοκρατικές ενέργειες! Και φυσικά κάποιοι Παλαιστίνιοι θα συνεχίσουν ( είτε λυθεί είτε όχι το παλαιστινιακό, ποτέ δεν θα θεωρήσουν όλοι ότι δόθηκε μια δίκαιη λύση! ) να τινάζουν ισραηλινούς στον αέρα και ο φαύλος και άγονος κύκλος "θάνατος- μάρτυρας- θάνατος" καλά θα κρατεί. Τίποτα άλλο! Και, όπως όλος ο Αραβικός κόσμος (δες πιο κάτω), έτσι και οι φτωχοί Παλαιστίνιοι θα βυθίζονται βαθύτερα στο βούρκο τιμώντας εμπράκτως τη μνήμη των μαρτύρων.
Η κόντρα Αραφάτ- Μαζέν υπήρξε για μένα αποκαλυπτική για την προοπτική επίλυσης του Παλαιστινιακού κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Το παιχνίδι για τις παλαιστινιακές ελίτ μοιάζει να παίζεται μόνο και μόνο για να διατηρηθεί μια ομάδα στην εξουσία. ( και, ως γνωστόν "η εξουσία πηγάζει από την κάνη των όπλων" ). Η τύχη του λαού είναι τριτεύουσας σημασίας, ας τον λαό να οδύρεται και να ηρωποιεί τους μάρτυρες.
Ρωτάει στο Βήμα ο Δ. Ψυχογιός,
"δεν αρνείται μόνο απέναντι στους Ισραηλινούς να καταθέσει τα όπλα ο Αραφάτ: όπως αρνήθηκε στον Μαχμούντ Αμπάς και τον εξανάγκασε σε παραίτηση, ούτε στον νέο πρωθυπουργό Αχμέντ Κορέι παραδίδει τον έλεγχο των δυνάμεων ασφαλείας των Παλαιστινίων - τέλος πάντων, όλοι οι υπόλοιποι Παλαιστίνιοι, όλοι οι σύντροφοί του, είναι πράκτορες του Ισραήλ και των ΗΠΑ;"Το ερώτημα είναι θεμιτό και πρέπει να τεθεί από οποιονδήποτε θυμώνει με τις αδικίες του κόσμου μας. Το να κοιτάμε και να κρίνουμε μόνο τους Ισραηλινούς δε βελτιώνει την οπτική μας οξύτητα, απλώς μας κάνει αλλήθωρους.
Παρατηρώντας την πολιτεία του Αραφάτ το μόνο που έχω να πω σ ένα Παλαιστίνιο είναι "ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν".
*
{Για την κατάσταση στο σύνολο του αραβικού κόσμου μπορείς να διαβάσεις μια μελέτη που παράγγειλε ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών .
Εδώ θα βρεις ολόκληρο το κείμενο. Φυσικά ο ελληνικός τύπος δεν έδωσε τη σημασία που έπρεπε. Κι όμως. Η απάντηση που θα δώσουν οι Άραβες σ αυτές τις προκλήσεις θα δώσει την πραγματική λύση του παλαιστινιακού! Τα υπόλοιπα είναι για να μένουν οι Αραφάτ, Σαντάμ, Μουμπάρακ και οι Σαούντ στην εξουσία κι ας ματώνει ο λαός. Βλέπεις όταν οδηγείς το λαό, απελπισμένο έστω, να βαράει γροθειές σε ξυράφι δεν τον κάνεις γενναίο τον κάνεις ηλίθιο.)
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
