16.10.03
Όρθρου βαθέως μου σώνεται το ουίσκι
*
Όρθρου βαθέως μου σώνεται το ουίσκι
κι η νύχτα που διαβαίνει με σαρκάζει.
*
Άφωνοι παίζουν στο πικάπ οι δίσκοι.
Το σώμα μου μια μάζα που βελάζει.
*
Λείπεις. Κι απόψε με κυκλώνουν ίσκιοι.
Ένα φαντασματάκι κάνει χάζι.
*
Μου λέει : «κάποιο κακό θαρρώ, σε βρίσκει».
Η νύχτα, γριά πουτάνα που νυστάζει.
*
Σ’ αυτό το διψασμένο το ξενύχτι,
σπαράζω, σαν το ψάρι μες το δίχτυ.
*
Το ξέρω απόψε θα με σώσει η τέχνη.
Παραμιλώ. Γαμώ την ομορφιά σου.
*
Η αγάπη κακοφόρμισε και ζέχνει,
Μα τι είναι; Σαν να θρόισαν τα μαλλιά σου...
Από την Ιστορία της Λαίδης Οθέλλος του Ηλία Λάγιου-
Εκδόσεις βιλιοπωλείου της «Εστίας»- Ιανουάριος 1992
(στο βιβλίο το ποίημα δεν είναι χωρισμένο σε δίστιχα)
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
