28.11.03
να κλάψω
Σου χω πει ότι διαβάζω το βιβλίο του Δημήτρη Καράμπελα "Διονύσης Σαββόπουλος".
Μου 'ρχεται λοιπόν να κλάψω, όταν διαβάζω στη σελίδα 347, τα εξής :
[Έχει μόλις κυκλοφορήσει το "Με 'γεια το κούρεμα"]
*
Πόσο χρονών ήσουν το 1989:
*
οι υπογραμμίσεις δικές μου.
*
Μου 'ρχεται λοιπόν να κλάψω, όταν διαβάζω στη σελίδα 347, τα εξής :
[Έχει μόλις κυκλοφορήσει το "Με 'γεια το κούρεμα"]
" Ποιοι έμειναν τότε στο πλάι του; Ένας μικρός κύκλος δημιουργών που συμμερίζονταν την ίδια αγωνία- ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Ευγένιος Αρανίτσης, ο Γιώργος Χρονάς, ο Γιάννης Καλιόρης, ο Τάσος Λιγνάδης- και μετά εμείς- πηδώντας πάνω απ' τη γενιά των σημερινών σαρανταπεντάρηδων που επείγονταν να βολευτούν στα μεταμοντέρνα κουστούμια τους, οπλισμένοι εγκαίρως μ' εκείνον τον επιδέξιο κυνισμό που έμελλε να θριαμβεύσει στις στήλες απογευματινών εφημερίδων και λάιφ στάιλ περιοδικών στη δεκαετία του 1990- εμείς, δεκάξι και δεκαεπτά χρονών,που ζούσαμε την τελευταία σχολική άνοιξη μ' έναν πυρετό που ποτέ δεν θα ξανανιώσουμε, πιστεύοντας πως ο Χατζιδάκις κι ο Σαββόπουλος απευθύνονταν αποκλειστικά σ' εμάς. Πως ο Σαββόπουλος έβαζε το κεφάλι του ξανά "πάνω στον πάγκο του χασάπη" μόνο για χάρη μας, αφού κανείς άλλος δεν φαινόταν πρόθυμος ν' ακούσει. Στο τελευταίο εκείνο φωτεινό διάλειμμα, λίγο πριν ζήσουμε την αληθινή ενηλικίωση, όταν η εμπιστοσύνη που δείξαμε στα πατρικά μας πρότυπα θ' αναποδογύριζε για να δοκιμαστεί απ' την αρχή, αυτή τη φορά πάνω στις αυταπάτες και αγκυλώσεις της δικής μας ζωής."
*
Πόσο χρονών ήσουν το 1989:
*
οι υπογραμμίσεις δικές μου.
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
