aspripetraxexaspri

( Έξωθεν στήριγμα 1 )
Μου φαίνεται πως κάθε καλλιτεχνική προσπάθεια, για να μπορέσουμε να την προσλάβουμε, έχει ανάγκη από κάποιου τύπου έξωθεν στήριγμα. Πες το κοινή εμπειρία, πες το ιστορία, πες το περιορισμοί της τέχνης, πες το μύθοι και θρύλοι, πες το όρια της γλώσσας, whatever.

( Έξωθεν στήριγμα 2 )
Γράφω "γκρχκτπλέφτγρρρρρρρργκπ", παραδείγματος χάριν, κινούμενος όχι σ' έναν εξωλεκτικό, αλλά σ' έναν εξωανθρώπινο χώρο, χωρίς να περιμένω από σένα να καταλάβεις ότι εκφράζω "το παράπονο και την ένταση της πρόσκρουσης πάνω στην ανάλγητη ζωή" ή τη χαρά ενός οργασμού ή ό,τι άλλο.

( Έξωθεν στήριγμα 3 )
Αν όμως αυτή η σειρά γραμμάτων ( "γκρχκτπλέφτγρρρρρρρργκπ" ) συνδυαστεί με τις δικές σου κουβέντες, ή την δεις να συνοδεύει μια εικόνα ή άλλο τι "έξωθεν" αυτής, τότε, πρώτον, θα την προσλάβεις και ,δεύτερον, ίσως σε συγκινήσει. Είναι μια σειρά γραμμάτων που εξανθρωπίστηκε ( δε βρίσκω καλύτερο όρο ).

( Έξωθεν στήριγμα 4 )
Ο στίχος του Σαχτούρη, "μοσχοβολούσε το φεγγάρι" ας πούμε, αποκτά νόημα ακριβώς επειδή γνωρίζουμε ότι το φεγγάρι δεν μοσχοβολάει. Η κοινή εμπειρία είναι εδώ το έξωθεν στήριγμα.

( Έξωθεν στήριγμα 5 )
Κι ο Λάζαρος, αν θέλει να λειτουργήσει το ποίημα του θα "στηριχτεί", πρώτα-πρώτα, στην περί Ιησού μυθολογία, με την οποία θα είναι ή απολύτως συνεπής ή εμφανώς ασυνεπής. Για να είναι προσλήψιμος όμως, θα χρειαστεί να δηλώσει, με τα μέσα που του παρέχει η τέχνη του, τη σχέση του μ' αυτό το μύθο. Ίσως δεν είναι σωστός ο όρος κατάρρευση. Μήπως έπρεπε να γράψω πρόσληψη ; λειτουργία ;

( Έξωθεν στήριγμα 6 )
Χωρίς πάντως "έξωθεν στήριγμα" νομίζω ότι θα γραφόταν πάντα το ίδιο ποίημα. Με τους ίδιους ακριβώς ήχους. Κι εμείς, που θα το διαβάζαμε ή θα το ακούγαμε, θα το νοηματοδοτούσαμε κατα την περίσταση. Με τ' άλλα που γράφεις συμφωνώ. Δηλώνω ότι μ' αρέσει αυτή η κουβέντα. Να ψάξουμε να βρούμε αν έχει έξωθεν στηρίγματα.