aspripetraxexaspri

Οι θυμωμένες και εκτενείς, μερικές φορές, αναλύσεις που παίρνει το μάτι μου αυτές τις μέρες, για την κατάντια της ελληνικής τηλεόρασης, συνιστούν, κατά τη γνώμη μου, και τον απόλυτο θρίαμβο της : πόσες πολύτιμες ώρες πρέπει να καταναλώσει ένας ευσυνείδητος σχολιαστής, κολλημένος μπροστά στο γυαλί, προκειμένου να γράψει μια αυστηρή κριτική του μέσου ; πόσες ώρες πρέπει να σπαταλήσει κανείς για να έχει άποψη ;

• "Ακριβώς οι πνευματωδέστερες συζητήσεις αποδεικνύουν το αδύνατο της συναίνεσης: αυτές δείχνουν ότι για κάθε επιχείρημα υπάρχει κι ένα αντεπιχείρημα"



• "Ο διάλογος μεταξύ ετεροφρόνων είναι αδύνατος και μεταξύ ομοδόξων περιττός"



• "Οι παρωπίδες προσφέρουν ασφαλή προσανατολισμό"



• "Ο τωρινός κυρίαρχος επικαλείται τη λογική, ο μελλοντικός υμνεί την ελευθερία"



• "Οι ιδέες είναι η παρηγοριά των αδύναμων και η πρόφαση των ισχυρών"

Μου βάζεις τις φωνές. "Τι ! και δεν θα κάνουμε τίποτα δηλαδή μ' αυτό το έκτρωμα;"

Να κάνουμε. Να εφαρμοστεί η εργατική νομοθεσία· να υποχρεωθούν οι τηλεοπτικές επιχειρήσεις να πληρώσουν τους φόρους που τους αναλογούν· να πληρώσουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές· να μάθουμε ποιοι είναι οι μέτοχοι τους· να δοθούν, επιτέλους, επίσημα άδειες. Και τέρμα. ( Θα 'θελα να καταργηθεί και η ΕΡΤ αλλά δε λεω τίποτα γιατί θα μου βάλεις πάλι τις φωνές )

Όταν σκέφτομαι τι θα μπορούσε να γίνει με την τηλεόραση ένα πράγμα έρχεται στο νου μου. Το διαδίκτυο : ανύπαρκτος έλεγχος απ' το κράτος και ο ελάχιστος δυνατός έλεγχος από διεθνείς οργανισμούς. Έτσι κι αλλιώς με την καλωδιακή και τη δορυφορική τηλεόραση προς διαδικτυακό μοντέλο πηγαίνουμε. Και σκέψου να δούλευαν τα μόντεμ μας με ταχύτητες 10000ων bps!

Παλιότερα, για τεχνικούς λόγους, τα πράγματα ( τα προγράμματα, οι πληροφορίες ) εναλλάσσονταν γραμμικά ( 9 μμ Ειδήσεις, 9:30 μμ Κάτι Μυρίζει Ή Μου Φαίνεται- ντοκιμαντέρ- η φασολάδα ανά τους αιώνες, 10 μμ Ελληνικοί Αντίλαλοι κτλ κτλ ) από δω και μπρος, πάλι για τεχνικούς λόγους, τα πράγματα θα συνυπάρχουν κάθε στιγμή ( 24 ώρες το 24ωρο ειδήσεις, 24/24 σήριαλ, 24/24 ντοκιμαντέρ κτλ ). Αν, ως τώρα, τα κανάλια έψαχναν τον ελάχιστο κοινό παρανομαστή του τεράστιου κοινού τους, τώρα θα υποχρεωθούν να λαμβάνουν υπ' όψιν τους τα γούστα και τις απαιτήσεις επιμέρους ομάδων. Το δεξιό και το αριστερό και το κουλτουρέ και το τούτο κανάλι και το δείνα κανάλι. Να μη συνεχίσω, με καταλαβαίνεις. Κι αυτό θα συμβεί ενώ το διαδίκτυο ( εσύ και 'γω δηλαδή ) θα αρχίσει να τα ανταγωνίζεται σοβαρά. Πάμε για διαδικτυακή και άναρχη "οργάνωση" του μέσου. Κι όπου βγάλει. Σ' ένα τέτοιο μοντέλο η έννοια της ( τσουβαλάτα ) καλής τηλεόρασης πάει περίπατο. Εκτός κι αν εν τω μεταξύ επιβάλλουν τις απόψεις τους όσοι από σήμερα αναζητούν προσχήματα ( πρεσβεύοντας μια θεωρία για την ανθρώπινη φύση ) προκειμένου να ρυθμίσουν τι θα βλέπουμε και τι θ' ακούμε.

Για μένα αυτό το μέσον, έτσι ακριβώς όπως είναι σήμερα, είναι ένα παράθυρο στον κόσμο. Έχει το πρόβλημα που παρουσίαζε, από πάντα, η θέα απ' το παράθυρο : δε σου επιτρέπει να δεις ολόκληρο το τοπίο κι αν, σε μια προσπάθεια να το δεις, στραφείς γύρω σου, το πιθανότερο είναι να δεις τοίχους. Για να δεις το τοπίο στο σύνολο του θα πρέπει ή να γκρεμίσεις το σπίτι ή να βγεις έξω. Προτιμώ το δεύτερο. Είναι και πιο οικονομικό.