10.3.04
Εκτός απ τον ιμπεριαλισμό...
*
Ο ήλιος έλουζε το σπίτι
από το πλάι· στις κουρτίνες
έβλεπε να περνούν οι μήνες
κι έτσι ξεχνούσε ότι πλήττει.
Σπανίως έβγαινε τα βράδια
( και που να πάει δίχως φίλο ),
σ' ένα σκοτάδι ζούσε κοίλο
και ζούσαν μέσα του σκοτάδια.
Μπορεί και ν' άκουσε το νόμο
που ρύθμιζε το όντως όν,
κι ένας αέρας απ' το δρόμο
πλανόδιου ακορντεόν
ίσως του θύμισε ότι πλήττει·
κι όπως κατέρρεαν οι μήνες,
σάλεψαν λίγο οι κουρτίνες
και χάθηκε όλο το σπίτι.
*
Από το τελευταίο (22) τεύχος του περιοδικού Ποίηση. Το πρώτο ποιήμα μιας ενότητας ποιημάτων του Διονύση Καψάλη με γενικό τίτλο Μικρή Νυχτερινή Ιστορία.
*
Ο ήλιος έλουζε το σπίτι
από το πλάι· στις κουρτίνες
έβλεπε να περνούν οι μήνες
κι έτσι ξεχνούσε ότι πλήττει.
Σπανίως έβγαινε τα βράδια
( και που να πάει δίχως φίλο ),
σ' ένα σκοτάδι ζούσε κοίλο
και ζούσαν μέσα του σκοτάδια.
Μπορεί και ν' άκουσε το νόμο
που ρύθμιζε το όντως όν,
κι ένας αέρας απ' το δρόμο
πλανόδιου ακορντεόν
ίσως του θύμισε ότι πλήττει·
κι όπως κατέρρεαν οι μήνες,
σάλεψαν λίγο οι κουρτίνες
και χάθηκε όλο το σπίτι.
( συνεχίζεται... )
*
Από το τελευταίο (22) τεύχος του περιοδικού Ποίηση. Το πρώτο ποιήμα μιας ενότητας ποιημάτων του Διονύση Καψάλη με γενικό τίτλο Μικρή Νυχτερινή Ιστορία.
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
