30.3.04
ΤΟΠ ΟΦ ΔΕ ΠΟΠΣ ( V ).
*
Μικρό παραλήρημα με αφορμή κάποιες λίστες :
Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, κανείς δεν αναφέρει τους Active Member. Αυτούς τους "δως-μου-μελό-και-πάρε-μου-τη-ψυχή ". Τους " στρίμωξε-τις-λέξεις-στο-μέτρο ". Ως ήχος πάντως δεν είναι αδιάφοροι. Τα αγαπάνε τα πλατό τους... Αλλά πάλι, δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή στους Stereo Nova. Τι σας συγκινεί σ΄ αυτή την εφηβικών προδιαγραφών ποίηση ρε παιδιά; Αφού το είδος εισήχθη στον Ελληνικό χώρο σε πλήρη ωριμότητα, με το " στο τηλέφωνο σε παίρνω απ τη γωνία " του Σαββόπουλου, πως γίνεται και σας συγκινούν οι S. N. ; Άσε που οι Β. και Δ δεν έχουν καταλάβει πως τονίζεται, πως προφέρεται, η Ελληνική γλώσσα. Κι ακούς αυτά τα "κ", αυτό το τράβηγμα των φωνηέντων, αυτό το αδιόρατα ( ; ) ένρινο πράγμα... Σαν να ακούω κοριτσάκι της δευτέρας λυκείου να δίνει συνέντευξη. Όλοι οι έλληνες χιπχοπτεκνοραπάδες μας βγήκαν άκρως ρομαντικοί με πατίνα μελoδούρας. Τόσα χρόνια στα πάρτι και τα μπαρ ακούμε ξανά και ξανά μουσικές των '60s και των '70s και έρχονται οι "ριζοσπάστες" και βγάζουν απ τη μπουκάλα τι; Το πνεύμα του Αττίκ και του Γούναρη. Αφού τα είχαν πει μια χαρά ( και με λιγότερες φιοριτούρες ) οι άνθρωποι. Ποιος ο λόγος να τα ξαναλέμε; Ο χρόνος θα δείξει που λεει κι ο Α... Τα Ημισκούμπρια κάτι κάνουν, αλλά δυσκολεύομαι να τους πάρω στα σοβαρά... Με έκπληξη είδα τη Rickie Lee Jones στη λίστα του δ. Την αγαπούσα σφόδρα μια εποχή ( την εποχή των Pirates ) κι είχα πάντα την εντύπωση ότι η γκόμενα του Τομ είχε περάσει απαρατήρητη... O Zappa μέγας και το freak out θρυλικό. Περισσότερο τον εκτιμώ για την ιδέα του να στήσει εναλλακτικό κύκλωμα διάθεσης των προϊόντων του. Αλλά...αλλά... που είναι ο Captain Beefhart και η Magic Band του ;... Το " Ιτς λονλι ατ δε τοπ " με την Έλλη Πασπαλά, που αναφέρει το κρκδλκι, είναι του Randy Newman. Αστειευόμενος κάποιος αμερικανός δημοσιογράφος είχε γράψει ότι το τραγούδι αναφέρεται στο περουκίνι του Φρανκ Σινάτρα! Και ο Χατζιδάκις, σε μια συνέντευξη, είχε δηλώσει ότι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που είχε ακούσει ήταν το " in germany before the war " του ίδιου τραγουδοποιού. Πράγμα που εξηγεί την επιλογή της Έλλης. Ή ίσως η επιλογή της Έλλης εξηγεί από πού ο Χατζιδάκις έμαθε τον Randy Newman... Τι ωραία που το κρκδλκι θυμήθηκε τον Κηλαϊδόνη της μετά τα μικροαστικά εποχής. Παραγνωρισμένος σήμερα ο Κηλαϊδόνης...Και το "μήλο μου κόκκινο". Από τις δυνάμεις του Αιγαίου το πρωτάκουσα ( ο άσχετος ) και ήταν σα να έφαγα κεραμίδα στο κεφάλι. Με την καλή έννοια. Την ίδια εποχή και τα "μπαράκια " του Γερμανού. Και η Οπισθοδρομική Κομπανία. Ο Σαββόπουλος ως ιδιοφυής παραγωγός. Μια ιδιότητα με την οποία κανείς δεν έχει ( ακόμα ) ασχοληθεί... Μου κάνει εντύπωση η απουσία του James Brown. Κάτι, αν πασάν, λεει ο Α. Λες να επιβιώνει ακόμα η αντιπαράθεση ροκάδων-καρεκλάδων ; Ο πόλεμος τελείωσε και οι καρεκλάδες νίκησαν κατά κράτος φίλε μου...Παράληψη δική μου οι Band. To music from big pink. To last waltz, η ταινία. Άλλη παράληψη ο Βαμβακάρης και η Τετράς του Πειραιά. Μια λέξη βρίσκω για να χαρακτηρίσω τα τραγούδια τους : στρογγυλά... Θυμάται κανείς το συγκρότημα Ελληνική Απόλαυσις ; Έπαιζαν την "πλημμύρα" του Βαμβακάρη έτσι που θύμιζε Velvet Underground. Από αυτούς βγήκε η "Σπείρα", με ένα μοναδικό δίσκο στο "Σείριο". Θυμάται κανείς τον Ζωρζ Πιλαλί ; Συνεργάτης του Πουλικάκου και εξαιρετικός κιθαρίστας και ρεμπέτης. Ελπίζω να μην τον έφαγε η πρέζα.
Μικρό παραλήρημα με αφορμή κάποιες λίστες :
Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, κανείς δεν αναφέρει τους Active Member. Αυτούς τους "δως-μου-μελό-και-πάρε-μου-τη-ψυχή ". Τους " στρίμωξε-τις-λέξεις-στο-μέτρο ". Ως ήχος πάντως δεν είναι αδιάφοροι. Τα αγαπάνε τα πλατό τους... Αλλά πάλι, δεν μπορώ να καταλάβω την εμμονή στους Stereo Nova. Τι σας συγκινεί σ΄ αυτή την εφηβικών προδιαγραφών ποίηση ρε παιδιά; Αφού το είδος εισήχθη στον Ελληνικό χώρο σε πλήρη ωριμότητα, με το " στο τηλέφωνο σε παίρνω απ τη γωνία " του Σαββόπουλου, πως γίνεται και σας συγκινούν οι S. N. ; Άσε που οι Β. και Δ δεν έχουν καταλάβει πως τονίζεται, πως προφέρεται, η Ελληνική γλώσσα. Κι ακούς αυτά τα "κ", αυτό το τράβηγμα των φωνηέντων, αυτό το αδιόρατα ( ; ) ένρινο πράγμα... Σαν να ακούω κοριτσάκι της δευτέρας λυκείου να δίνει συνέντευξη. Όλοι οι έλληνες χιπχοπτεκνοραπάδες μας βγήκαν άκρως ρομαντικοί με πατίνα μελoδούρας. Τόσα χρόνια στα πάρτι και τα μπαρ ακούμε ξανά και ξανά μουσικές των '60s και των '70s και έρχονται οι "ριζοσπάστες" και βγάζουν απ τη μπουκάλα τι; Το πνεύμα του Αττίκ και του Γούναρη. Αφού τα είχαν πει μια χαρά ( και με λιγότερες φιοριτούρες ) οι άνθρωποι. Ποιος ο λόγος να τα ξαναλέμε; Ο χρόνος θα δείξει που λεει κι ο Α... Τα Ημισκούμπρια κάτι κάνουν, αλλά δυσκολεύομαι να τους πάρω στα σοβαρά... Με έκπληξη είδα τη Rickie Lee Jones στη λίστα του δ. Την αγαπούσα σφόδρα μια εποχή ( την εποχή των Pirates ) κι είχα πάντα την εντύπωση ότι η γκόμενα του Τομ είχε περάσει απαρατήρητη... O Zappa μέγας και το freak out θρυλικό. Περισσότερο τον εκτιμώ για την ιδέα του να στήσει εναλλακτικό κύκλωμα διάθεσης των προϊόντων του. Αλλά...αλλά... που είναι ο Captain Beefhart και η Magic Band του ;... Το " Ιτς λονλι ατ δε τοπ " με την Έλλη Πασπαλά, που αναφέρει το κρκδλκι, είναι του Randy Newman. Αστειευόμενος κάποιος αμερικανός δημοσιογράφος είχε γράψει ότι το τραγούδι αναφέρεται στο περουκίνι του Φρανκ Σινάτρα! Και ο Χατζιδάκις, σε μια συνέντευξη, είχε δηλώσει ότι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που είχε ακούσει ήταν το " in germany before the war " του ίδιου τραγουδοποιού. Πράγμα που εξηγεί την επιλογή της Έλλης. Ή ίσως η επιλογή της Έλλης εξηγεί από πού ο Χατζιδάκις έμαθε τον Randy Newman... Τι ωραία που το κρκδλκι θυμήθηκε τον Κηλαϊδόνη της μετά τα μικροαστικά εποχής. Παραγνωρισμένος σήμερα ο Κηλαϊδόνης...Και το "μήλο μου κόκκινο". Από τις δυνάμεις του Αιγαίου το πρωτάκουσα ( ο άσχετος ) και ήταν σα να έφαγα κεραμίδα στο κεφάλι. Με την καλή έννοια. Την ίδια εποχή και τα "μπαράκια " του Γερμανού. Και η Οπισθοδρομική Κομπανία. Ο Σαββόπουλος ως ιδιοφυής παραγωγός. Μια ιδιότητα με την οποία κανείς δεν έχει ( ακόμα ) ασχοληθεί... Μου κάνει εντύπωση η απουσία του James Brown. Κάτι, αν πασάν, λεει ο Α. Λες να επιβιώνει ακόμα η αντιπαράθεση ροκάδων-καρεκλάδων ; Ο πόλεμος τελείωσε και οι καρεκλάδες νίκησαν κατά κράτος φίλε μου...Παράληψη δική μου οι Band. To music from big pink. To last waltz, η ταινία. Άλλη παράληψη ο Βαμβακάρης και η Τετράς του Πειραιά. Μια λέξη βρίσκω για να χαρακτηρίσω τα τραγούδια τους : στρογγυλά... Θυμάται κανείς το συγκρότημα Ελληνική Απόλαυσις ; Έπαιζαν την "πλημμύρα" του Βαμβακάρη έτσι που θύμιζε Velvet Underground. Από αυτούς βγήκε η "Σπείρα", με ένα μοναδικό δίσκο στο "Σείριο". Θυμάται κανείς τον Ζωρζ Πιλαλί ; Συνεργάτης του Πουλικάκου και εξαιρετικός κιθαρίστας και ρεμπέτης. Ελπίζω να μην τον έφαγε η πρέζα.
(μια δυο συνέχειες μείνανε...)
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
