6.4.04
ΤΟΠ ΟΦ ΔΕ ΠΟΠΣ ( VIII ).
*
Παραμονή της πορείας του Πολυτεχνείου. Απόγευμα. Έχουμε κατεβεί στο κέντρο με το φίλο Γιώργο Μπ____ . Στην οδό Σολωμού. Ώρα τώρα καθόμαστε αντικριστά, με τους αγκώνες στα γόνατα, στη μέση ενός μεγάλου δωματίου. Αν θυμάμαι καλά, χρησιμοποιείται για αποθήκη του «Οδηγητή». Φωτισμός νέον. Στριμωγμένοι μαζί με κάμποσους άλλους, μέλη οργανώσεων βάσης της ΚΝΕ απ’ όλα τα βόρεια προάστια. Σκοπός μας να περιφρουρήσουμε τις εκδηλώσεις. Στην πρώτη γραμμή, όπως πάντα, οι οικοδόμοι, εμείς είμαστε οι εφεδρείες της οργάνωσης. Μας έχουν μοιράσει στειλιάρια. Από ένα ο καθένας. Η ώρα δεν περνάει και με θυμάμαι να σκαλίζω το στειλιάρι μ’ ένα σουγιά. Που τον βρήκα ; Το ίδιο κάνει κι ο Γιώργος. Σκέφτομαι ξανά και ξανά όσα μας έχει πει ο Π____. Ο ογκώδης, επιβλητικός, βαρύτονος, καθοδηγητής μας. «Αν πετύχετε τον Καραμπελιά κυνηγήστε τον και προσοχή μην τον χτυπήσετε στο κεφάλι, άμα είναι σπάστε του κάνα πόδι.». Δε θυμάμαι να μιλάμε μεταξύ μας. Η ώρα περνάει χωρίς να συμβεί εν τέλει τίποτα. Δεν χρειάστηκε δηλαδή εμείς, όσοι είμαστε σε κείνο το δωμάτιο, να επέμβουμε. Για άλλους, αν υπήρχαν άλλοι σε κάποιο άλλο δωμάτιο, κάπου αλλού, δεν ξέρω. Νυχτώνει για τα καλά, ώρα να φύγουμε. Τακτοποιούμε τα στειλιάρια. Έξω ησυχία. Γυρίζουμε με τον Γιώργο καβάλα στο αυτόματο Piagio που οδηγούσα τότε. Κάνει ψύχρα αλλά έχω συνηθίσει. Λίγες οι κουβέντες μεταξύ μας. Μια καληνύχτα. Στο σπίτι βάζω στο πλατό το Never Mind The Bollocks Here’s the Sex Pistols. Ακούω με τ’ ακουστικά. Μην ενοχλήσω τον πατέρα και τη μάνα μου. Η ένταση τέρμα. Μετά ύπνος. Δεν είμαι σίγουρος, αλλά εκείνη την εποχή πρέπει να δουλεύω στην επιτροπή βορείων προαστίων της ΚΝΕ για τα πολιτιστικά.
Παραμονή της πορείας του Πολυτεχνείου. Απόγευμα. Έχουμε κατεβεί στο κέντρο με το φίλο Γιώργο Μπ____ . Στην οδό Σολωμού. Ώρα τώρα καθόμαστε αντικριστά, με τους αγκώνες στα γόνατα, στη μέση ενός μεγάλου δωματίου. Αν θυμάμαι καλά, χρησιμοποιείται για αποθήκη του «Οδηγητή». Φωτισμός νέον. Στριμωγμένοι μαζί με κάμποσους άλλους, μέλη οργανώσεων βάσης της ΚΝΕ απ’ όλα τα βόρεια προάστια. Σκοπός μας να περιφρουρήσουμε τις εκδηλώσεις. Στην πρώτη γραμμή, όπως πάντα, οι οικοδόμοι, εμείς είμαστε οι εφεδρείες της οργάνωσης. Μας έχουν μοιράσει στειλιάρια. Από ένα ο καθένας. Η ώρα δεν περνάει και με θυμάμαι να σκαλίζω το στειλιάρι μ’ ένα σουγιά. Που τον βρήκα ; Το ίδιο κάνει κι ο Γιώργος. Σκέφτομαι ξανά και ξανά όσα μας έχει πει ο Π____. Ο ογκώδης, επιβλητικός, βαρύτονος, καθοδηγητής μας. «Αν πετύχετε τον Καραμπελιά κυνηγήστε τον και προσοχή μην τον χτυπήσετε στο κεφάλι, άμα είναι σπάστε του κάνα πόδι.». Δε θυμάμαι να μιλάμε μεταξύ μας. Η ώρα περνάει χωρίς να συμβεί εν τέλει τίποτα. Δεν χρειάστηκε δηλαδή εμείς, όσοι είμαστε σε κείνο το δωμάτιο, να επέμβουμε. Για άλλους, αν υπήρχαν άλλοι σε κάποιο άλλο δωμάτιο, κάπου αλλού, δεν ξέρω. Νυχτώνει για τα καλά, ώρα να φύγουμε. Τακτοποιούμε τα στειλιάρια. Έξω ησυχία. Γυρίζουμε με τον Γιώργο καβάλα στο αυτόματο Piagio που οδηγούσα τότε. Κάνει ψύχρα αλλά έχω συνηθίσει. Λίγες οι κουβέντες μεταξύ μας. Μια καληνύχτα. Στο σπίτι βάζω στο πλατό το Never Mind The Bollocks Here’s the Sex Pistols. Ακούω με τ’ ακουστικά. Μην ενοχλήσω τον πατέρα και τη μάνα μου. Η ένταση τέρμα. Μετά ύπνος. Δεν είμαι σίγουρος, αλλά εκείνη την εποχή πρέπει να δουλεύω στην επιτροπή βορείων προαστίων της ΚΝΕ για τα πολιτιστικά.
(συνεχίζεται...)
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
