15.5.04
ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ-ΕΞΑΓΩΓΕΣ.
Πριν χρόνια, καθώς έπεφτε η νύχτα, πηγαίνοντας σε παράσταση θιάσου φίλων στο Μεταξουργείο, είδα από μακριά φώτα και άκουσα κάτι σαν μελωδία. Άλλαξα κατεύθυνση και πλησίασα. Σε μιαν αλάνα, από αυτές που απορείς πώς γίνεται να υπάρχουν ακόμα στο κέντρο της Αθήνας, είδα γύφτους να γιορτάζουν. Δύο πληκτροφόρα ηλεκτρονικά, το ένα για να κρατάει το ρυθμό και το άλλο για τις ανάγκες της μελωδίας. Μερικά μεγάφωνα τοποθετημένα έτσι που να σχηματίζουν κύκλο. Μια ομάδα γύφτισσες (κυρίως) να χορεύουν τσιφτετελοειδώς και ένας κομπέρ, εκφωνητής ή ΜC αν θες, που μου έδωσε την εντύπωση ότι σχολίαζε. Γύρω-γύρω κυρίως γυφτάκια και μερικοί άνδρες. Δεν καταλάβαινα τη γλώσσα αλλά έβλεπα ότι το ακροατήριο, χορεύουσες και μη, αντιδρούσε με γέλια και παλαμάκια σε κάθε παρέμβαση του MC. Ρώτησα και μου είπαν ότι γιορτάζουν τα βαφτίσια ενός παιδιού. Ένα πανηγύρι κομάντο ( όλα μπορούσαν να διαλυθούν σε πέντε λεπτά, φορτώνοντας τον εξοπλισμό στα ημιφορτηγά που ήταν παρκαρισμένα στα πέριξ ) είχε στηθεί εκ του μηδενός.
*
Να λοιπόν πως δημιουργείται η σύγχρονη δημοτική μουσική στις εγκαταλελειμμένες πλατείες και αλάνες της πόλης. Ούτε πανηγύρια το δεκαπενταύγουστο, ούτε κλαρίνα ή άλλα παραδοσιακά όργανα. Δύο πληκτροφόρα. Κάπως έτσι θα πρέπει να εξελίχθηκε το ραπ, το χιπ-χοπ, το ράγγα. Φτιάχνω μια γιορτή όπου μπορώ και με τα μέσα που διαθέτω. Γρήγορα και ευέλικτα. Και κυρίως χωρίς διαμεσολαβητές : τον εξωραϊστικό σύλλογο, τον πολιτιστικό σύλλογο, την τάδε ή τη δείνα συσπείρωση αριστερών πολιτών, το υπουργείο πολιτισμού ή τον βουλευτή μου.
*
Η αγγλοσαξονική κουλτούρα με την έμφαση που δίνει στην αγορά και τη λογική της, διαμόρφωσε παραγωγούς που έμαθαν ν’ ακούνε και να καταγράφουν χωρίς προκαταλήψεις. Για να αποκομίσουν κέρδος βέβαια. Εκμεταλλευόμενοι τους δημιουργούς βέβαια. Αλλά τόσο τα πρώτα μπλουζ όσο και τα πρώτα ρεμπέτικα χάρις σ’ αυτήν τη λογική καταγράφτηκαν. Και το κέρδος εν τέλει ήταν της ανθρωπότητας. Εμείς εδώ ( μικροαστοι και αστοί ), δέσμιοι της αντιιμπεριαλιστικής μας ιδεολογίας ( ιδεολογία με τη μαρξιστική έννοια = ψευδής συνείδηση ),τυφλοί και κουφοί, βιώνουμε κάθε ουσιαστική εξέλιξη στον πολιτισμό σαν εισαγόμενο είδος.
*
( MC = master of ceremonies, ο όρος χρησιμοποιείται σήμερα κυρίως στη ραπ )
*
Να λοιπόν πως δημιουργείται η σύγχρονη δημοτική μουσική στις εγκαταλελειμμένες πλατείες και αλάνες της πόλης. Ούτε πανηγύρια το δεκαπενταύγουστο, ούτε κλαρίνα ή άλλα παραδοσιακά όργανα. Δύο πληκτροφόρα. Κάπως έτσι θα πρέπει να εξελίχθηκε το ραπ, το χιπ-χοπ, το ράγγα. Φτιάχνω μια γιορτή όπου μπορώ και με τα μέσα που διαθέτω. Γρήγορα και ευέλικτα. Και κυρίως χωρίς διαμεσολαβητές : τον εξωραϊστικό σύλλογο, τον πολιτιστικό σύλλογο, την τάδε ή τη δείνα συσπείρωση αριστερών πολιτών, το υπουργείο πολιτισμού ή τον βουλευτή μου.
*
Η αγγλοσαξονική κουλτούρα με την έμφαση που δίνει στην αγορά και τη λογική της, διαμόρφωσε παραγωγούς που έμαθαν ν’ ακούνε και να καταγράφουν χωρίς προκαταλήψεις. Για να αποκομίσουν κέρδος βέβαια. Εκμεταλλευόμενοι τους δημιουργούς βέβαια. Αλλά τόσο τα πρώτα μπλουζ όσο και τα πρώτα ρεμπέτικα χάρις σ’ αυτήν τη λογική καταγράφτηκαν. Και το κέρδος εν τέλει ήταν της ανθρωπότητας. Εμείς εδώ ( μικροαστοι και αστοί ), δέσμιοι της αντιιμπεριαλιστικής μας ιδεολογίας ( ιδεολογία με τη μαρξιστική έννοια = ψευδής συνείδηση ),τυφλοί και κουφοί, βιώνουμε κάθε ουσιαστική εξέλιξη στον πολιτισμό σαν εισαγόμενο είδος.
*
( MC = master of ceremonies, ο όρος χρησιμοποιείται σήμερα κυρίως στη ραπ )
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
