10.5.04
THE TASSOS P. EFFECT ( I )
Όντεν έχουνε ( οι Καπετανιανοί ) πράμα ωζό ( = κάποιο ζώο ) αγαπητερό και ρωστήσει το τάσουνε να γενεί καλά να το πουλήσουνε και όσα λεφτά πιάσει να τα πάνε στην εκκλησιά. Οντέ θα γιάνει, όμως, το λυπούνται και σκαρφίζουνται διάφορες απατεωνιές για να τα ‘χουνε καλά και με τον άγιο και το ωζό να μη χάσουνε. Λέει τάχα μου ο άντρας τση γυναίκας του: «Μπρε συ ένα ωζό πουλώ, μπα να θες να τ’ αγοράσεις» κι εκείνη σοβαρή-σοβαρή και σα να μη κατέχει πράμα, του απαντά με ενδιαφέρον. «Αλήθεια! Και ότι μου ‘κανε ανάγκη ένα ωζό. Πόσο το πουλείς;» «Εσύ πόσα δίνεις;» τσι λέει αυτός. «Εγώ δίνω ένα ευρώ». «Ωραία, σύμφωνοι!» Τση ξαναλέει ο άντρας της και τση δίνει το ωζό, παίρνει το ένα ευρώ και το πάει στην εκκλησιά. Ετσά ούτε ξοδιάζεται και το τάσιμο του κάνει και το ωζό του πομένει . Όσο καιρό όμως το έχει στο κουράδι του το σέβεται και το αποκαλεί «τσι γυναίκας μου το ωζό» για να μη καταλάβει πράμα ο άγιος και παρεξηγήσει.
+++
Ένας [...] που του πονέσανε τα μάθια του ετάχθηκε στην Αγία Παρασκή να γενεί καλά «και μέχρι να ζεί να μη ξαναφάει η γυναίκα του λάδι»
+++
Από το περιοδικό Κρητικό Πανόραμα- τευχ.4. Κείμενο Γιώργης Γρ. Σταματάκης.-Σειρά άρθρων με τον γενικό τίτλο «Γράμμα από τα Καπετανιανά»
[ ακολουθεί : THE TASSOS P. EFFECT ( IΙ ) ]
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
