22.6.04
Ο κύριος Γρηγόρης Ψαριανός
Πρώην ρηγάς, είχε έρωτα μεγάλο για την Κίτσα (όπως άλλωστε κι ο Αντώνης), οδηγούσε ένα σαραβαλιασμένο Μιραφιόρι, το καταπληκτικό βρώμικο ‘89 κάναμε μαζί κάτι εκπομπές σ’ έναν πειρατικό ραδιοσταθμό που τον έλεγαν Κοκκινοσκουφίτσα και μια Κυριακή πρωί, κατακαλόκαιρο, που έσταζε ο ιδρώτας πάνω στα βινύλια μου λέει ‘βάλε να παίζει ο Πάολο Κόντε και πάμε στην ταράτσα, έχω φέρει ασβέστη, αν δεν την ασβεστώσουμε θα πεθάνουμε απ’ τη ζέστη.’
Την ταράτσα την ασβεστώσαμε, ο ραδιοσταθμός έκλεισε, με τον Γρηγόρη χαθήκαμε, ξαναβρεθήκαμε, ξαναχαθήκαμε...
Τον ακούω κάθε μεσημέρι 12 με 2 στον Μπεστ 92,6. Χιπ-χοπ, παράξενες διασκευές, ποδοσφαιρολογίες, γαμοσταυρίδια στους Χριστόδουλους κι ένα γέλιο που όταν σκάει σου δίνει ανάσες. Πάντα μου φτιάχνει τη μέρα όταν τον ακούω να συμβουλεύει τους ακροατές: ‘Προσέξτε, άλλωστε εγώ πόσο θα ζήσω ακόμα, εκατό, διακόσια χρόνια το πολύ. Εσείς μετά θα πρέπει να βγάλετε το φίδι απ’ την τρύπα.’
Την ταράτσα την ασβεστώσαμε, ο ραδιοσταθμός έκλεισε, με τον Γρηγόρη χαθήκαμε, ξαναβρεθήκαμε, ξαναχαθήκαμε...
Τον ακούω κάθε μεσημέρι 12 με 2 στον Μπεστ 92,6. Χιπ-χοπ, παράξενες διασκευές, ποδοσφαιρολογίες, γαμοσταυρίδια στους Χριστόδουλους κι ένα γέλιο που όταν σκάει σου δίνει ανάσες. Πάντα μου φτιάχνει τη μέρα όταν τον ακούω να συμβουλεύει τους ακροατές: ‘Προσέξτε, άλλωστε εγώ πόσο θα ζήσω ακόμα, εκατό, διακόσια χρόνια το πολύ. Εσείς μετά θα πρέπει να βγάλετε το φίδι απ’ την τρύπα.’
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
