2.6.04
ΚΟΜΙΚΣ VI ( ΡΕΝΕ ΓΚΟΣΙΝΙ Γ' , Μάης )
Ρενέ Γκοσινί Β' : εδώ.
*
*
Όμως οι ρωγμές που δημιούργησε ο Μάης αρκούσαν για να γκρεμιστεί σιγά-σιγά το οικοδόμημα. Οι σκιτσογράφοι αστέρες αρχίζουν να φεύγουν κατά ομάδες και να δημιουργούν τα δικά τους συνεργατικά περιοδικά. Έχω υπ’ όψιν μου, μεταξύ άλλων, το l’ echo des savanes, το fluide glacial και κυρίως, κυρίως, το Μetal Hurlant. Αυτό το τελευταίο ήταν που κατάφερε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο πολλών ευρωπαίων σκιτσογράφων και εκδοτών : τη διείσδυση στην αμερικάνικη αγορά. Το περιοδικό λανσαρίστηκε με επιτυχία στις ΗΠΑ ως Heavy Metal. Για να ακριβολογήσω : εκδόθηκε σε συνεργασία με το ( πολύ cool ) αμερικάνικο χιουμοριστικό περιοδικό National Lampoon. Mάλιστα ο πλήρης τίτλος του ήταν, στην αρχή, National Lampoon’s Heavy Metal. Η δουλειά των Γάλλων σκιτσογράφων έπεσε σα βόμβα στη χώρα των κόμικς. Δεν θα επεκταθώ. Την απήχηση της δουλειάς τους τη βλέπουμε εμμέσως στην λέξη με την οποία τελειώνουν, και σήμερα ακόμα, αρκετά αμερικάνικα κόμικς ( και μερικά ελληνικά που είναι επηρεασμένα απ’ τα αμερικάνικα ). Σου μιλάω για τη λέξη FIN ( ΤΕΛΟΣ ) την οποία θα δεις συχνά στο τελευταίο καρέ. Στο μεταφρασμένο Metal Hurlant, τη λέξη
FIN την άφηναν αμετάφραστη, την άφηναν έτσι όπως ήταν, ενταγμένη μέσα στην εικόνα και τελικά η λέξη έγινε ένα είδος σήμα κατατεθέν αυτού του είδους κόμικς. Οι Αμερικανοί μπορεί να αφομοίωσαν, με τον καιρό, το μάθημα των Ευρωπαίων αλλά το FIN έμεινε. Δεν είμαι ιστορικός ( ούτε σημειολόγος ), αλλά ακούω να φυσάει ακόμα το πνεύμα του Metal / Heavy σε πολλά σύγχρονα, "εναλλακτικά" και μη, αμερικάνικα κόμικς. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι χωρίς τον Γκοσινί, το Pilote, το Metal Hurlant δεν θα είχαν φτιαχτεί ποτέ μερικά από τα καλύτερα κόμικς που έχω διαβάσει : το Palomar του Gilbert Hernandez ( ο ένας από τους δύο αδελφούς Hernandez ) , το Palestine του Joe Sacco και το Maus Ι και ΙΙ του Art Spiegelman.
*
Ο Γκοσινί πέθανε το 1977, το Pilote έκλεισε το 1989 κι εγώ αγόρασα, πριν συμβούν όλα αυτά, με δόσεις, τη συλλογή κόμικς ( ένας πάκος να! μετα συγχωρήσεως ) του Ερρίκου.
---
Τα λεγόμενα του Γκοσινί τα μετάφρασα, όσο καλύτερα μπορούσα, από συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό "schtroumpf-les cahiers de la bande dessinée", τευχος 22- 1973.
Η εικόνα πάνω : σκίτσο του Morris
Η εικόνα κάτω : το τελευταίο καρέ από κόμικς του Τάσσου Παπαϊωάννου στο τεύχος 200 του περ. 9, της Ελευθεροτυπίας.
---
*
Γκοσινί : « Τον Μάη του 68, το περιοδικό διέκοψε την έκδοση του για τρεις εβδομάδες και οι πάντες ήταν αναστατωμένοι, διότι οι πάντες ήθελαν να είναι μέσα στο κόλπο...Εγώ δεν προλάβαινα να πάρω ανάσα, η γυναίκα μου γεννούσε εκείνον τον καιρό. Έγινε μια συνδικαλιστική συνέλευση των σκιτσογράφων στην οποία δεν με κάλεσαν. Στους σκιτσογράφους που εξεπλάγησαν, είπαν ότι ήμουν τ’ «αφεντικό», άρα στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ήμουν ο ξεγραμμένος λόγω της επιτυχίας του. Έγινε και δεύτερη συνέλευση, όπου με κάλεσαν και, στο τέλος της, ήμουν τόσο απογοητευμένος που είχα αποφασίσει όχι μόνο να παραιτηθώ αλλά και να διακόψω αυτό το επάγγελμα. Κι έπειτα, όχι, με κυνήγησαν, μου ζήτησαν χίλια συγγνώμη, το καλοσκέφτηκα. Μου την είχε δώσει, αλλά είπα να η ευκαιρία να κάνουμε κάτι καινούργιο. Τους μάζεψα όλους και πρότεινα ένα περιοδικό νέου τύπου με άμεση σχέση με τη ζωή, με συνελεύσεις της συντακτικής επιτροπής, σελίδες επικαιρότητας κτλ...Συμφώνησαν και ξεκινήσαμε ένα περιοδικό πιο νευρώδες, αφαιρώντας ένα σωρό παρωχημένα πράγματα. »
*
Όμως οι ρωγμές που δημιούργησε ο Μάης αρκούσαν για να γκρεμιστεί σιγά-σιγά το οικοδόμημα. Οι σκιτσογράφοι αστέρες αρχίζουν να φεύγουν κατά ομάδες και να δημιουργούν τα δικά τους συνεργατικά περιοδικά. Έχω υπ’ όψιν μου, μεταξύ άλλων, το l’ echo des savanes, το fluide glacial και κυρίως, κυρίως, το Μetal Hurlant. Αυτό το τελευταίο ήταν που κατάφερε να κάνει πραγματικότητα το όνειρο πολλών ευρωπαίων σκιτσογράφων και εκδοτών : τη διείσδυση στην αμερικάνικη αγορά. Το περιοδικό λανσαρίστηκε με επιτυχία στις ΗΠΑ ως Heavy Metal. Για να ακριβολογήσω : εκδόθηκε σε συνεργασία με το ( πολύ cool ) αμερικάνικο χιουμοριστικό περιοδικό National Lampoon. Mάλιστα ο πλήρης τίτλος του ήταν, στην αρχή, National Lampoon’s Heavy Metal. Η δουλειά των Γάλλων σκιτσογράφων έπεσε σα βόμβα στη χώρα των κόμικς. Δεν θα επεκταθώ. Την απήχηση της δουλειάς τους τη βλέπουμε εμμέσως στην λέξη με την οποία τελειώνουν, και σήμερα ακόμα, αρκετά αμερικάνικα κόμικς ( και μερικά ελληνικά που είναι επηρεασμένα απ’ τα αμερικάνικα ). Σου μιλάω για τη λέξη FIN ( ΤΕΛΟΣ ) την οποία θα δεις συχνά στο τελευταίο καρέ. Στο μεταφρασμένο Metal Hurlant, τη λέξη
FIN την άφηναν αμετάφραστη, την άφηναν έτσι όπως ήταν, ενταγμένη μέσα στην εικόνα και τελικά η λέξη έγινε ένα είδος σήμα κατατεθέν αυτού του είδους κόμικς. Οι Αμερικανοί μπορεί να αφομοίωσαν, με τον καιρό, το μάθημα των Ευρωπαίων αλλά το FIN έμεινε. Δεν είμαι ιστορικός ( ούτε σημειολόγος ), αλλά ακούω να φυσάει ακόμα το πνεύμα του Metal / Heavy σε πολλά σύγχρονα, "εναλλακτικά" και μη, αμερικάνικα κόμικς. Μ’ αρέσει να σκέφτομαι ότι χωρίς τον Γκοσινί, το Pilote, το Metal Hurlant δεν θα είχαν φτιαχτεί ποτέ μερικά από τα καλύτερα κόμικς που έχω διαβάσει : το Palomar του Gilbert Hernandez ( ο ένας από τους δύο αδελφούς Hernandez ) , το Palestine του Joe Sacco και το Maus Ι και ΙΙ του Art Spiegelman.
*
Ο Γκοσινί πέθανε το 1977, το Pilote έκλεισε το 1989 κι εγώ αγόρασα, πριν συμβούν όλα αυτά, με δόσεις, τη συλλογή κόμικς ( ένας πάκος να! μετα συγχωρήσεως ) του Ερρίκου.
---
Τα λεγόμενα του Γκοσινί τα μετάφρασα, όσο καλύτερα μπορούσα, από συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό "schtroumpf-les cahiers de la bande dessinée", τευχος 22- 1973.
Η εικόνα πάνω : σκίτσο του Morris
Η εικόνα κάτω : το τελευταίο καρέ από κόμικς του Τάσσου Παπαϊωάννου στο τεύχος 200 του περ. 9, της Ελευθεροτυπίας.
---
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
