23.7.04
Εγώ θα κόψω το κρασί ...
Βλακείες! Μάλλον κάπως έτσι θα τα έλεγε ο Μπέρρυμαν ( αν μπορούσαμε να τον ρωτήσουμε στον πάτο που βρίσκεται ) :Ο αλκοολισμός του Μπέρρυμαν προξενεί μεγάλη δυστυχία στο περιβάλλον του. Δυο σύζυγοι αναγκάστηκαν να τον εγκαταλείψουν. Η τρίτη έθεσε όρο : ή κόβει το ποτό ή χωρίζουν. Αφετέρου κινδυνεύει σοβαρότατα η υγεία του. Σκοπός της αποτοξίνωσης είναι η νηφαλιότητα. Μα όσοι μας κυβερνούν σήμερα δεν είναι τάχα νηφάλιοι; Τι καλό είδαμε από τη νηφάλια λογική; [...] Είναι καθήκον του να πίνει, να θυσιάζει τον εαυτό του, για να θυμίζει όσα λησμονούν οι νηφάλιοι. Αυτή είναι η δική του εξέγερση : η ποίηση ως θυσία του εαυτού. [...] Το 1972 ο Τζων Μπέρρυμαν αυτοκτόνησε πηδώντας από μια γέφυρα του ποταμού Μισσισσιπή.
Προτίμησα να βγάζω το χαρτζιλίκι μου απ' την πόκα και να κυκλοφορώ με πλούσια κορίτσια, που με θεωρούσαν κυνικό,αυτοκαταστροφικό και πληγωμένο απ' τη ζωή. Φυσικά, κάποια στιγμή, όσες είχαν νοημοσύνη λίγο μεγαλύτερη απ' του τσιμέντου καταλάβαιναν ότι πίσω απ' τη βιτρίνα κούρνιαζε ένας φοβισμένος τεμπέλης. Στην αρχή έπινα για να περνάω καλύτερα, μετά για να περνάει η ώρα και στο τέλος για να μου περνάει το τρέμουλο στα χέρια και ο τρόμος του σούρουπου. Τόσο απλό είναι. Ούτε υπαρξιακά άγχη, ούτε χαμένοι έρωτες· μόνο μια απλή συνήθεια. Βάζεις ουίσκι στον καφέ όπως ο άλλος βάζει γάλα ή ζάχαρη. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να στηρίξεις τη ζωή σου στο ποτό και το δυσκολότερο να παραδεχτής ότι το κάνεις επειδή είσαι ηλίθιος.
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα "Κάσκο" ( να το διαβάσεις, ωραιότατο αστυνομικό! ), του Σέργιου Γκάκα. Εκδόσεις Καστανιώτη-2001.
*