21.8.04
Απο τη μια κι από την άλλη.
Από τη μια.
*
Καθόλου δεν στεναχωρήθηκα - αντιθέτως - με το κορίτσι, που είδα χθες στον σταθμό του μετρό, να φοράει λευκή φανέλα με το σύνθημα "SUPPORT KENDERIS", γραμμένο με βαθύ μπλε γράμματα.
*
Είναι άραγε κι η κοπέλα, μεταξύ εκείνων που δηλώνουν στο γυαλί : «Να κάνουμε γήπεδα, να ασχολούνται τα παιδιά μας με τον αθλητισμό, να μην πέσουν στα ναρκωτικά»;
*
Χα!
*
Πρέπει να σου πω, ότι είμαι υπέρ της νομιμοποίησης, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όλων των ουσιών : αναβολικά, ηρωίνες, ορμόνες, χασίσια. Τα πάντα. Ας ρυθμίσει επιτέλους ελεύθερα ο καθένας, πως θα ζήσει και πως θα πεθάνει. Κι ας ανεβαίνουν οι αθλητές στο πόντιουμ μαζί με τον ερευνητή, τον γιατρό και τον προπονητή τους. Θα τους χειροκροτήσω όλους από καρδιάς. Έτσι κι αλλιώς η, όποια, νίκη ήταν, είναι και θα είναι, αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς.
*
Άσε που, όσο περισσότερο γνωρίζουμε την ανθρώπινη φύση, θα έχουμε, αναπόφευκτα, κάθε είδους παρεμβάσεις σ' αυτήν. Και οι παρεμβάσεις θα είναι, εδώ έχουμε την εκδίκηση της διαλεκτικής, κι αυτές μέρος της ανθρώπινης φύσης.
*
Ας μην αφήσουμε τα ναρκωτικά και τις απαγορευμένες ουσίες, αποκλειστική αρμοδιότητα κάποιων μίζερων υπάρξεων, που εμφανίζονται ως junkies, αλκοολικοί ή πρωταθλητές.
*
Θα γράψω και το δικό μου imagine :
*
Να κάνουμε γήπεδα, γιατί με τα γήπεδα και τα, κάθε είδους, ναρκωτικά, περνάμε καλύτερα! Εγώ τιμάω το αλκοόλ. Ζοχαδιάζομαι όμως, που νοιώθω την ανάγκη να στο δηλώσω.
*
Ναι, γιατρέ μου, όλο μη και μη μου έλεγαν όταν ήμουν μικρός.
*
από την άλλη
*
Οδηγείς την μηχανή σου, δεξιά λωρίδα. Ο ταξιτζής μπροστά σου, φρενάρει απότομα. Για να πάρει μια γριούλα. Προλαβαίνεις, στο τσακ, να μη γίνεις πύραυλος. Κατεβαίνεις να του πεις ευγενικά ( είναι η καλή σου μέρα ) να προσέχει. Σε βρίζει χυδαία. Μένεις άφωνος, προς στιγμήν.
*
Οδηγείς το αυτοκίνητο. Σε προσπερνάει, από δεξιά, τετράγωνος τύπος με ταχύτητα αστραπής και απόσταση δέκα εκατοστών από τ’ αμάξι σου. Η ψυχή σου πηγαίνει στην Κούλουρη. Τον πετυχαίνεις στο φανάρι. «Πρόσεχε, ρε φίλε». Σε βρίζει χυδαία. Μένεις άφωνος, προς στιγμήν.
*
Αυτήν την κατάσταση αφωνίας, λίγο πριν σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι, την έχω κι όταν δεν εμπλέκομαι προσωπικά. Καθώς βλέπω να αναπτύσσεται, σιγά-σιγά, η υπεράσπιση Κεντέρη-Θάνου, παραδείγματος χάριν. Ή η υπεράσπιση του Σαμπάνη κι ας μην έχει πάρει το παιδί τίποτα.
*
Οι συνομωσιολόγοι μου γυρίζουν τ' άντερα. Το νοιώθεις, ότι αυτοί οι τύποι θα συνομωτούσαν ευχαρίστως, άν μπορούσαν, εις βάρος άλλων...
*
Αυτά είχα να σου πω, πάω τώρα γιατί βγαίνει ο Πύρος στην τηλεόραση.
*
*
Καθόλου δεν στεναχωρήθηκα - αντιθέτως - με το κορίτσι, που είδα χθες στον σταθμό του μετρό, να φοράει λευκή φανέλα με το σύνθημα "SUPPORT KENDERIS", γραμμένο με βαθύ μπλε γράμματα.
*
Είναι άραγε κι η κοπέλα, μεταξύ εκείνων που δηλώνουν στο γυαλί : «Να κάνουμε γήπεδα, να ασχολούνται τα παιδιά μας με τον αθλητισμό, να μην πέσουν στα ναρκωτικά»;
*
Χα!
*
Πρέπει να σου πω, ότι είμαι υπέρ της νομιμοποίησης, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, όλων των ουσιών : αναβολικά, ηρωίνες, ορμόνες, χασίσια. Τα πάντα. Ας ρυθμίσει επιτέλους ελεύθερα ο καθένας, πως θα ζήσει και πως θα πεθάνει. Κι ας ανεβαίνουν οι αθλητές στο πόντιουμ μαζί με τον ερευνητή, τον γιατρό και τον προπονητή τους. Θα τους χειροκροτήσω όλους από καρδιάς. Έτσι κι αλλιώς η, όποια, νίκη ήταν, είναι και θα είναι, αποτέλεσμα ομαδικής δουλειάς.
*
Άσε που, όσο περισσότερο γνωρίζουμε την ανθρώπινη φύση, θα έχουμε, αναπόφευκτα, κάθε είδους παρεμβάσεις σ' αυτήν. Και οι παρεμβάσεις θα είναι, εδώ έχουμε την εκδίκηση της διαλεκτικής, κι αυτές μέρος της ανθρώπινης φύσης.
*
Ας μην αφήσουμε τα ναρκωτικά και τις απαγορευμένες ουσίες, αποκλειστική αρμοδιότητα κάποιων μίζερων υπάρξεων, που εμφανίζονται ως junkies, αλκοολικοί ή πρωταθλητές.
*
Θα γράψω και το δικό μου imagine :
"imagine all the people
stoned like never before...
Υou may say I am a dreamer
but I 'm not the only one..."
*
Να κάνουμε γήπεδα, γιατί με τα γήπεδα και τα, κάθε είδους, ναρκωτικά, περνάμε καλύτερα! Εγώ τιμάω το αλκοόλ. Ζοχαδιάζομαι όμως, που νοιώθω την ανάγκη να στο δηλώσω.
*
Ναι, γιατρέ μου, όλο μη και μη μου έλεγαν όταν ήμουν μικρός.
*
από την άλλη
*
Οδηγείς την μηχανή σου, δεξιά λωρίδα. Ο ταξιτζής μπροστά σου, φρενάρει απότομα. Για να πάρει μια γριούλα. Προλαβαίνεις, στο τσακ, να μη γίνεις πύραυλος. Κατεβαίνεις να του πεις ευγενικά ( είναι η καλή σου μέρα ) να προσέχει. Σε βρίζει χυδαία. Μένεις άφωνος, προς στιγμήν.
*
Οδηγείς το αυτοκίνητο. Σε προσπερνάει, από δεξιά, τετράγωνος τύπος με ταχύτητα αστραπής και απόσταση δέκα εκατοστών από τ’ αμάξι σου. Η ψυχή σου πηγαίνει στην Κούλουρη. Τον πετυχαίνεις στο φανάρι. «Πρόσεχε, ρε φίλε». Σε βρίζει χυδαία. Μένεις άφωνος, προς στιγμήν.
*
Αυτήν την κατάσταση αφωνίας, λίγο πριν σου ανέβει το αίμα στο κεφάλι, την έχω κι όταν δεν εμπλέκομαι προσωπικά. Καθώς βλέπω να αναπτύσσεται, σιγά-σιγά, η υπεράσπιση Κεντέρη-Θάνου, παραδείγματος χάριν. Ή η υπεράσπιση του Σαμπάνη κι ας μην έχει πάρει το παιδί τίποτα.
*
Οι συνομωσιολόγοι μου γυρίζουν τ' άντερα. Το νοιώθεις, ότι αυτοί οι τύποι θα συνομωτούσαν ευχαρίστως, άν μπορούσαν, εις βάρος άλλων...
*
Αυτά είχα να σου πω, πάω τώρα γιατί βγαίνει ο Πύρος στην τηλεόραση.
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
