4.9.04
παρθένες;
Θυμώνω με όσους ανακαλύπτουν, σήμερα, τη βία στις διεθνείς σχέσεις :
Η τεχνολογία πάντως υπήρχε καιρό τώρα. Η κουλτούρα της αυτοκτονίας μοιάζει να είναι το καινούργιο. Τι γίνεται ρε φίλε;
*
Μου έκανε εντύπωση που στο CNN απέφυγαν να δείξουν, σε γκρο πλαν, παιδιά να υποφέρουν ( άκουσα όμως ψυχολόγους, στο αμερικάνικο κανάλι, να μιλάνε για το τι μπορεί να συμβεί στα παιδιά που έζησαν τέτοιες στιγμές ). Τα δικά μας κανάλια, στο δελτίο των 8 μμ, έδειξαν κάμποσα παιδιά και γονείς, σε γκρο πλαν, να σπαράζουν. Τέτοια έλλειψη ευθύνης; Πόσοι γονείς άραγε πάτησαν το κουμπί;
*
( ΝΕΩΤΕΡΟ 07/09/2004 )Γράφει στα σχόλια ο talos :
"Πράγματι η βαρβαρότητα στην Οσετία δεν μπορεί παρά να προκαλέσει την αποστροφή. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν την αηδία και την οργή που νοιώθει κανείς βλέποντας τους χαροκαμμένους και την κλίμακα της σφαγής.
Να υπενθυμίσω πάντως ότι συτήν την βαρβαρότητα την είδαμε και την καταδικάσαμε...την γενοκτονία 200.000 Τσετσένων, τις καθημερινές σφαγές γυναικοπαίδων και τους βιασμούς από Ρώσους, δεν τα βλέπουμε και δεν μπορούμε να τα καταδικάσουμε υποθέτω...Δες π.χ. εδώ. Πρόκειται για σύγκρουση δύο ισοτίμων βαρβαροτήτων - και δεν ήταν οι Τσετσένοι που άρχισαν πρώτοι (αν αυτό έχει σημασία) τις σφαγές... (καλά δεν είναι και τόσο αγνά τα πράγματα σχετικά με τα κίνητρα, τις χρηματοδοτήσεις και τις σκοπιμότητες, αλλά η Τσετσενία έγινε κρανίου τόπος από τον Γέλτσιν και τον Πούτιν...)"
*
Μια προσπάθεια σχολιασμού :
Δεν μπορώ να δω την ισοτιμία. Πρώτα απ' όλα, αν αληθεύει ότι βρέθηκαν και Άραβες μεταξύ των τρομοκρατών ( καθόλου σίγουρο ), τότε οι ισότιμες βαρβαρότητες πάνε περίπατο. Βάρβαροι οι Ρώσοι. Εντάξει. Βάρβαροι, εξ αντανακλάσεως, κι οι Τσετσένοι. Εντάξει. Οι Άραβες που χωράνε; Εδώ έχουμε την παρέμβαση τρίτων, με σκοπό την διαιώνιση μιας διαμάχης. Ανάλογο παιχνίδι παίζει η Χαμάς στην Παλαιστίνη. Κάτι τέτοιο υπονοείς ίσως όταν γράφεις : «καλά δεν είναι και τόσο αγνά τα πράγματα σχετικά με τα κίνητρα, τις χρηματοδοτήσεις και τις σκοπιμότητες». Δεύτερον, κάθε αποτρόπαιη πράξη, σβήνει, στο δικό μου μυαλό, ο,τιδήποτε θα μπορούσε ίσως να την ερμηνεύσει. Γίνεται απλά ακατανόητη. Το πρόβλημα δεν είναι η ερμηνεία του φαύλου κύκλου, αλλά η, πάση θυσία, διακοπή του. Άλλωστε η βαρβαρότητα δεν γεννά υποχρεωτικά βαρβαρότητα. Πως αλλιώς να εξηγήσω τη Δρέσδη, τη Χιροσίμα, την περίπτωση της Νοτίου Αφρικής, ίσως της Ινδίας κτλ κτλ.; Αν κάποιοι λαοί κατάφεραν, μια και δύο και τρεις φορές στην ιστορία, να κάνουν τη βαρβαρότητα, που κάποιοι άλλοι τοποθέτησαν μέσα τους, στείρα τότε κάτι τέτοιο επιβάλλεται να ξαναγίνει. Είναι ο μόνος δρόμος, αν λάβουμε υπ' όψιν ότι η βαρβαρότητα, των μεγάλων, αλλά και των μικρών, θα είναι μαζί μας, με τη μια ή την άλλη μορφή, για πολλά πολλά χρόνια. Μου φαίνεται πάντως, πως, όσοι λαοί ( είτε επιλέγοντας ελεύθερα, είτε δια της βίας ) δεν κατέφυγαν στην αδικία, σαν μέσο για να αντιμετωπίσουν την αδικία που υπέστησαν, δεν έχασαν. Αντίθετα πρόκοψαν. Ό,τι κι αν σημαίνει προκόβω. Καταλαβαίνεις το πνεύμα μου. Τουλάχιστον επιβίωσαν, μέχρι να δημιουργηθούν ευνοϊκότερες συνθήκες, για να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Με το παρανοϊκό viva la muerte, που επικρατεί σήμερα, οι ελπίδες μηδενίζονται. Όταν έρθει ή ώρα απονομής δικαιοσύνης, δεν θα υπάρχει κανείς για να δικαιωθεί. Μου έρχεται στο νου το παράδειγμα των Κυπρίων : αντιμετώπισαν την βαρβαρότητα, χωρίς να καταφύγουν με τη σειρά τους σε βαρβαρότητες τύπου Οσετίας ή τύπου Χαμάς. Μια τελευταία παρατήρηση : κάποιος που αρχίζει να χαρακώνει άλλους μ’ ένα ξυράφι, μπορεί να είναι βάρβαρος, όμως ο άνθρωπος ( ή ο λαός - κυρίως οι ηγέτες του ) που θα αμυνθεί βαρώντας με τη γροθιά του το ξυράφι δεν είναι γενναίος, είναι ηλίθιος. To link είναι εξαιρετικό.
*
- οι χαροκαμένες μάνες, του δικού μας εμφυλίου, δεν έγιναν μαύρες χήρες,
- οι γιαπωνέζες, της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, δεν έγιναν μαύρες χήρες ( αν λάβεις υπ' όψιν σου την κουλτούρα των καμικάζι, το ότι δεν έγιναν είναι εντυπωσιακό ),
- οι γυναίκες της Νοτίου Αφρικής, δεν έγιναν μαύρες χήρες,
- οι Γαλλίδες ή οι Γερμανίδες μάνες, του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, δεν έγιναν μαύρες χήρες,
- η γενοκτονία των Αρμενίων, δεν μας έδωσε μαύρες χήρες,
- οι Εβραίες, που θα μπορούσαν να ανατινάζουν τους Γερμανούς για τα επόμενα εκατό χρόνια, δεν έγιναν μαύρες χήρες,
Η τεχνολογία πάντως υπήρχε καιρό τώρα. Η κουλτούρα της αυτοκτονίας μοιάζει να είναι το καινούργιο. Τι γίνεται ρε φίλε;
*
Μου έκανε εντύπωση που στο CNN απέφυγαν να δείξουν, σε γκρο πλαν, παιδιά να υποφέρουν ( άκουσα όμως ψυχολόγους, στο αμερικάνικο κανάλι, να μιλάνε για το τι μπορεί να συμβεί στα παιδιά που έζησαν τέτοιες στιγμές ). Τα δικά μας κανάλια, στο δελτίο των 8 μμ, έδειξαν κάμποσα παιδιά και γονείς, σε γκρο πλαν, να σπαράζουν. Τέτοια έλλειψη ευθύνης; Πόσοι γονείς άραγε πάτησαν το κουμπί;
*
( ΝΕΩΤΕΡΟ 07/09/2004 )Γράφει στα σχόλια ο talos :
"Πράγματι η βαρβαρότητα στην Οσετία δεν μπορεί παρά να προκαλέσει την αποστροφή. Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψουν την αηδία και την οργή που νοιώθει κανείς βλέποντας τους χαροκαμμένους και την κλίμακα της σφαγής.
Να υπενθυμίσω πάντως ότι συτήν την βαρβαρότητα την είδαμε και την καταδικάσαμε...την γενοκτονία 200.000 Τσετσένων, τις καθημερινές σφαγές γυναικοπαίδων και τους βιασμούς από Ρώσους, δεν τα βλέπουμε και δεν μπορούμε να τα καταδικάσουμε υποθέτω...Δες π.χ. εδώ. Πρόκειται για σύγκρουση δύο ισοτίμων βαρβαροτήτων - και δεν ήταν οι Τσετσένοι που άρχισαν πρώτοι (αν αυτό έχει σημασία) τις σφαγές... (καλά δεν είναι και τόσο αγνά τα πράγματα σχετικά με τα κίνητρα, τις χρηματοδοτήσεις και τις σκοπιμότητες, αλλά η Τσετσενία έγινε κρανίου τόπος από τον Γέλτσιν και τον Πούτιν...)"
*
Μια προσπάθεια σχολιασμού :
Δεν μπορώ να δω την ισοτιμία. Πρώτα απ' όλα, αν αληθεύει ότι βρέθηκαν και Άραβες μεταξύ των τρομοκρατών ( καθόλου σίγουρο ), τότε οι ισότιμες βαρβαρότητες πάνε περίπατο. Βάρβαροι οι Ρώσοι. Εντάξει. Βάρβαροι, εξ αντανακλάσεως, κι οι Τσετσένοι. Εντάξει. Οι Άραβες που χωράνε; Εδώ έχουμε την παρέμβαση τρίτων, με σκοπό την διαιώνιση μιας διαμάχης. Ανάλογο παιχνίδι παίζει η Χαμάς στην Παλαιστίνη. Κάτι τέτοιο υπονοείς ίσως όταν γράφεις : «καλά δεν είναι και τόσο αγνά τα πράγματα σχετικά με τα κίνητρα, τις χρηματοδοτήσεις και τις σκοπιμότητες». Δεύτερον, κάθε αποτρόπαιη πράξη, σβήνει, στο δικό μου μυαλό, ο,τιδήποτε θα μπορούσε ίσως να την ερμηνεύσει. Γίνεται απλά ακατανόητη. Το πρόβλημα δεν είναι η ερμηνεία του φαύλου κύκλου, αλλά η, πάση θυσία, διακοπή του. Άλλωστε η βαρβαρότητα δεν γεννά υποχρεωτικά βαρβαρότητα. Πως αλλιώς να εξηγήσω τη Δρέσδη, τη Χιροσίμα, την περίπτωση της Νοτίου Αφρικής, ίσως της Ινδίας κτλ κτλ.; Αν κάποιοι λαοί κατάφεραν, μια και δύο και τρεις φορές στην ιστορία, να κάνουν τη βαρβαρότητα, που κάποιοι άλλοι τοποθέτησαν μέσα τους, στείρα τότε κάτι τέτοιο επιβάλλεται να ξαναγίνει. Είναι ο μόνος δρόμος, αν λάβουμε υπ' όψιν ότι η βαρβαρότητα, των μεγάλων, αλλά και των μικρών, θα είναι μαζί μας, με τη μια ή την άλλη μορφή, για πολλά πολλά χρόνια. Μου φαίνεται πάντως, πως, όσοι λαοί ( είτε επιλέγοντας ελεύθερα, είτε δια της βίας ) δεν κατέφυγαν στην αδικία, σαν μέσο για να αντιμετωπίσουν την αδικία που υπέστησαν, δεν έχασαν. Αντίθετα πρόκοψαν. Ό,τι κι αν σημαίνει προκόβω. Καταλαβαίνεις το πνεύμα μου. Τουλάχιστον επιβίωσαν, μέχρι να δημιουργηθούν ευνοϊκότερες συνθήκες, για να διεκδικήσουν το δίκιο τους. Με το παρανοϊκό viva la muerte, που επικρατεί σήμερα, οι ελπίδες μηδενίζονται. Όταν έρθει ή ώρα απονομής δικαιοσύνης, δεν θα υπάρχει κανείς για να δικαιωθεί. Μου έρχεται στο νου το παράδειγμα των Κυπρίων : αντιμετώπισαν την βαρβαρότητα, χωρίς να καταφύγουν με τη σειρά τους σε βαρβαρότητες τύπου Οσετίας ή τύπου Χαμάς. Μια τελευταία παρατήρηση : κάποιος που αρχίζει να χαρακώνει άλλους μ’ ένα ξυράφι, μπορεί να είναι βάρβαρος, όμως ο άνθρωπος ( ή ο λαός - κυρίως οι ηγέτες του ) που θα αμυνθεί βαρώντας με τη γροθιά του το ξυράφι δεν είναι γενναίος, είναι ηλίθιος. To link είναι εξαιρετικό.
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
