15.9.04
Μαθαίνοντας να βλέπω ( Βακαλόπουλος ΙΙ )
Πριν από δεκαπέντε χρόνια εκδόθηκε, από τις εκδόσεις Αλεξάνδρεια, μια συλλογή κειμένων για τον κινηματογράφο του Χρήστου Βακαλόπουλου. Τίτλος «Δεύτερη προβολή». Ο πρόλογος στο βιβλίο είχε τίτλο "στο έλεος της κινηματογραφοφιλίας", και μότο «είμαστε οι μνηστήρες του χρόνου και οι καταδικασμένοι του χώρου» του Ζήσιμου Λορεντζάτου. Το κείμενο άρχιζε έτσι:
*
*
Στα δεκαπέντε χρόνια που χωρίζουν το πρώτο από το τελευταίο κείμενο αυτού του βιβλίου, πολλά πράγματα άλλαξαν στο κινηματογραφικό τοπίο.
Ο λόγος για τον κινηματογράφο γενικεύτηκε και πήρε τη θέση της συνταγής για όλα τα γούστα στο καταναλωτικό τραπέζι των εικόνων, η κινηματογραφοφιλία εξελίχτηκε σε στατιστική υπηρεσία και τα χλωμά παιδιά που συναντούσε κανείς στο Στούντιο της οδού Τρικόρφων ή την Αλκυονίδα τον χειμώνα, στο Λιλά ή την Ηλέκτρα το καλοκαίρι, έκαναν τον πόνο τους επάγγελμα ή αποφάσισαν να αποσυρθούν και να ησυχάσουν μια και καλή από την ένταση εκεινης της ζωής που τους κατέλαβε αιφνιδιαστικά σε μερικούς θερινούς κινηματογράφους στη διάρκεια της δεκατίας του '60.
Τα παιδιά αυτά τρόμαξαν όταν συνειδητοποίησαν ότι δεν νοσταλγούσαν πια τις ταινίες στις οποίες είχαν αφιερώσει τη ζωή τους αλλά την ίδια τη ζωή που τους έσπρωχνε σ' αυτές τις ταινίες. Στο Κολοσσαίον της Κυψέλης η οροφή άνοιγε αργά μ' έναν ήχο τελετουργικό κι ο ουράνιος θόλος έμπαινε μέσα στην αίθουσα φωτίζοντας τους θεατές, τόσο όσο χρειαζόταν για να τους παρακολουθείς εξίσου με την ίδια την ταινία, να στρέφεις το βλέμμα με ηδονή στο κορίτσι της δέκατης σειράς, μόνο και μόνο για να συλλάβεις τον πυρετό της ματιάς της.
Αφού εξυπήρετούσαν έναν τέτοιο σκοπό όλες οι ταινίες ήταν καλές, ακόμα και οι "μάπες", και όλες οι ταινίες ήταν ελληνικές, ακόμα και οι ξένες.
Κι αν τον χειμώνα μάθαινες να βλέπεις τις ταινίες μέσα απ' τα μάτια των άλλων, το καλοκαίρι, στην Ελλάδα, οι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να αντικρύσουν το θαύμα της ύπαρξης των άλλων μέσα απ' το φώς των ταινιών.
*
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
