29.9.04
και στη σιωπή την επέστρεφε
- Για τον Περικλή Δεληολάνη.
Είδα μια κακή ταινία. Την "Πρόβα Ορχήστρας" του Φελλίνι. Ανύπαρκτοι χαρακτήρες, υπερβολική χρήση συμβόλων. Κι εκείνη η απαίσια μπάντα ήχου των περισσότερων ιταλικών ταινιών. Ανοίγει το στόμα του ο ηθοποιός κι ακούγεται ένα δέκατο του δευτερολέπτου αργότερα. Η υπόθεση : τα μέλη μιας ορχήστρας επαναστατούν κατά της καθεστηκυίας τάξης των ορχηστρών με καταστροφικά αποτελέσματα. Λίγο μετά τη μέση της ταινίας όμως, έχει έναν μονόλογο, του διευθυντή της ορχήστρας, που πολύ μου άρεσε. Κάθισα και τον κατέγραψα ( ιταλικά δεν ξέρω ).
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
