20.11.04
aspripetraxexaspri's first music weekend (ii)
ή «Ρόμπι; Τσε τίνος είναι μωρέ τουτοσές ο Ρόμπι;»
*
Απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρως Δούκα "Αθώοι και φταίχτες-στα όρια του μύθου και της ιστορίας", Κέδρος 2004.
*
Την ιδέα για το aspripetraxexaspri's first music weekend την οφείλω στο ωραίο αφιέρωμα της titania στον Ρομπι Γουίλιαμς.
*
«Έπειτα ανάσυρε δειλά από την κασέλα μια λύρα με το δοξάρι της, χρόνια αμέτρητα έχω να παίξω ψιθύρισε, έπαιζα κάποτε, όχι και τίποτα σπουδαίο, έπαιζα όμως, τα κατάφερνα, θέλεις ν΄ ακούσεις; Έσυρε τρεις δοξαριές, ακούμπησε το όργανο στα γόνατα του, λες κι ήθελε να το κανακέψει· δεν πρέπει, είπε, δεν μπορώ, ξεκούρδιστη η λύρα, ξεκούρδιστη και η καρδιά μου. Έμεινε για λίγο σιωπηλός, Κάρφωσε πάλι το βλέμμα πάνω μου. Υπήρχαν, γιε μου, μεγάλοι χορευτές, ξακουστοί λυράρηδες και λαγουτιέρηδες, όχι μόνο στα Χανιά, σε όλη την Κρήτη, μα εγώ για τους Χανιώτες θα σου πω, υπήρχε κάποτε ο Χασάν αγάς ο Χανιώτης που, όταν έπαιζε μερακλωμένος, έπεφτε στα γόνατα κι ακουμπούσε την άκρη της λύρας του στο χώμα και η λύρα του ανάγκαζε τη γη να τρέμει και να σείεται, τέτοια η μελωδία της· ήταν κι ο φημισμένος Σελινιώτης Χουσεΐν Τζίνης, χόρευε πεντοζάλι, λένε, κρατώντας στο δεξί χέρι τράγο σφαγμένο, όσο οι άλλοι τον έγδερναν· ήταν κι ο Σήφακας, ο πολεμιστής, που όταν χόρευε τέντωνε τα χέρια του και κρεμιόταν από ένας άντρας στο κάθε μπράτσο· ήταν κι ο Γιάννης ο Τσακίρης από τον Κεφαλά Αποκορώνου· ήρωες, γιε μου, ακροβάτες [...] Ήταν και ο ξεφαντωτής Μεχμέτ, ο μαντιναδοπλέχτης, τον έλεγαν και Σταφιδάκη, λόγω που ο πατέρας του είχε μεγάλες εκτάσεις αμπέλια με σταφίδα, γι’ αυτό και τον σκοπό του τον είπαν σταφιδιανό σκοπό, δεκάξι ετών ήμουν και πήγα στην κηδεία του, Μάη του 1908.»
*
Απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρως Δούκα "Αθώοι και φταίχτες-στα όρια του μύθου και της ιστορίας", Κέδρος 2004.
*
Την ιδέα για το aspripetraxexaspri's first music weekend την οφείλω στο ωραίο αφιέρωμα της titania στον Ρομπι Γουίλιαμς.
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
