25.11.04
ρεσιτάλ άνω τελείας.
*
Ξυπνάς το πρωί· ένα τραγούδι αντηχεί στο κεφάλι σου· και, με τον πρωινό καφέ, ανοίγεις το στόμα σου, να το τραγουδήσεις, να το ακούσουν και τ’ αυτάκια σου να ευφρανθούν· και αντί για τραγούδι βγαίνουν θόρυβοι και παραφωνίες. Λέω τότε: βούλωστο· μείνε τουλάχιστον με το τραγουδάκι στο μυαλό σου· κοίτα τον καφέ σου· ρούφα το τσιγάρο σου. Κι ύστερα, με παράπονο: γαμώ-το-μου. (Όταν ήμουν μικρός, στα όρια της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας, δεν μπορούσα να συλλάβω με ποιόν τρόπο, και αν, θα κατάφερνα κάποτε να γαμήσω το μου.)
*
Ξυπνάς το πρωί· ένα τραγούδι αντηχεί στο κεφάλι σου· και, με τον πρωινό καφέ, ανοίγεις το στόμα σου, να το τραγουδήσεις, να το ακούσουν και τ’ αυτάκια σου να ευφρανθούν· και αντί για τραγούδι βγαίνουν θόρυβοι και παραφωνίες. Λέω τότε: βούλωστο· μείνε τουλάχιστον με το τραγουδάκι στο μυαλό σου· κοίτα τον καφέ σου· ρούφα το τσιγάρο σου. Κι ύστερα, με παράπονο: γαμώ-το-μου. (Όταν ήμουν μικρός, στα όρια της παιδικής ηλικίας και της εφηβείας, δεν μπορούσα να συλλάβω με ποιόν τρόπο, και αν, θα κατάφερνα κάποτε να γαμήσω το μου.)
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
