10.1.05
νόσος του πνεύματος
*
*
"Ολα αυτά είναι νόσος του πνεύματος, σκότος, μωρία και αφροσύνη, είναι πώρωσις συνειδήσεως".
*
*
Σαράντα μ'νιά,μπρε-μπρε-μπρε, σαράντα μ'νιά μι κύκλουσαν,
σαράντα μ'νιά μι κύκλουσαν τον πούτσο να μι φάνι
Κι ο πούτσος μου καμαρωτός τ' αρχίδια του ρουτάει:
"τι λιέτι σεις, αρχίδια μου, μπουρώ να τα γαμήσω;"
"Να τα γαμήσεις πούτσκαρη κι μεις θα σι βουηθούμι,
μόνο ν'αφήσεις κι για μας, λίγο μέσα να μπούμι"
*
-δημώδες άσμα από την Κοζάνη.
*
"Ολα αυτά είναι νόσος του πνεύματος, σκότος, μωρία και αφροσύνη, είναι πώρωσις συνειδήσεως".
*
Ένα, μωρέ, ένα μουνί στην κερασιά,
ένα μουνί στην κερασιά κι ο πούτσος αποκάτω
πέντε μετάνοιες έκανε: "Μουνί, κατέβα κάτω".
"Δεν κατεβαίνω, πούτσκαρε, γιατί 'σαι κορδωμένος,
μπαίνεις πολύ πολύ βαθιά και βγαίνεις μαραμένος"
*
-δημώδες Δρυμού Ελασσόνας.
*
Comments:
Κατ’ αρχάς να πω ότι με εκνευρίζει αυτή η στερεοτυπική «συνεισφορά της Δόμνας Σαμίου στη διάσωση της παράδοσης» που μεταφέρουν όσοι δεν την έχουν ακούσει ποτέ. Τη διάσωση την έχει κάνει ο Σίμων Καράς, πάει και τελείωσε. Η τεράστια προσφορά της Σαμίου έγκειται στις συγκλονιστικές ερμηνείες των τραγουδιών, στη δύναμη που εμφύσησε σε αυτά , οι ανατριχίλες που νιώθεις ακούγοντάς την. Οι αρετές της ερμηνείας της, δηλαδή σωστή άρθρωση, ρωμελέα εκφορά του λόγου, έκταση, αναπνοές, ευαισθησία και μουσική κατάρτιση, την κάνουν ιδανική ερμηνεύτρια των δημοτικών, που όσο να ’ναι, χρειάζονται ιδιαίτερο βάρος και ήθος για να τα σηκώσεις στις πλάτες σου. Ειδικά στα τραγούδια της ξενιτειάς, η γυναίκα δίνει ρέστα. Νιώθει τα τραγούδια, τα ξαναγράφει με τις ερμηνείες της.
Παμ σα κατ, τώρα.
Αυτός ο λόγος δεν θυμίζει Αρχιεπίσκοπο. Δεν έχει το υψιπετές, αμίμητο ύφος του. Πού είναι εκείνο το «διακεκηρυγμένη αμαρτία, βοώσα και κράζουσα» για την ομοφυλοφυλία; Κάτι πάει να κάνει με το «πώρωσις συνειδήσεως» αλλά είναι απομίμηση του εαυτού του. Όμως αυτό το «θα βρουν μπροστά τους τους υγιώς σκεπτόμενους συνανθρώπους μας» δεν είναι δικό του. Το έγραψε υπάλληλος γραφείου, υπεύθυνος για θέματα Ευρωπαικής Ένωσης.
Ο Χριστόδουλος θα έλεγε: «Θέλουν να κάμουν νόμο την εξαίρεσιν, ό,τι από την παράδοσιν διεγείρει την φαντασίαν των. Θέλουν να γυρίσωμε πίσω εις τους φαλλούς και τον Διόνυσον. Αλλά η δική μας πίστις έχει την αγιαστούρα, έχει και το φραγγέλιο! Και όταν χρειάζεται, πίπτει ράβδος!»Ε ρε νύχτα και σκότος και ζόφος. Ανυποψίαστοι άνθρωποι. Ελάχιστοι.
Είναι όμως κι ο λαός μας εκδικητικός, ώρες ώρες:
"Βρε παπά 'ξηνταχρονίτη,
τι το θέλεις το κορίτσι;
Το κορίτσι θέλει χάδια,
στο λαιμό και στα ποδάρια"Μπονζούρ μεσιέ kuk.
Παμ σα κατ, τώρα.
Αυτός ο λόγος δεν θυμίζει Αρχιεπίσκοπο. Δεν έχει το υψιπετές, αμίμητο ύφος του. Πού είναι εκείνο το «διακεκηρυγμένη αμαρτία, βοώσα και κράζουσα» για την ομοφυλοφυλία; Κάτι πάει να κάνει με το «πώρωσις συνειδήσεως» αλλά είναι απομίμηση του εαυτού του. Όμως αυτό το «θα βρουν μπροστά τους τους υγιώς σκεπτόμενους συνανθρώπους μας» δεν είναι δικό του. Το έγραψε υπάλληλος γραφείου, υπεύθυνος για θέματα Ευρωπαικής Ένωσης.
Ο Χριστόδουλος θα έλεγε: «Θέλουν να κάμουν νόμο την εξαίρεσιν, ό,τι από την παράδοσιν διεγείρει την φαντασίαν των. Θέλουν να γυρίσωμε πίσω εις τους φαλλούς και τον Διόνυσον. Αλλά η δική μας πίστις έχει την αγιαστούρα, έχει και το φραγγέλιο! Και όταν χρειάζεται, πίπτει ράβδος!»Ε ρε νύχτα και σκότος και ζόφος. Ανυποψίαστοι άνθρωποι. Ελάχιστοι.
Είναι όμως κι ο λαός μας εκδικητικός, ώρες ώρες:
"Βρε παπά 'ξηνταχρονίτη,
τι το θέλεις το κορίτσι;
Το κορίτσι θέλει χάδια,
στο λαιμό και στα ποδάρια"Μπονζούρ μεσιέ kuk.
Χρόνια τάχω αυτά τα τραγούδια. Από τότε που πρωτοκυκλοφόρησαν σε κείνη την ωραιότατη έκδοση του CD με το φυλλάδιο που ήταν κοτζάμ βιβλίο. Με είχαν κάνει να γελάσω, να εντυπωσιαστώ από το μπρίο των παππούδων και των γιαγιάδων που τα τραγούδαγαν και να ξεγκαβωθώ να μάθω ότι ... υπήρχαν.
Τι ψάχνεις ρε kuk ... τελευταίως κοιμόμαστε και ξυπνάμε ως ράτσα με την πολιτική ορθότητα στο κομοδίνο. Τη βγάζουμε το βράδυ πριν πηδήξουμε, μπας και πούμε τα τέρατα και μας σηκωθεί, και την φοράμε το πρωϊ που ξυπνάμε γιατί είμαστε "κύριοι" και "κυρίες".
Πάλι καλά που έσκουξε μόνο ο Χριστόδουλος. Στην τελική, η εκκλησία πάντα τράβαγε ζόρι μέγα με τα διάφορα διονυσιακά. Της χάλαγαν την εμπορική της πιάτσα. Για την τιμή των όπλων, υποχρέωση είχα να θάψει το κατιτίς της ...
Πάντως η μάνα μου, θεοτικιά της ανάγκης λόγω ηλικίας, τ' ακούει μια χαρά τα άσματα και πολύ τα χαίρεται. Και όταν της είπα ότι ο Δούλης τραβάει ζόρι είπε το αμίμητο: "Ε, καλά βρε παιδί μου, αυτός ας μην τα κάνει!". Φωτιά θα πέσει να μας κάψει ...
Τι ψάχνεις ρε kuk ... τελευταίως κοιμόμαστε και ξυπνάμε ως ράτσα με την πολιτική ορθότητα στο κομοδίνο. Τη βγάζουμε το βράδυ πριν πηδήξουμε, μπας και πούμε τα τέρατα και μας σηκωθεί, και την φοράμε το πρωϊ που ξυπνάμε γιατί είμαστε "κύριοι" και "κυρίες".
Πάλι καλά που έσκουξε μόνο ο Χριστόδουλος. Στην τελική, η εκκλησία πάντα τράβαγε ζόρι μέγα με τα διάφορα διονυσιακά. Της χάλαγαν την εμπορική της πιάτσα. Για την τιμή των όπλων, υποχρέωση είχα να θάψει το κατιτίς της ...
Πάντως η μάνα μου, θεοτικιά της ανάγκης λόγω ηλικίας, τ' ακούει μια χαρά τα άσματα και πολύ τα χαίρεται. Και όταν της είπα ότι ο Δούλης τραβάει ζόρι είπε το αμίμητο: "Ε, καλά βρε παιδί μου, αυτός ας μην τα κάνει!". Φωτιά θα πέσει να μας κάψει ...
«Διάσωση» της παράδοσης, μεγάλη παράδοση, μακρά παράδοση κ.α. παραδοσιακά.
Τι ωραίο πράγμα αυτή η παράδοση. Απαξ και χαρακτηριστείς παραδοσιακός, είσαι υπεράνω κριτικής, κανείς δε σε ξέρει αλλά όλοι θέλουν να σε διασώσουν, να σε βαλσαμώσουν και να σε βάλουν πάνω από το τζάκι. Εκεί, αμίλητος, αγέλαστος και διασωμένος ελπίζεις στη διαιώνιση της διάσωσής σου και την μεγιστοποίηση της αξίας σου στο χρηματιστήριο των διασωμένων παραδόσεων.
Συμφωνώντας με τον Dr Kuk για την υπερβολή και την αγάπη, θα ήθελα να μνημονεύσω την ανεκτίμητη προσφορά της φίλης Τ.Σ. και των συναδέλφων της, στην "διάσωση" και συνέχιση του έργου του Σ.Κ.
Οσο για το «διάσωση» της παράδοσης, προτιμώ το κυριολεκτικό «καταγραφή» τραγουδιών, τοπικών μουσικών τρόπων ή οτι άλλο θέλετε.
Αν μιλάμε δε για μουσική και όχι γιά μουσειακό αρχείο, το έργο όλων των προαναφερθέντων, αποκτάει νόημα χάρι σ’εκείνους, που χωρίς καμμία διάθεση «διάσωσης» ή «διάδοσης», φτιάχνουν μουσικές σύγχρονες και απολαυστικές.
...σαράντα μ'νιά με κύκλωσαν...απο το πρωί μου κόλλησε και το τραγουδάω συνέχεια, γιατρέ μου τι λες,θα τη βγάλω καθαρή?
Δημοσίευση σχολίου
Τι ωραίο πράγμα αυτή η παράδοση. Απαξ και χαρακτηριστείς παραδοσιακός, είσαι υπεράνω κριτικής, κανείς δε σε ξέρει αλλά όλοι θέλουν να σε διασώσουν, να σε βαλσαμώσουν και να σε βάλουν πάνω από το τζάκι. Εκεί, αμίλητος, αγέλαστος και διασωμένος ελπίζεις στη διαιώνιση της διάσωσής σου και την μεγιστοποίηση της αξίας σου στο χρηματιστήριο των διασωμένων παραδόσεων.
Συμφωνώντας με τον Dr Kuk για την υπερβολή και την αγάπη, θα ήθελα να μνημονεύσω την ανεκτίμητη προσφορά της φίλης Τ.Σ. και των συναδέλφων της, στην "διάσωση" και συνέχιση του έργου του Σ.Κ.
Οσο για το «διάσωση» της παράδοσης, προτιμώ το κυριολεκτικό «καταγραφή» τραγουδιών, τοπικών μουσικών τρόπων ή οτι άλλο θέλετε.
Αν μιλάμε δε για μουσική και όχι γιά μουσειακό αρχείο, το έργο όλων των προαναφερθέντων, αποκτάει νόημα χάρι σ’εκείνους, που χωρίς καμμία διάθεση «διάσωσης» ή «διάδοσης», φτιάχνουν μουσικές σύγχρονες και απολαυστικές.
...σαράντα μ'νιά με κύκλωσαν...απο το πρωί μου κόλλησε και το τραγουδάω συνέχεια, γιατρέ μου τι λες,θα τη βγάλω καθαρή?
