26.1.05
Τι ακούει ο Γιουγκοσλάβος;
(τώρα που ξέρουμε ότι πίνει κόκα κόλα)
*
Κατάλαβα, επιτέλους, την αρχική σεκάνς της ταινίας του Κουστουρίτσα "Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειά". Θυμάσαι τον πιτσιρικά που τραγουδούσε το "Άϊ Παλόμα" πάνω στο δέντρο; Σου μεταφράζω το εισαγωγικό σημείωμα της ιστοσελίδας που με ενημέρωσε για το τι συμβαίνει:
Την ύπαρξη της ιστοσελίδας την πληροφορήθηκα από το εξαίρετο blog "Halfway down the Danube".
*
ΥΓ. Ο μόνος που γράφει σχόλιο για το Un Dia de Vida στο Internet Movie Database είναι (μάλλον) Αμερικανός, γιουγκοσλαβικής καταγωγής (το όνομα του είναι Πόκρατζιακ) και μεταξύ άλλων αναφέρει:"η μητέρα μου είχε δει την ταινία τρεις φορές και έκλαψε κάθε φορά [...} Αντίγραφο της ταινίας έχει διατηρηθεί στην "La Cinémathèque de Yougoslavie" και το αναφέρω αυτό διότι άκουσα ότι το πρωτότυπο αρνητικό έχει χαθεί κι ίσως κάποιος από το Μεξικό ενδιαφέρεται να διατηρήσει αυτό το διαμάντι".
*
*
*
Κατάλαβα, επιτέλους, την αρχική σεκάνς της ταινίας του Κουστουρίτσα "Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειά". Θυμάσαι τον πιτσιρικά που τραγουδούσε το "Άϊ Παλόμα" πάνω στο δέντρο; Σου μεταφράζω το εισαγωγικό σημείωμα της ιστοσελίδας που με ενημέρωσε για το τι συμβαίνει:
Το 1948 ο ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας Γιόζιπ Μπροζ Τίτο (1892-1980) διέρρηξε τους δεσμούς του με τον ηγέτη των Σοβιέτ, Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς Στάλιν (1879-1953) και η Γιουγκοσλαβία βρέθηκε στο χείλος του πολέμου με την Σοβιετική Ένωση. Με τανκς [να συγκεντρώνονται] και από τις δύο πλευρές των συνόρων, το καθεστώς Τίτο φυλάκισε πολλούς οπαδούς των Σοβιέτ (αληθινούς ή απλώς υπόπτους). Ξαφνικά τα σοβιετικά φιλμ έπαψαν πλέον να είναι τόσο δημοφιλή.
Οι αρχές της Γιουγκοσλαβίας επεβάλετο να αναζητήσουν από κάπου αλλού κινηματογραφική ψυχαγωγία. Ανακάλυψαν, ως πλέον κατάληλη χώρα, το Μεξικό: ήταν πολύ μακριά, οι πιθανότητες να εμφανιστούν μεξικάνικα τανκ στα Γιουγκοσλαβικά σύνορα ήταν μηδαμινές και, το καλύτερο, στα μεξικάνικα έργα μιλούσαν πάντα για την επανάσταση με τον υψηλότερο βαθμό σεβασμού. Πώς να γνωρίζει ο μέσος γιουγκοσλάβος θεατής ότι δεν μιλούσαν για την γιουγκοσλαβική επανάσταση;
Το έργο του Εμίλιο Φερνάντεζ Un Dia de Vida (1950) έγινε τόσο απίστευτα δημοφιλές, ώστε οι ηλικιωμένοι στις πρώην Γιουγκοσλαβικές δημοκρατίες, να το θεωρούν, ακόμη και σήμερα, ως σίγουρα ένα από τα δημοφιλέστερα έργα στον κόσμο, παρά το ότι, στην πραγματικότητα, είναι άγνωστο, κατά πάσα πιθανότητα, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου. Ακόμη και μεξικάνικες ιστοσελίδες δεν αναφέρονται και πολύ σ' αυτό. Η μεξικάνικη επιρροή απλώθηκε σ' όλο το εύρος της [γιουγκοσλαβικής] ποπ κουλτούρας: δήθεν μεξικάνικα συγκροτήματα δημιουργούνταν και οι δίσκοι τους βρίσκονται ακόμη και σήμερα στην αγορά μεταχειρισμένων ειδών .
Την ύπαρξη της ιστοσελίδας την πληροφορήθηκα από το εξαίρετο blog "Halfway down the Danube".
*
ΥΓ. Ο μόνος που γράφει σχόλιο για το Un Dia de Vida στο Internet Movie Database είναι (μάλλον) Αμερικανός, γιουγκοσλαβικής καταγωγής (το όνομα του είναι Πόκρατζιακ) και μεταξύ άλλων αναφέρει:"η μητέρα μου είχε δει την ταινία τρεις φορές και έκλαψε κάθε φορά [...} Αντίγραφο της ταινίας έχει διατηρηθεί στην "La Cinémathèque de Yougoslavie" και το αναφέρω αυτό διότι άκουσα ότι το πρωτότυπο αρνητικό έχει χαθεί κι ίσως κάποιος από το Μεξικό ενδιαφέρεται να διατηρήσει αυτό το διαμάντι".
*
*
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
