<$BlogRSDUrl$>

12.2.05


Τον Μάρτιο του 1986 υπηρετούσα στην Τρίτη Μοίρα της Αεροπορίας, στην Τρίπολη.
Παγερό βράδυ Σαββάτου, αναφορά, ο διοικητής μετά τα καθιερωμένα λέει ότι αύριο Κυριακή, πρέπει 20 σμηνίτες να εκκλησιαστούν στον ναό του αγίου τάδε ο οποίος έχει την ονομαστική του εορτή. «Ποιοι θα πάνε;», ερωτά. Σηκώνονται 5 χέρια.
«Άλλοι;», ερωτά κραυγάζοντας. Σιωπή. Αρχίζει να ωρύεται, «δεν είστε Χριστιανοί εσείς, κλπ, κλπ». Εγώ, τελευταίος στη γραμμή, παρέα μ’ έναν δευτεροκλασάτο ποδοσφαιριστή του Πανσερραϊκού, ονόματι Παππάς, παρακαλούσα να τελειώσει το μαρτύριο και να πάω στο θάλαμο να ξεραθώ. Ξαφνικά όμως ακούγεται φωνή από το πλήθος. «Βελητζανίδης Εμμανουήλ, αναφέρομαι, κλπ, κλπ.»
«Τι θέλεις σμηνία;», ρωτάει ο καραβανάς.
«Κύριε διοικητά, νομίζω ότι η ορθοδοξία πρεσβέυει ότι ο εκκλησιασμός είναι προαιρετικός».
«Τιιι;», ουρλιάζει από μικροφώνου ο μαλάκας.
Ο Βελητζανίδης Εμμανουήλ επαναλαμβάνει ψύχραιμος το επιχείρημά του.
«Τι είσαι εσύ, σμηνία, τι δουλειά κάνεις;», ρωτάει ο διοικητής.
«Θεολόγος», του απαντάει ο Εμμανουήλ.
«Λήξη αναφοράς», είπε ο διοικητής.
Έλεγε αλήθεια ο άγνωστός μου σμηνίας. Γίναμε φίλοι, ήπιαμε λαθραίο ουίσκυ, μιλήσαμε, παραληρήσαμε και χωρίσαμε. Χωρίσαμε γιατί οι δρόμοι της ζωής είναι παράξενοι κι ο στρατός προσωρινή φωλιά.
Αν και άθεος, όποτε οι Χριστόδουλοι προσβάλλουν το ανθρώπινο είδος προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις απάτες τους, θυμάμαι τον Μανόλη Βελητζανίδη, που στόλισε με τον τρόπο του τους μήνες που πέρασα στην Τρίπολη.

buzz it!

 

Comments:
Ρε σεις, ο Μανόλης είναι ο εκδότης της Ινδίκτου;;;; www.indiktos.gr

Μπα, μικρός που είναι ο κόσμος.

Μαϊουμάς
 
Πολύ δυνατό. Μία μία οι λέξεις. Ολοκληρωμένο. Θαυμαστό. Ώριμο βρε παιδί μου!
 
Αμ αυτά γράφεις και πως να σε ξεχάσω μετά ...
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?