<$BlogRSDUrl$>

10.2.05

παραλήρημα. 

*
Το έκανα το λάθος. Έχω μέρες να δω τηλεόραση, μέρες να διαβάσω εφημερίδα. Και σήμερα την άνοιξα τη ρημάδα για περισσότερο από δέκα λεπτά. Πήρα και την Ελευθεροτυπία, λόγω του 9. Βάλε και τα δευτερόλεπτα που είδα τηλεόραση τις μέρες που προηγήθηκαν. Λοιπόν, κατάλαβα ότι τα δύο μεγάλα κόμματα την έχουν στημένη του Χριστόδουλου. Η Νέα Δημοκρατία θυμάται το φιάσκο Τζανετάκου, ενώ το Πασόκ την περίοδο των ταυτοτήτων. Η ιθύνουσα πολιτική τάξη ακολουθεί την κλασσική τακτική: χτυπάμε την περιφέρεια, για να πετύχουμε το κέντρο. Νομίζω ότι προετοιμάζεται η, αιωνίως ανώριμη, ελληνική κοινωνία για χωρισμό κράτους και εκκλησίας. Τα επόμενα δέκα χρόνια. Ο Χριστόδουλος αποφάσισε να παίξει πολιτικά παιχνίδια και τώρα αντιμετωπίζει την πολιτική πραγματικότητα. Τον λυπάμαι. Η πολιτική που ακολούθησε, δημιουργεί όλες τις προϋποθέσεις για ήττες του μορφώματος που ονομάζει εκκλησία. Ας πρόσεχε. Εν τω μεταξύ ανακατεύονται και διάφοροι περιθωριακοί τύποι, οπαδοί του δωδεκαθέου, φασίστες, για να αποκαλύψουν διάφορα για τους παπάδες. Τρέχα γύρευε. Ανακατεύεται κι ο Κούγιας, και αυτομάτως θέλω να υποστηρίξω το αντίθετο απ όσα λέει. Εντύπωση μου κάνει ο χυδαίος τρόπος που ο Χριστόδουλος αντιλαμβάνεται την εκκλησία. Εκεί που οι θεολόγοι μιλούν για ένα σώμα πιστών που μερικά μέλη του τυχαίνει να είναι ιερείς, ο Χ. θέλει να μας κάνει να πιστέψουμε, ότι εκκλησία είναι κυρίως το σώμα των ιερέων και ιδιαίτερα των μητροπολιτών. Ξεφτίλα. Δίκιο έχει (θεολογικά) ο Άνθιμος, που ισχυρίζεται, ότι όσοι μιλάνε για κάθαρση στην εκκλησία, είναι μακριά νυχτωμένοι. Ενδιαφέρον έχει το ότι η ορθόδοξη εκκλησία διατηρεί στους κόλπους της, ακόμη και τους πιο δύσκολους καιρούς, τις δυνάμεις που, ενδεχομένως, στο μέλλον θα την ανανεώσουν. Εν αντιθέσει με την Αριστερά (την άλλη φιλόδοξη εκκλησία των καιρών μας) που λειτουργεί μονίμως ως πολιορκημένο φρούριο, δυσχεραίνοντας εσαεί την ανανέωση της. Ο φίλος, ο γιατρός Σ., με μπόλικη φυλακή στην πλάτη του κατά τη διάρκεια της χούντας, μέλος του Συνασπισμού, και πιστός Ορθόδοξος Χριστιανός, ευθύνεται για το παραλήρημα αυτό. Κουβεντιάζαμε στο ουζερί του Μήτσου και τον ρώτησα τι γνώμη έχει για τις εξελίξεις στην εκκλησία. «Αυτά απασχολούν εσάς τους άθεους» μου απάντησε. «Εμάς μας ενδιαφέρει μια απλή ευχαριστία κάθε Κυριακή».
*
Εν τω μεταξύ ο Γιαννουλόπουλος δίνει ρέστα: ο αντιαμερικανισμός είναι όντως η αριστεροσύνη των ηλιθίων.
*

buzz it!

 

Comments:
Παραθέτω κάποια σχόλια σχετικά με το πολύ πολύ ενδιαφέρον σημείωμά σου.

Νομίζω ότι προετοιμάζεται η, αιωνίως ανώριμη, ελληνική κοινωνία για χωρισμό κράτους και εκκλησίας.Αμήν! Αμήν, Παναγία μου. Για το καλό της Εκκλησίας και το καλό της Ελλάδας μας (είδατε; ελληνορθόδοξα τα λέω, μη με περάσετε για κανέναν άθεο -- φτου κακά).

Ο Χριστόδουλος αποφάσισε να παίξει πολιτικά παιχνίδιαΑκροδεξιάς αποφοράς παιχνίδια, βεβαίως. Αυτό θα έβλαπτε οποιδήποτε σώμα, όχι μόνον την Εκκλησία. Δυστυχώς είναι δημοφιλή παιχνίδια στον Ορθόδοξο χώρο: Σερβία, Ρωσία, Κύπρος...

Εντύπωση μου κάνει ο χυδαίος τρόπος που ο Χριστόδουλος αντιλαμβάνεται την εκκλησία.Αμ, το πρώην ποίμνιό του στο Βόλο θυμάται ακόμα τα κατηχητικά του να μαζεύονται στα στάδια εν είδει συνεδρίου Βορειοκορεάτικης Κομσομόλ με τον Χ. να διαλαλεί 'Αγωνιστείτε για να απολαύσουμε'Ενδιαφέρον έχει το ότι η ορθόδοξη εκκλησία διατηρεί στους κόλπους της, ακόμη και τους πιο δύσκολους καιρούς, τις δυνάμεις που, ενδεχομένως, στο μέλλον θα την ανανεώσουν.Ενδεχομένως. Κυρίως όμως κοιμούνται ή συμπαρατάσσονται με τα χαϊβάνια της Αποκαλύψεως, όπως οι πάλαι ποτέ ανανεωτές, και νυν τραγικές Κασσάνδρες του γλυκού του κουταλιού, 'νεορθόδοξοι', σημαιοφόροι πλεόν του πιο δαγκωτού αντι-Χ-ισμού (όπου Χ = ο,τιδήποτε φέρνει προκοπή, καταλλαγή και συναλληλία -- μόνο κουβέντες μάς έμειναν από τα οράματά τους).

«Εμάς μας ενδιαφέρει μια απλή ευχαριστία κάθε Κυριακή».... και στο μεταξύ αδυνατούμε να αρθρώσουμε λόγο μέσα στην κοινωνία, παραμένοντες σιωπηλοί συνεργοί των μεταπρατών δεισιδαιμονίας, προκατάληψης και αφέλειας, αντί του Λόγου.

Μια χαρά.

Συγγνώμη για την ανωνυμία αλλά έχουμε πρόσωπα και καταστάσεις να προστατεύσουμε. Σχεδόν, δηλαδή.

Με εκτίμηση,

Μαϊουμάς
 
Θα παραληρήσω κι εγώ. Τους φαντάζομαι τους δεσποτάδες να τραγουδούν:

"Μη στενοχωριέσαι κόρη και μη μου πικραίνεσαι
όμορφη κι αρχόντισα 'σαι και ξαναπαντρεύεσαι"

σημείωσις 1, ο Χριστός θεωρείται νυμφίος της εκκλησίας.
σημείωσις 2, η εκκλησία δεν είναι θυγατέρα τους
σημείωσις 3, μη το παίρνουν και πάνω τους ότι τον πέθαναν και τον έθαψαν κιόλας.

Τα άλλα περί απλής ευχαριστίας που μας ενδιαφέρει κάθε Κυριακή καλά ακούγονται. Αυτός είναι ουσιαστικά ο χωρισμός κράτους και εκκλησίας.

σημείωσις 4, ο Δαμασκηνός διωκόμενος από την κρατούσα στην εποχή του εικονομαχία έγραψε το περίφημο συγγραμμά του "ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΚΡΙΒΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ", αποτραβηγμένος στη Συρία και προστατευμένος από τον αλλόθρησκο χαλίφη της Δαμασκού.


Και τέλος χριστιανική αγάπη είναι αντί όλα αυτά να τα γράφεις στο δικό σου μπλογκ να τα γράφεις comment στο μπλογκ του φίλου σου και να ανεβάζεις την δική του αναγνωσιμότητα. (από ταπείνωση σκίζω εεε....)
 
*
Φίλε Μαιουμά.
*
Από τη μια ο γιατρός Σ. είναι σφοδρός πολέμιος κάθε δεισιδαιμονίας, ένας καλός και πράος γίγαντας που πιστεύει διακριτικότατα. Κάποτε έπαιζε και ωραιότατο μπουζούκι.
*
Από την άλλη θυμάμαι ακόμη τις αφηγήσεις, από τη θητεία στο στρατό, του φίλου μου Συμεών. Κάποιος θεολόγος (σήμερα εκδότης, πρόκειται για τον Μανόλη Βελιτζανίδη των εκδόσεων Ίνδικτος) ήταν παλικάρι με τα όλα του, κάθε φορά που οι στρατιωτικοί επιχειρούσαν να μειώσουν την προσωπικότητα είτε τη δική του είτε των άλλων φαντάρων. Δεν τον ξέρω προσωπικά αλλά έχω εμπιστοσύνη στον Συμεών. Εξαιρέσεις θα μου πεις. Και δίκιο θα έχεις. Αλλά εξαιρέσεις του συνόλου του πληθυσμού κι όχι των χριστιανών ειδικά. Χάρηκα πάρα πολύ για τις παρατηρήσεις σου.
*
 
Αγαπητέ Κουκουζέλη,

(η επιστολογραφία στο Βυζάντιο! πού είναι ο Δαμασκηνός; ο Ψελλός;)

Εννοείται πως τα σχόλιά μου δεν είχανε χαρακτήρα ad hominem: πού τον ξέρω εγώ τον Σ. και πώς να τον κρίνω (γεμίσαμε υπερφίαλους και αναρμόδιους κριτές τώρα τελευταία).

Ούτε ποιος είναι 'καλός' και ποιος πιστεύει έχει εδώ σημασία. Ούτε πόσες είναι οι εξαιρέσεις: πάντοτε λίγες και ακριβές είναι αυτές. Αυτό που μετράει είναι να καταλάβει ο κλήρος πρώτα πέντε πράγματα όπως αυτά που επισημαίνεις, και μετά όλοι εμείς οι άλλοι.

Λόγου χάρη, και για να πάμε τη συζήτηση λιγουλάκι πιο πέρα, είναι απαράδεκτο να κηρύσσεται μίσος, ρεπουμπλικάνικη τρομολαγνεία και πόλεμος μέσα στις εκκλησίες. Αυτή είναι η ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Κύπρο τα τελευταία 40 και στη Ρωσία και τη Σερβία τα τελυταία 15 χρόνια. Τώρα τελευταία στην Ελλάδα φτύνουμε ομοφυλόφιλους, ξένους και τον 'βαρβαρο Τούρκο' από άμβωνος -- πράγματα που κάποτε ήταν αρμοδιότητα κάποιων γραφικών...

Αλλά έχει χιούμος ο Κύριος, οξύστομο και πικρό, αλλά χιούμορ.

Πάντως, ναι, σίγουρα: όλοι άνθρωποι είμαστε και κάνουμε λάθη.

Αμήν ;-)

Μαϊουμάς
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?