<$BlogRSDUrl$>

7.3.05

Χοιροβοσκός. 

Αυξάνονται οι ψάλτες στη ιστολογιοσφαίρα. Μετά τον Μπερεκέτη τον γλυκύ, ο Γεώργιος ο Χοιροβοσκός. (encoding-->Greek windows)
*
Προφανώς πιστός. Τον ανακάλυψα τυχαία.
*
Πολύ χάρηκα το η-μέηλ του παπά και την καταχώρηση για τον Αναστάσιο Γιαννουλάτο. Αυτή η τελευταία μου θύμισε τον Παχώμιο που, τον τέταρτο αιώνα, στην νότια Αίγυπτο, προσπαθούσε να αποτρέψει τους αδελφούς του-μοναχούς να γίνουν κληρικοί, με τη διαπίστωση: "αρχή λογισμού φιλαρχίας ο κλήρος". Ταυτόχρονα όμως διατηρούσε στενές σχέσεις με την "επίσημη" εκκλησία. Ο Παχώμιος ήταν που είχε την ιδέα να συζούν οι μοναχοί σε κοινόβιοκοινωνία - σε αντίθεση με τις μοναχικές σκήτες που προτιμούσαν ως τότε). Ήταν ο πρώτος που έφτιαξε κανόνα (=κανονισμό) για τα μοναστήρια. Η ιστορία του μοναχισμού, ιδιαίτερα τον 4ο και τον 5ο αιώνα, βρίθει ιστοριών μοναχών, που έτρεχαν σε λόγγους και ραχούλες, της Αιγύπτου και της Παλαιστίνης, για να αποφύγουν να χειροτονηθούν επίσκοποι. Ένας μάλιστα, όταν τον στρίμωξαν οι "διώκτες" του, είχε απειλήσει (αν θυμάμαι καλά αυτά που διάβασα) ότι, αν τον χειροτονούσαν, θα έκοβε τη γλώσσα του. (Οι πληροφορίες απ' το βιβλίο του Derwas J. Chitty-"Τhe Desert a City"-St. Vladimir's seminary press- Πρώτη έκδοση 1977).
*
Χοιροβοσκός.
*

buzz it!

 

Comments:
Αμάν, λιβάνι μυρίζει εδώ μέσα.

;-)
 
Φίλε Κουκουζέλη
ο παπάς μου ξαναέστειλε μαιλ
χάρηκε που μπορεί και γράφει
και που κάποιοι απλοί και όχι
απαραίτητα "πιστοί" συν άνθρωποι
τον κατανοούν.
 
Αγαπητέ Sraosha,
η αλήθεια είναι ότι, αν με πίεζαν, θα προτιμούσα το λιβάνι απ' το chanel No 5. Μου αρέσει και το λιβάνισμα...
 
Το λιβάνι, ως γνωστόν, διώχνει τον οξαποδώ.

Το Chanel no. 5, ενδεχομένως προοιωνίζει τον ερχομό τρυφερής παρουσίας (ή καμμιάς θειας με ταψί μουσακά).

Βέβαια, τώρα που το σκέφτομαι, τι είναι τρυφερή παρουσία εξαρτάται και από τα γούστα του καθενός, οπότε το δίλημμα μεταξύ λιβανιού, Chanel, o altra cosa περιπλέκεται...

:-)
 
Αγαπητέ sraosha,
Κάπου στις "Μέρες" του, ο Σεφέρης αναφέρεται σε εκδρομή, μετά τρυφερής υπάρξεως, σε ανθισμένο τοπίο της Αττικής. Ο περίπατος δεν πρέπει να ήταν και πολύ πετυχημένος. Ο ποιητής παρατηρεί ότι η ύπαρξη είχε τουλάχιστον το καλό γούστο να μην βάλει άρωμα. Δεν προσπάθησε δηλ. να συναγωνιστεί τις μυρωδιές των λουλουδιών...Το πρόβλημα μου με το chanel είναι ότι συνήθως, ως προς την ποσότητα και τον τόπο, δεν χρησιμοποιείται με καλό γούστο. Καλό γούστο είχε, ας πούμε, η Μαίρλιν Μονρόε, που κοιμόταν φορώντας μόνο δυο σταγόνες chanel, αποφεύγοντας επιπλέον, όπως ο διάολος το λιβάνι, να κοιμάται σε αγρούς. Ούτε και το λιβάνι χρησιμοποιείται καλόγουστα θα μου πεις. Ας το διατυπώσω λοιπόν διαφορετικά: με ενοχλεί λιγότερο η έλλειψη καλού γούστου, όταν έχει σχέση με λιβάνια απ' όσο όταν σχετίζεται με τρυφερές υπάρξεις. Είναι κι αυτό μια αξιοπρεπής διαστροφή.
*
(Έψαξα να βρω το ακριβές χωρίο, αλλά δεν τα κατάφερα. Υπάρχει όμως.)
 
Φυσικά η μυρωδιά του μουσακά είναι η επιτομή του καλού γούστου. Απαραίτητη προϋπόθεση να πηγάζει από μουσακά (ή έστω από θεία).
*
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?