18.4.05
547 χρόνια πριν. Ένα.
*
Αρχίζει σήμερα η διαδικασία εκλογής νέου Πάπα. Το ξέρεις ότι μ’ ενδιαφέρει η επικαιρότης, γι αυτό τις επόμενες μέρες θα σε απασχολήσω με την εκλογή του Πάπα - το σωτήριο έτος 1458. Τέσσερα χρονάκια μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Πληροφορίες παρέχει η αυτοβιογραφία του Πάπα Πίου του ΙΙ, αποσπάσματα της οποίας βρήκα, προ καιρού, στο εξαιρετικό ιστολόγιο Halfway down the Danube. Τα δακτυλογράφησε και τα σχολίασε ο coyu ο οποίος παραθέτει την αγγλική μετάφραση του λατινικού κειμένου. Η μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά είναι δική μου. Τα περισσότερα σχόλια τα οφείλω στον coyu.
*
Βασικά πρόσωπα του δράματος :
*
Ο Αινείας Σύλβιους Πικκολομίνι λοιπόν, ουμανιστής και ποιητής, βρίσκεται σε τροχιά ταχείας ανόδου στην ιεραρχία της Καθολικής Εκκλησίας. Το 1447 γίνεται επίσκοπος Τριέστης, το 1456 επίσκοπος της γενέτειράς του, Σιένα, και το 1456 καρδινάλιος της Αγίας Σαβίνας.
[ Να σημειώσω εδώ ότι, ως προς την ταχύτητα ανόδου, αποκλείεται να μας φτάσουν ποτέ οι Λατίνοι (εμάς τους βυζαντινίζοντες): ο Άγιος Φώτιος (μέγας λόγιος) έγινε από καλόγερος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως σε λιγότερο από μία εβδομάδα: 20 Δεκεμβρίου 853 ( ; ) εκάρη μοναχός, 21 Δεκεμβρίου δόκιμος, 22 υποδιάκονος, 23 διάκονος, 24 ιερέας, 25 (ανήμερα Χριστούγεννα) επίσκοπος και Πατριάρχης! Αναφέρεται στην Ιστορία του Βυζαντίου του John Julius Norwich, δεύτερος τόμος, σ. 101-102. ]
Επιστρέφω στον Αινεία. Τω καιρώ εκείνω εργάζεται ως, διορισμένος, γραμματέας της Αποστολικής Έδρας στη Ρώμη. Καρδινάλιος και γραμματέας έγινε χάρις στον εν ενεργεία Πάπα, Κάλλιστο τον ΙΙΙ (ή Αλφόνσο Βοργία-της γνωστής οικογένειας). Ο Αινείας, ο οποίος στα απομνημονεύματα του αναφέρεται στον εαυτό του πάντα σε τρίτο πρόσωπο, πάσχει από ποδάγρα. Ο Πάπας Κάλλιστος του έχει επιτρέψει να πάει στα λουτρά του Βιτέρμπο για θεραπεία. Ο Πικκολομίνι είναι τότε πενήντα δύο χρονών:
*
Αρχίζει σήμερα η διαδικασία εκλογής νέου Πάπα. Το ξέρεις ότι μ’ ενδιαφέρει η επικαιρότης, γι αυτό τις επόμενες μέρες θα σε απασχολήσω με την εκλογή του Πάπα - το σωτήριο έτος 1458. Τέσσερα χρονάκια μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Πληροφορίες παρέχει η αυτοβιογραφία του Πάπα Πίου του ΙΙ, αποσπάσματα της οποίας βρήκα, προ καιρού, στο εξαιρετικό ιστολόγιο Halfway down the Danube. Τα δακτυλογράφησε και τα σχολίασε ο coyu ο οποίος παραθέτει την αγγλική μετάφραση του λατινικού κειμένου. Η μετάφραση από τα αγγλικά στα ελληνικά είναι δική μου. Τα περισσότερα σχόλια τα οφείλω στον coyu.
*
Βασικά πρόσωπα του δράματος :
- Αινείας Σύλβιους Πικκολομίνι - ουμανιστής και ποιητής - μελοντικός Πάπας Πίος ΙΙ - ο Πίος ήταν ο μοναδικός Πάπας που έγραψε απομνημονεύματα.
- Γουλιέλμος ντ’ Εστουτεβίλ - καρδινάλιος της Ρουέν - αποκαλούμενος και “Ρουέν” - υποψήφιος Πάπας - αντίπαλος του Αινεία.
- Βησσαρίων - καρδινάλιος της Νίκαιας, λόγιος ιερεύς, κατέφυγε στη Ρώμη, όπου έγινε δεκτός με τιμές, μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης - δεν χρειάζεται να σου πώ ότι, αν και κομπάρσος, αυτός είναι που με συγκινεί περισσότερο.
*
Ο Αινείας Σύλβιους Πικκολομίνι λοιπόν, ουμανιστής και ποιητής, βρίσκεται σε τροχιά ταχείας ανόδου στην ιεραρχία της Καθολικής Εκκλησίας. Το 1447 γίνεται επίσκοπος Τριέστης, το 1456 επίσκοπος της γενέτειράς του, Σιένα, και το 1456 καρδινάλιος της Αγίας Σαβίνας.
[ Να σημειώσω εδώ ότι, ως προς την ταχύτητα ανόδου, αποκλείεται να μας φτάσουν ποτέ οι Λατίνοι (εμάς τους βυζαντινίζοντες): ο Άγιος Φώτιος (μέγας λόγιος) έγινε από καλόγερος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως σε λιγότερο από μία εβδομάδα: 20 Δεκεμβρίου 853 ( ; ) εκάρη μοναχός, 21 Δεκεμβρίου δόκιμος, 22 υποδιάκονος, 23 διάκονος, 24 ιερέας, 25 (ανήμερα Χριστούγεννα) επίσκοπος και Πατριάρχης! Αναφέρεται στην Ιστορία του Βυζαντίου του John Julius Norwich, δεύτερος τόμος, σ. 101-102. ]
Επιστρέφω στον Αινεία. Τω καιρώ εκείνω εργάζεται ως, διορισμένος, γραμματέας της Αποστολικής Έδρας στη Ρώμη. Καρδινάλιος και γραμματέας έγινε χάρις στον εν ενεργεία Πάπα, Κάλλιστο τον ΙΙΙ (ή Αλφόνσο Βοργία-της γνωστής οικογένειας). Ο Αινείας, ο οποίος στα απομνημονεύματα του αναφέρεται στον εαυτό του πάντα σε τρίτο πρόσωπο, πάσχει από ποδάγρα. Ο Πάπας Κάλλιστος του έχει επιτρέψει να πάει στα λουτρά του Βιτέρμπο για θεραπεία. Ο Πικκολομίνι είναι τότε πενήντα δύο χρονών:
*
Ενώ βρισκόταν στα λουτρά [του Βιτέρμπο, ο Αινείας], ξεκίνησε να συγγράφει την Ιστορία της Βοημίας, την οποία αφιέρωσε στον Αλφόνσο, βασιλέα της Σικελίας και της Αραγωνίας, άδικα, όπως αποδείχτηκε, γιατί ο βασιλεύς πέθανε πριν την ολοκλήρωσή της. Είχε αρρωστήσει [ο Αλφόνσο] με τυφοειδή πυρετό [δική μου μετάφραση του slow fever], ενώ ο Αινείας βρισκόταν στα λουτρά, παρατείνοντας τη διαμονή του για σαράντα ημέρες, ευρισκόμενος ανάμεσα στην ελπίδα για ζωή και τον φόβο του θανάτου. Τελικά [ο βασιλιάς Αλφόνσος] ξεπλήρωσε την οφειλή του στη φύση, έχοντας προκρίνει ως διάδοχο τον νόθο γιο του, Φεράντιο, τον οποίον οι Πάπαι Νικόλαος και Ευγένιος είχαν κρίνει ικανό να ηγεμονεύσει. Ο βασιλεύς πέθανε εν αγιότητι, διότι εξομολογήθηκε τα κρίματα του ως Χριστιανός και έλαβε τη θεία κοινωνία πριν αποχωρίσει στην άλλη ζωή. Είχε επιφορτίσει τον γιο του να δώσει στον Πάπα 60000 χρυσά δουκάτα, για τη σταυροφορία κατά των Τούρκων, και είχε κληροδοτήσει μεγάλα ποσά για ευλαβείς σκοπούς. Έδωσε δε εντολή να επιστρέψουν τα κόκαλα του στην Αραγωνία.
Η πραγματοποίηση των εντολών αυτών παρεμποδίστηκε από την έναρξη εχθροπραξιών· διότι παρά το ότι, κατά τον θάνατο τού Αλφόνσου, όλοι οι πρίγκιπες και τα κράτη της επικράτειάς του, αναγνώρισαν τον Φεράντιο ως ηγεμόνα τους και ορκίστηκαν πίστη και υποταγή σ’ αυτόν, ο Πάπας Κάλλιστος μεταβίβασε το μίσος που αισθανόταν για τον Αλφόνσο, όσο αυτός ήταν εν ζωή, στο γιο του, διακηρύσσοντας ότι το Βασίλειο της Σικελίας είχε περιέλθει και πάλι στην εκκλησία της Ρώμης. Ήταν κοινός τόπος ότι επροτίθετο να τοποθετήσει τον ανιψιό του, Βοργία, στο θρόνο.
[ ... ]
Ο Ιωάννης Κάιμο, απεσταλμένος του Φραγκίσκου Σφόρτζα, δουκός του Μεδιολάνου, περνώντας από το Βιτέρμπο, πήγε να συναντήσει τον Αινεία και, κατά τη διάρκεια της συνομιλίας τους, του ανάφερε ότι πήγαινε στον Κάλλιστο να του πει ότι ο Φραγκίσκος δεν αποδεχόταν την έκπτωση του Φεράντιου από το θρόνο του πατέρα του· εάν ο Πάπας είχε τέτοια προθέση θα έπρεπε να γνωρίζει ότι ό δούκας του Μεδιολάνου θα αντιτίθετο. Ακούγοντάς το ο Αινείας αναφώνησε «το μήνυμα σου θα τον πεθάνει!» Και πράγματι έτσι κι έγινε, διότι ακούγοντας ο Κάλλιστος ότι ο Φραγκίσκος τού αντιπαρατίθετο στο ζήτημα του βασιλείου, γρήγορα αρρώστησε με την νόσο η οποία θα τον εφόνευε. Ο ανιψιός του τον ενταφίασε στη βασιλική του Αγίου Πέτρου, στο παρεκκλήσιο που ήταν γνωστό ως Αγία Μαρία των Πυρετών [των πυρεσσόντων;], το οποίο υπήρξε κάποτε ιερό του Απόλλωνος. Πέθανε την 6η Αυγούστου του σωτηρίου έτους 1458. Όπως συνηθιζόταν, οι καρδινάλιοι οργάνωσαν μια υπέροχη κηδεία.
(συνεχίζεται--> Δύο.)
Comments:
Δημοσίευση σχολίου
