19.4.05
Θα αληθηνίσουν τα όνειρα μου;
Ή θα γίνω τελικά καθεπερσίας;
*
Εξαιρετικό άρθρο του Γιάννη Χάρη στα Νέα του Σαββατοκύριακου.
*
...εν τω μεταξύ αφηγείται ο Qarcq (στα σχόλια, από κάτω).:
*
*
Εξαιρετικό άρθρο του Γιάννη Χάρη στα Νέα του Σαββατοκύριακου.
Κηλίαση έχει το κοριτσάκι, όταν του πονάει η κοιλιά του, και έξω βροχαλίζει. Και άλλο πιάνει και κρεμώνεται, αλείφεται δηλαδή με κρέμες, κι όταν περάσει ο θυμός της μαμάς, τη ρωτάει αν είναι τώρα μέσα φρενών. [..] Άλλο παραπονιέται που το μαρκαδόρισε το αδερφάκι του και εκστασιάζεται όταν, σκέτη ποίηση, αληθήνισε, έγινε αληθινή, η πεταλούδα.
*
...εν τω μεταξύ αφηγείται ο Qarcq (στα σχόλια, από κάτω).:
Ο Μιχαλάκης έχει έναν τετράχρονο υιό, τον οποίο επέπληξε με προστακτικές φωνές και επιβλητικό ύφος που ξεπερνούσε σε εμπειρία, οποιοδήποτε πεισματικό σκέρτσο του μπόμπιρα.
Ο Παναγιώτης είναι τεσσάρων και ο Μιχαλάκης φέρει εννέα φορές τα χρόνια του υιού του.
Τη σκηνή ακολούθησε πλάνο, στο οποίο οι δυο άντρες του σπιτιού έστεκαν φαργουεστικά ‘ενωπ-ενωπ’ στο τραπέζι της κουζίνας.
Με χέρια σταυρωτά, κοφτές ανάσες θυμού και ελαφρά σκυμμένη κεφαλή, προς τα έσω κεκλιμένα φρύδια και φανερό μόνο το νότιο ημισφαίριο των βολβών του, ο Παναγιώτης έλυσε τη σιωπή του και δήλωσε με πεισματικό παράπονο.
-Ξέρω γιατί μου φώναξες.
-Γιατί;
-Γιατί εσύ είσαι ο δυνατός και εγώ ο α-δύνατος.
-…(και η γλώσσα δένεται…)
-Εσύ είσαι ο λύκος και εγώ το αρνάκι.
-…(ναυτικός κόμπος)
Ο Μιχαλάκης που θεωρούσε ότι ήταν έτοιμος για τη πρώτη του ουσιαστική ‘πατήρ-υιός’ συνδιάλεξη πιεζόταν να αναρρώσει από το παρ’ ολίγο εγκεφαλικό. Γνώριζε ότι η πρώτη ιαχή του μπόμπιρα ήταν το ‘άλφα’, αλλά όχι ότι είχε εξελιχθεί σε στερητικό πρόθεμα. Παραμύθια, παρομοιώσεις, συμβολισμοί και παραβολές ηθικής. Μα πώς; Είχε ‘αινιγματιστεί’!
-Όχι, όχι, δεν είναι έτσι…, κατάφερε να ανταπαντήσει,
και συνέχισε την απολογία του, εκείνο το μεσημέρι που άργησε στο καθιερωμένο ραντεβού με την ποδοσφαιρική του ομάδα, γιατί κάτι του είχε προκύψει.
*
Comments:
Ο Μιχαλάκης έχει έναν τετράχρονο υιό, τον οποίο επέπληξε με προστακτικές φωνές και επιβλητικό ύφος που ξεπερνούσε σε εμπειρία, οποιοδήποτε πεισματικό σκέρτσο του μπόμπιρα.
Ο Παναγιώτης είναι τεσσάρων και ο Μιχαλάκης φέρει εννέα φορές τα χρόνια του υιού του.
Τη σκηνή ακολούθησε πλάνο, στο οποίο οι δυο άντρες του σπιτιού έστεκαν φαργουεστικά ‘ενωπ-ενωπ’ στο τραπέζι της κουζίνας.
Με χέρια σταυρωτά, κοφτές ανάσες θυμού και ελαφρά σκυμμένη κεφαλή, προς τα έσω κεκλιμένα φρύδια και φανερό μόνο το νότιο ημισφαίριο των βολβών του, ο Παναγιώτης έλυσε τη σιωπή του και δήλωσε με πεισματικό παράπονο.
-Ξέρω γιατί μου φώναξες.
-Γιατί;
-Γιατί εσύ είσαι ο δυνατός και εγώ ο α-δύνατος.
-…(και η γλώσσα δένεται…)
-Εσύ είσαι ο λύκος και εγώ το αρνάκι.
-…(ναυτικός κόμπος)
Ο Μιχαλάκης που θεωρούσε ότι ήταν έτοιμος για τη πρώτη του ουσιαστική ‘πατήρ-υιός’ συνδιάλεξη πιεζόταν να αναρρώσει από το παρ’ ολίγο εγκεφαλικό. Γνώριζε ότι η πρώτη ιαχή του μπόμπιρα ήταν το ‘άλφα’, αλλά όχι ότι είχε εξελιχθεί σε στερητικό πρόθεμα. Παραμύθια, παρομοιώσεις, συμβολισμοί και παραβολές ηθικής. Μα πώς; Είχε ‘αινιγματιστεί’!
-Όχι, όχι, δεν είναι έτσι…, κατάφερε να ανταπαντήσει,
και συνέχισε την απολογία του, εκείνο το μεσημέρι που άργησε στο καθιερωμένο ραντεβού με την ποδοσφαιρική του ομάδα, γιατί κάτι του είχε προκύψει.
Δημοσίευση σχολίου
Ο Παναγιώτης είναι τεσσάρων και ο Μιχαλάκης φέρει εννέα φορές τα χρόνια του υιού του.
Τη σκηνή ακολούθησε πλάνο, στο οποίο οι δυο άντρες του σπιτιού έστεκαν φαργουεστικά ‘ενωπ-ενωπ’ στο τραπέζι της κουζίνας.
Με χέρια σταυρωτά, κοφτές ανάσες θυμού και ελαφρά σκυμμένη κεφαλή, προς τα έσω κεκλιμένα φρύδια και φανερό μόνο το νότιο ημισφαίριο των βολβών του, ο Παναγιώτης έλυσε τη σιωπή του και δήλωσε με πεισματικό παράπονο.
-Ξέρω γιατί μου φώναξες.
-Γιατί;
-Γιατί εσύ είσαι ο δυνατός και εγώ ο α-δύνατος.
-…(και η γλώσσα δένεται…)
-Εσύ είσαι ο λύκος και εγώ το αρνάκι.
-…(ναυτικός κόμπος)
Ο Μιχαλάκης που θεωρούσε ότι ήταν έτοιμος για τη πρώτη του ουσιαστική ‘πατήρ-υιός’ συνδιάλεξη πιεζόταν να αναρρώσει από το παρ’ ολίγο εγκεφαλικό. Γνώριζε ότι η πρώτη ιαχή του μπόμπιρα ήταν το ‘άλφα’, αλλά όχι ότι είχε εξελιχθεί σε στερητικό πρόθεμα. Παραμύθια, παρομοιώσεις, συμβολισμοί και παραβολές ηθικής. Μα πώς; Είχε ‘αινιγματιστεί’!
-Όχι, όχι, δεν είναι έτσι…, κατάφερε να ανταπαντήσει,
και συνέχισε την απολογία του, εκείνο το μεσημέρι που άργησε στο καθιερωμένο ραντεβού με την ποδοσφαιρική του ομάδα, γιατί κάτι του είχε προκύψει.
