26.4.05
Μεγάλη Τρίτη.
*
Η Κασσιανή, εκτός από την "εν πολλαίς αμαρτίες...", είχε συνθέσει και γνώμες (γνωμικά).
Όπως:
*
Γνώσις εν μωρώ πάλιν άλλη μωρία
γνώσις εν μωρώ κώδων εν ρινί χοίρου.
(Η γνώση στον ανόητο, κι άλλη ανοησία
η γνώση στον ανόητο, σαν κουδούνι στου χοίρου τη μουσούδα.)
*
Μισώ σιωπήν, ότε καιρός του λέγειν.
*
Μισώ χρεώστην αμερίμνως υπνούντα.
*
Πάντας δ' αγάπα·μη θάρρει δε τοις πάσιν.
(Όλους να τους αγαπάς· όμως μη δίνεις θάρρος σε όλους.)
*
Φίλος δ' υψωθείς συνυψώσει τους φίλους.
*
Μόνος μονωθείς ο τας οδύνας έχων
διπλήν έχει σκότωσιν και ραθυμίαν.
(σκότωσιν= σκοτάδι
ραθυμίαν=αδιαφορία,αδιαφορία για τον εαυτό του
μόνος μονωθείς= μονάχος απομονωθείς, πλεονασμός, παίζει
με το "διπλή" από κάτω του.)
*
Βάσανον έχει την ζωήν ο εν λύπαις.
*
Κρείσσον μόνωσις της κακής συνουσίας.
(Καλύτερη η μοναξιά απ το κακό γαμήσι-!)
-διάβασε οπωσδήποτε τα σχόλια.
*
Σ' αφήνω με το:
Δεινόν τον μωρόν γνώσεως τι μετέχειν·
ήν δε και δόξης, δεινότατον εις άπαν·
ήν δε και νέος ο μωρός και δυνάστης,
παπαί και ιώ, φευ και ουαί και πόποι.
(Δύσκολο να συμμετέχει στη γνώση ο ανόητος·
κι αν έχει και γνώμη, το χειρότερο απ' όλα·
κι έτσι κι είναι νέος ο ανόητος και έχει κι εξουσία,
αμάν και ωχ, αλί και τρισαλί κι ωχ αμάν αμάν.)
*
Είχε χαρακτήρα η Κασσιανή, ε;.
Απ' το βιβλίο "Κασσιανή-η υμνωδός"-εκδόσεις του Φοίνικα- Αθήνα 2002. Εισαγωγή (κι απ' ότι φαίνεται φιλολογική επιμέλεια): Νίκη Τσιρώνη. Σχεδιασμός και επιμέλεια του βιβλίου: Μπάμπης Λέγγας.
*
Οι μεταφράσεις είναι δικές μου. Έλπίζω να μην έχω κάνει βαρβάτο λάθος.
*
Κάπου στον πρόλογο σημειώνει η Τσιρώνη:
*
Η Κασσιανή, εκτός από την "εν πολλαίς αμαρτίες...", είχε συνθέσει και γνώμες (γνωμικά).
Όπως:
*
Γνώσις εν μωρώ πάλιν άλλη μωρία
γνώσις εν μωρώ κώδων εν ρινί χοίρου.
(Η γνώση στον ανόητο, κι άλλη ανοησία
η γνώση στον ανόητο, σαν κουδούνι στου χοίρου τη μουσούδα.)
*
Μισώ σιωπήν, ότε καιρός του λέγειν.
*
Μισώ χρεώστην αμερίμνως υπνούντα.
*
Πάντας δ' αγάπα·μη θάρρει δε τοις πάσιν.
(Όλους να τους αγαπάς· όμως μη δίνεις θάρρος σε όλους.)
*
Φίλος δ' υψωθείς συνυψώσει τους φίλους.
*
Μόνος μονωθείς ο τας οδύνας έχων
διπλήν έχει σκότωσιν και ραθυμίαν.
(σκότωσιν= σκοτάδι
ραθυμίαν=αδιαφορία,αδιαφορία για τον εαυτό του
μόνος μονωθείς= μονάχος απομονωθείς, πλεονασμός, παίζει
με το "διπλή" από κάτω του.)
*
Βάσανον έχει την ζωήν ο εν λύπαις.
*
Κρείσσον μόνωσις της κακής συνουσίας.
(Καλύτερη η μοναξιά απ το κακό γαμήσι-!)
-διάβασε οπωσδήποτε τα σχόλια.
*
Σ' αφήνω με το:
Δεινόν τον μωρόν γνώσεως τι μετέχειν·
ήν δε και δόξης, δεινότατον εις άπαν·
ήν δε και νέος ο μωρός και δυνάστης,
παπαί και ιώ, φευ και ουαί και πόποι.
(Δύσκολο να συμμετέχει στη γνώση ο ανόητος·
κι αν έχει και γνώμη, το χειρότερο απ' όλα·
κι έτσι κι είναι νέος ο ανόητος και έχει κι εξουσία,
αμάν και ωχ, αλί και τρισαλί κι ωχ αμάν αμάν.)
*
Είχε χαρακτήρα η Κασσιανή, ε;.
Απ' το βιβλίο "Κασσιανή-η υμνωδός"-εκδόσεις του Φοίνικα- Αθήνα 2002. Εισαγωγή (κι απ' ότι φαίνεται φιλολογική επιμέλεια): Νίκη Τσιρώνη. Σχεδιασμός και επιμέλεια του βιβλίου: Μπάμπης Λέγγας.
*
Οι μεταφράσεις είναι δικές μου. Έλπίζω να μην έχω κάνει βαρβάτο λάθος.
*
Κάπου στον πρόλογο σημειώνει η Τσιρώνη:
«Η Κασσιανή γεννήθηκε στις αρχές του 9ου αιώνα (800-805) και πέθανε περίπου στα μέσα (μεταξύ 843 και 867). Ο αιώνας της είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένος με τη διαμάχη για την προσκύνηση των εικόνων και [...] η Κασσιανή έπαιξε ενεργό ρόλο στην Εικονομαχία. [...] Η έλλειψη αναφορών στο βίο της Κασσιανής, όπως και το αταύτιστο έργο της, αξίζει να σημειωθεί ότι οφείλονται εν πολλοίς στο φύλο της. Η θέση της γυναίκας στο Βυζάντιο, όπως και στις άλλες μεσαιωνικές κοινωνίες, ήταν κάθε άλλο παρά κεντρική στη διαμόρφωση του κοινωνικού πολιτικού και ιστορικού γίγνεσθαι. Στο γεγονός αυτό οφείλεται και το ότι πολλά από τα έργα της Κασσιανής εντάχθηκαν μεν στα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας, αλλά αποδίδονται σε άνδρες υμνογράφους.»
*
Comments:
Κάτι τέτοια περί συνουσίας θα είπε και στον αυτοκράτορα...και άντε σπίτι σου...
σιγά μην την ακούση ο αυτοκράτορας...
Θα υπήρχαν εκείνες οι-μόνιμες- άλλες που για μια μοναχική συνουσία...θα πετάγαν και την σκούφια τους αρκεί να τις λέγανε μετα...Αυγούστες!!!
Τόλεγε η ψυχή της...(γιατί συν τοις άλλοις ήταν και όμορφη)
σιγά μην την ακούση ο αυτοκράτορας...
Θα υπήρχαν εκείνες οι-μόνιμες- άλλες που για μια μοναχική συνουσία...θα πετάγαν και την σκούφια τους αρκεί να τις λέγανε μετα...Αυγούστες!!!
Τόλεγε η ψυχή της...(γιατί συν τοις άλλοις ήταν και όμορφη)
Εγώ πάλι, διαβάζοντας την Κασσία, ακούω τη φωνή μιας μορφωμένης αριστοκράτισσας, μιας κανδιδάτισας (από γενιά αξιωματούχων;), όπως την προσφωνεί στις επιστολές του ο Θεόδωρος Στουδίτης. Ο τόνος αγέρωχος, απόλυτη συνείδηση της μοναδικότητας της. Πώς να συνεννοηθεί με άνδρα της εποχής; Πώς να μην βρεθεί, αυτή η σπάνια γυναίκα, σε μοναστήρι; Από την άλλη, η αγιότης πάει όπου θέλει αυτή!
*
*
Στη μεσαιωνική Ελληνική έχει ήδη πάρει την σημερινή σημασία της η λ. "συνουσία"; Αναρωτιέμαι δηλαδή αν εννοεί "καλύτερη η μοναξιά από κακή παρέα", όπως θα μεταφράζαμε κλασικότροπα, ή αν όντως είχε κατά νου η Κασσιανή να τυραννήσει με την αμηχανία της αμφισημίας όχι μόνο εμάς, αλλά και τους συγκαιρινούς της λογίους...
# posted by 
: 26/4/05 6:32 μ.μ.
: 26/4/05 6:32 μ.μ.
Δεν έχεις άδικο. Στο επίτομο λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής του Κριαρά, η λέξη απουσιάζει. Η Κασσία πρέπει να την χρησιμοποιεί έχοντας υπ' όψιν τις αρχαιότερες σημασίες της: συναναστρέφομαι τινά (κυρίως), αλλά και έρχομαι εις σαρκικήν μείξιν - Σταματάκος. Στο Lidell-Scott ή έμφαση δίνεται στην πρώτη σημασία. Το Grand Bailly όμως αναφέρει relations sexuelles avec qqn και παραθέτει ένα παράδειγμα από τον Πλάτωνα: η της παιδογονίας συνουσία. Κάποια αμφισημία υπάρχει, αλλά μάλλον θα ήμουν πιο εύστοχος αν μετάφραζα "κακή παρέα". Ή κάπως αλλιώς, έτσι που να αποδίδεται η αμφισημία. Το σχόλιο σου με βρήκε την ώρα που ετοιμαζόμουν να πάω στην εκκλησία, ελπίζω να μη χάσω το τροπάριο. Σ' ευχαριστώ πολύ.
*
*
παρακαλώ :-). Ότι ο Κριαράς δεν περιλαμβάνει μια λέξη στο λεξικό της μεσαιωνικής δεν σημαίνει ότι διατηρεί την αρχαία/ες σημασία/ες της; Αν κρίνω, πάντως, από την ιδιαίτερη τόλμη με την οποία φαίνεται ότι έχτισε αυτή η γυναίκα τον μύθο της, ε, μάλλον έχει ένα κλείσιμο του ματιού αυτή η φράση.
# posted by : 27/4/05 12:11 π.μ.
: 27/4/05 12:11 π.μ.
ένα ακόμα δείγμα παρόμοιας αμφισημίας:
"πολλών γάρ δή πειρασάντων αυτήν ολίγοις χαρίσασθαι" (Αριστοφάνους, Ιππής 517)
Η προφανής μετάφραση: "παρότι πολλοί την δοκίμασαν, αυτή (εννοεί την κωμωδοδιδασκαλία, την τέχνη του) σε λίγους χαρίστηκε". Όμως, κάποιες λέξεις έχουν και τις "δεύτερες" σημασίες, που λέγαμε:
πειράω-ώ=βάζω χέρι ("κάμνω απόπειρα κατά της τιμής γυναικός" λέει το LSK)
χαρίζομαι=ενδίδω, κάθομαι.
"πολλών γάρ δή πειρασάντων αυτήν ολίγοις χαρίσασθαι" (Αριστοφάνους, Ιππής 517)
Η προφανής μετάφραση: "παρότι πολλοί την δοκίμασαν, αυτή (εννοεί την κωμωδοδιδασκαλία, την τέχνη του) σε λίγους χαρίστηκε". Όμως, κάποιες λέξεις έχουν και τις "δεύτερες" σημασίες, που λέγαμε:
πειράω-ώ=βάζω χέρι ("κάμνω απόπειρα κατά της τιμής γυναικός" λέει το LSK)
χαρίζομαι=ενδίδω, κάθομαι.
# posted by : 27/4/05 2:30 π.μ.
: 27/4/05 2:30 π.μ.
Η λέξη συνουσία θεολογικά υποδηλωνει την ένωση δυο ουσιών συν+ουσια...την ουσία τον βαθύτερο και πραγματικό εαυτό) των δύο προσώπων τα οποία συμμετέχουν στην σχέση...
Ας μην ξεχνάμε την μάχη η οποία δόθηκε
για το άν θα γραφόταν ομοιο-ουσιος η ομο-ούσιος στο Πιστεύω, εκ μέρους του
Αθανασίου του Μεγάλου και των υπολοίπων πατέρων
Εχει ξεκάθαρα οντολογική σημασία και χαρακτήρα.
Ας μην ξεχνάμε την μάχη η οποία δόθηκε
για το άν θα γραφόταν ομοιο-ουσιος η ομο-ούσιος στο Πιστεύω, εκ μέρους του
Αθανασίου του Μεγάλου και των υπολοίπων πατέρων
Εχει ξεκάθαρα οντολογική σημασία και χαρακτήρα.
Εχει ξεκάθαρα οντολογική σημασία και χαρακτήρα.
εδώ; αμφιβάλλω... εμένα μού φάνηκε ότι σε αυτά τα γνωμικά η Κασσιανή μάλλον κλασικίζει, παρά θεολογεί.:)
Καλές γιορτές!
Δημοσίευση σχολίου
εδώ; αμφιβάλλω... εμένα μού φάνηκε ότι σε αυτά τα γνωμικά η Κασσιανή μάλλον κλασικίζει, παρά θεολογεί.:)
Καλές γιορτές!
# posted by : 28/4/05 1:33 π.μ.
: 28/4/05 1:33 π.μ.
