<$BlogRSDUrl$>

23.6.05

Μ. Αναγνωστάκης (1925-2005) 

Στη φωτογραφία μεταμφιεσμένος σε ποιητή Μανούσο Φάσση.
*


Δεξί κλικ στην εικόνα και save target as. 1,9 MB. Εμένα μου πήρε 4,5 λεπτά να το ανεβάσω. Εσύ θα κάνεις γύρω στα έξι. Θα το αφήσω όσο με παίρνει.
*
(Η φωνή είναι του Αναγνωστάκη)
*

buzz it!

 

Comments:
Πριν καμμιά δεκαριά χρόνια μας κάλεσε - κάτι ξεπεσμένους αριστερούς - να μας κάνει το τραπέζι σε μια ταβέρνα, ο Αλαβάνος, εν όψει εκλογών και κινδύνου καταστροφής του Συνασπισμού με προφανή σκοπό μερικές ψήφους. Πήγαμε, φάγαμε(λίγο), ήπιαμε (αρκετά) και ακούσαμε (πολλά). Έπαιζε το κασετόφωνο "Χαράματα η ώρα τρεις" και σηκώνεται να φύγει ένας γιατί είχε βαρεθεί το κρασί και τις κουβέντες, και πετάει στον Αλαβάνο: "Θα σας ψηφίσω μόνο γιατί επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας είναι ο Μανόλης Αναγνωστάκης."
Κόκκαλο ο Αλαβάνος αλλά ο μαλάκας που πέταξε την κουβέντα ακόμα τους ψηφίζει.

(Τελικά είναι καλό να εμπιστεύεσαι τους ποιητές;)
 
Το καλύτερο.
 
το σημερινό ήταν ευκαιρία να ανακαλύψω ότι στο ανθολόγιο αναγνώσεων του www.snhell.gr υπάρχουν αναγνώσεις ποιημάτων και του Αναγνωστάκη (από τον ίδιο). Είναι ντροπή που το λέω σήμερα, αλλά δεν μ'αρέσει η ποίησή του. Μόνο όταν ήμουν μαθητής, μού άρεσε ένα ποίημα που υπάρχει στο ανθολόγιο της Β'Γυμν., από "τα ποιήματα που μάς διάβασε ένα βράδυ ο λοχίας Otto V". Επίσης, έχει ως γνωστόν γράψει το ωραιότερο σύγχρονο επίγραμμα: http://www.snhell.gr/sounds/Apaggelies/a08.mp3. Αυτά τα δυο επιλέγω να θυμηθώ σήμερα.
 
Θυμάμαι πεντακάθαρα "τα ποιήματα που μάς διάβασε ένα βράδυ ο λοχίας Otto V" στο βιβλίο της Β' Γυμνασίου... έγινε η αιτία να κάνω άνω κάτω τη βιβλιοθήκη του πατέρα μου ώσπου να βρω τα άπαντα του Αναγνωστάκη... και μετά του Λειβαδίτη ... και μετά...

Να προσθέσω στα δυο που αναφέρει ο Τετριξ, το σκάκι και το Δρόμοι παλιοί..
 
Μερσί, όπως πάντα, ω Τέττιγα (Τέτριγα;) και μερσί μποκού e.nt. Το e. eίναι Έλια, ε; Από το Αιμιλία άραγε;
*
Είναι πολύ ιδιαίτερη η σχέση με τον Α. Θα μπορούσε κάλλιστα να μην αρέσει και σε μένα.
*
 
Πολλά ευχαριστώ για το mp3. Η πρόσληψη του Αναγνωστάκη σήμερα είναι μια μεγάλη κουβέντα. Πάντως σίγουρα η ειδωλοποίηση του από την Αριστερά και ειδικά την Αριστερά της Μεταπολίτευσης διαμόρφωσε μια κάπως διαστρεβλωμένη (και κατα τι απωθητική) αντίληψη του Αναγνωστάκη και του έργου του. Δεν πειράζει. Το έργο του θα συνεχίσει να υπάρχει και θα αναμετρηθεί με τις επόμενες γενιές αναγνωστών και λογοτεχνών. Και πάλι ευχαριστώ για το mp3.
 
Θυμήθηκα και κάτι άλλο που εμένα με είχε συγκινήσει ιδιαίτερα όταν το είχα πρωτοδεί: http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/poiisi/17/4.html. Ο Αναγνωστάκης σαν απροσδόκητος εκδότης ενός απροσδόκητου ποιητή.

Πάντως η δική μου άποψη για τον ποιητή δεν έχει καθόλου να κάνει με πολιτικές ταυτίσεις, ως προς αυτό πιστεύω στη χτεσινή δήλωση του Χριστιανόπουλου: "Αξίζει όχι μόνο γιατί είχε μεγάλο ταλέντο αλλά και τα μάτια του ανοιχτά ώστε να μην αναμασά κομματικές ρετσέτες που είχαν υποδείξει οι κομματικοί του φίλοι". Απλώς, για λόγους δικούς μου, δεν μπορώ να βρω το "αλλιώτικο" και, κυρίως, καμιά μουσικότητα στους στίχους του (όπως άλλωστε και στον "δυσκολότερο" Σεφέρη), αν και δεν αμφισβητώ τον ζεστό ανθρωπισμό τους. Δεν αποκλείω να έρθει κάποτε από το πουθενά η αποκάλυψη και να αναθεωρήσω. Αντιθέτως, λόγω της ημέρας, το εύχομαι.
 
Το Έλια βγαίνει... από το Χρυσούλα (ω ναι, άβυσσος η ψυχή ...του συνειρμού του παππού: Χρυσούλα ->Χρυσουλέλια -> Έλια!)
*
Αναφερόμενοι στον τέττιγα:
Δεν ξέρω αν είναι το 'αλλιώτικο' που έχει παντα μιαν αξία ή το 'αυθεντικό'...
Σε κάθε περίπτωση, προσωπικά δεν πιστεύω ότι υπάρχουν καλοί και κακοί ποιητές, μουσικοί ή μη μουσικοί στίχοι... Κατ' εμέ η ποίηση είναι μια υπόθεση πολύ προσωπική και τόσο υποκειμενική όσο το αγαπημένο μας φαγητό - δεν υπάρχει τρόπος να αποδείξουμε ότι τα ντολμαδάκια είναι πιο νόστιμα από τις φακές. Διότι η γεύση (και η ψυχή) του κάθε ανθρώπου είναι διαφορετική.
 
παραδέχομαι ότι έδωσα βλακώδεις εξηγήσεις... αυτό που ήθελα να πω είναι ότι καμιά νιώθω πως γλιστράει στο προφανές, δηλ. το πεζολογικό ή διδακτικό. Αλλά είναι πολύ πιθανό αυτό να είναι δικό μου πρόβλημα και να μην είμαι σε θέση να δω την επεξεργασία που έχει γίνει σε ένα άλλο επίπεδο. Η αλήθεια είναι ότι καταχράστηκα το εύκρατο κλίμα της ζεστασιάς του kukuzeli προς τον ποιητή, για να ευδοκιμήσει ο απολογισμός της δικής μου ελλειμματικής σχέσης με αυτόν. Ήταν λίγο ανάρμοστο αυτό που έκανα, γιατί σε αυτές ειδικά τις μέρες, όταν χάνεται ένας ποιητής, η κατάσταση δεν είναι και τόσο ελπιδοφόρα που να επιτρέπει φλυαρίες σαν τις δικές μου.
 
Αγαπητή Έλια,
αν μου επιτρέπεις να παρέμβω, έχω να παρατηρήσω ότι μπορούμε να πούμε, περιγράφοντας, ότι τα ντολμαδάκια είναι δυσκολότερο να τα φτιάξεις απ τις φακές. Ή να δηλώσουμε, χωρίς να γινόμαστε υπερβολικά υποκειμενικοί: αν δεν διαλυθεί ο ντολμάς, τύφλα να 'χει η φακή. Αστειεύομαι. Συμφωνώ μαζί σου. Περισσότερο από διαίσθηση. Τουλάχιστον έτσι όπως διατυπώνεις το, ας πούμε, πρόβλημα. Όπως συντονίζομαι με το "δεν πειράζει" του Theo.
*
Theo, χάρηκα πολύ που το κατέβασες. Ειδικά εσύ.
*
Είσαι πάντα καλοδεχούμενος εδώ, ω Τέττιγα. Κι εσύ κι η ζεστασιά σου. Μας τιμάτε. Αμάν όμως με την κλίση του ονόματος. Δεν είναι ν' απορείς μετά που μερικές λέξεις αποφεύγουμε να τις κλίνουμε. Τι κακό έχει δηλαδή ο Τέττιξ, του Τέττιξ; Θυμήθηκα τώρα και τους Φόρμινξ (συγκρότημα της δεκαετίας του '60 στο οποίο συμμετείχε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου), που, όταν ήμουν μικρός, νόμιζα ότι το όνομα τους ήταν ξένη λέξη και δεν κλινόταν.
*
 
Τι κακό έχει δηλαδή ο Τέττιξ, του Τέττιξ;

Προφανώς κανένα. Είπα και στην Αστραδενή ότι εμένα μ'αρέσει αυτή η ακλισία, όπως και ο τέτριξ, ο τέτιγξ κ.λπ. Δεν είμεθα ρυθμισταί εμείς. Δεν είναι και η πιο κοινή αρχαιοπινής λέξη, λογικές και αναμενόμενες οι παραμορφώσεις. Αν μπερδεύεστε και με τον Αστερίξ, τόσο το καλύτερο! Ευχαριστώ για την απάντηση.
 
Και εγώ σε ευχαριστώ που ανέβασες το mp3. Ηταν ακριβώς αυτό που έψαχνα τη συγκεκριμένη μέρα.
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?