<$BlogRSDUrl$>

3.7.05

*
Yποδυόμενος τον Φερνάντο Πεσσόα, ενώ αυτός υποδύεται τον Μπαράο ντε Τεΐβε, που ποιος ξέρει ποιον υποδύεται:
"Ανήκω σε μια γενιά -αν υποθέσουμε πως αυτή η γενιά είναι περισσότερα πρόσωπα από εμένα- που έχασε ταυτόχρονα την πίστη της στους θεούς των αρχαίων θρησκειών και την πίστη της στους θεούς των μοντέρνων αθρησκειών. Δεν μπορώ να δεχτώ τον Γιαχβέ, ούτε την ανθρωπότητα. Ο Χριστός και η πρόοδος είναι για μένα μύθοι του ίδιου κόσμου. Δεν πιστεύω στην παρθένο Μαρία, αλλά ούτε και στον ηλεκτρισμό."

buzz it!

 

Comments:
Το πρόβλημα μάλλον βρίσκεται στο ρήμα πιστεύω και στο ρήμα δέχομαι.Ίσως είναι καιρός να πάρουμε την ευθύνη του ρήματος βιώνω και δημιουργώ-έστω ανακαινίζω..

Φυσικά για να το κάνεις αυτό πρέπει να κάνεις λάθη πολλά και να μην βιάζεσαι να κερδίσεις μια πολυπόθητη κορνίζα.Δύσκολο αυτό γιατί η κοινωνική σου ζωή θα αρχίσει να αναστατώνεται δυσάρεστα και οι ευκολίες σου θα μειωθούν στο ελάχιστο.

Λοιπόν τέρμα στην πίστη και στο δέχομαι-τρόπος ζωής ήταν κι αυτός.Τίποτε παραπάνω.
 
Στο δρόμο του βιώματος μαζί σου, αναλαμβάνω την ευθύνη και πορεύομαι αναλόγως. Δεν μπορώ κι αλλιώς. Τα λάθη που θα γίνουν πολλά. Ίσως τα περισσότερα έγιναν ήδη. Και κανείς δεν ξέρει τι και ποιον πρόκειται να συναντήσουμε πορευόμενοι. Ή μήπως κάποιος γνωρίζει;
 
Άκου μια ωραία ιστορία για έναν "πρόγονό" σου!

"ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΚΟΥΖΕΛΗΣ:
Γεννήθηκε στο Δυρράχιο και ακμάζει τον 12ο αιώνα. Στοιχεία για τη ζωή και τη δράση του μεγάλου αυτού μουσικού και οσίου της Εκκλησίας μας βρίσκουμε σε κώδικες των μονών του Αγίου Όρους και ιδιαίτερα στην Μονή Μεγίστης Λαύρας. Καταγόμενος από αγροτική οικογένεια, έχοντας όμως θαυμάσια φωνή, έρχεται στην Κωνσταντινούπολη για να σπουδάσει στην αυτοκρατορική σχολή. Τα πρώτα χρόνια των σπουδών του υπήρξαν δύσκολα. Αργότερα γνώρισε τον ηγούμενο της Μεγίστης Λαύρας, από τον οποίο έμαθε για τη μοναχική ζωή στο Άγιο Όρος και αποφασίζει να μονάσει. Πηγαίνει στο Όρος αποκρύπτοντας την πραγματικότητα. Του ανατίθεται το διακόνημα του βοσκού. Αποκαλύπτεται όμως η ταυτότητά του και γίνεται δεξιός ψάλτης της Μονής, θαυμαζόμενος απ' όλους. Κατά την παράδοση, σε μία από τις αγρυπνίες αποκοιμήθηκε μέσα στο ναό από την πολύ κούραση. Όταν ξύπνησε βρήκε στο χέρι του ένα χρυσό νόμισμα, δώρο της Παναγίας. Από τότε ο Ιωάννης αύξησε το ζήλο του στην ψαλτική και έψαλε συνέχεια. Ο Ιωάννης θαυμαζόταν από όλους τόσο για την τέχνη του και τη γλυκύτητα της φωνής του, όσο και για τη σωματική του ωραιότητα.

Το συγγραφικό έργο του Κουκουζέλη είναι πλούσιο και σημαντικό. Από τα πιο σπουδαία που σώζονται είναι το "Μέγα Ίσον" της Παπαδικής, το οποίο μεταφέρθηκε στη νέα μουσική παρασημαντική από τον Πέτρο τον Πελοποννήσιο. Χερουβικά στους οκτώ ήχους από τα οποία σώζεται ένα σε ήχο πλ. β' το επονομαζόμενο "παλατιανό", ένα Κοινωνικό "Αινείτε" σε ήχο πλ. α' και ένα Κοινωνικό της Λειτουργίας των προηγιασμένων "Γεύσασθε" σε ήχο πλ. α'. Σώζονται, ακόμη, τα μεγάλα και έντεχνα Ανοιξαντάρια, Αλληλουάρια, Πολυέλεοι, δοχές καλοφωνικοί ειρμοί, πασαπνοάρια και πολλά άλλα από τα οποία πάρα πολλά είναι ανέκδοτα.

Η Εκκλησία μας τον κατέταξε στο χορό των αγίων και τιμά τη μνήμη του την 1η Οκτωβρίου."


Λοιπόν,λέω λοιπόν, μήπως χρειάζεται μια αγρυπνία και ένα όνειρο για να πάρεις πίσω την -για μένα ακατάλυτη- πίστη σου;
;-D

Y.Γ. Μου αρέσει που επιτρέπεις τα σχόλια και στους ..παρίες της blog-όσφαιρας, σε εμάς που δεν έχουμε αποφασίσει ακόμα να "εκτεθούμε". Αυτό σημαίνει ότι αισθάνεσαι ασφαλής κι έτοιμη να αναμετρηθείς με πιθανή πρόκληση.

Ένα ψήγμα Πεσόα:

Να σκέπτεσαι είναι άβολο
Σα να περπατάς στη βροχή
Όταν σηκώνεται άνεμος
Και φαίνεται πως θα βρέξει κι άλλo

Χαίρε!
 
*
Χαίρε Κατερίνα. Μ' έχει και μένα απασχολήσει ο μακρινός πρόγονος. Την ιστορία που μου έστειλες την ήξερα. Θα τη βρεις κι εδώ (εμ, κλίκαρε τη λέξη "εδώ"), μαζί με μερικές σημαντικές παρατηρήσεις του Σίμωνος Καρά. Ευχαριστώ για τον κόπο σου.
*
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?