<$BlogRSDUrl$>

22.10.05

Μερεμέτια στο χωριό. 

Ηράκλειο, earth-net cafe-games - 24 hours internet.
*
Κλάμα. Άλλοτε γοερό, άλλοτε κουρασμένα αναφιλητά. Αλλά, κάθε φορά που περνάω απ έξω, πάντα εκεί.

*
Η Διαμαντή και ο Βασίλης έζησαν μαζί 33 χρόνια. Για δυο χρόνια, τα τελευταία, ο Βασίλης τα είχε χαμένα. Την έδερνε. Από τότε του πέθανε, ένα χρόνο τώρα, η Διαμαντή τον κλαίει. Ο Βασίλης κι η Διαμαντή ήταν αδέλφια. Αν ήμουν ο Παπαδιαμάντης (μπουχαχαχα) κι έγραφα την ιστορία τους, θα συμπεριλάμβανα και μια εκτενή παρέκβαση δια τας μεταμορφώσεις της λιβιδώ (και θα μου το μετάφραζαν "οι μεταμορφώσεις του λίμπιντο").
*

buzz it!

 

Comments:
Τί κρίμα!

Εγώ πάντως θα το άφηνα αμετάφραστο: τη λιβιδώ μας.
 
Ξέρω ωστόσο έναν που θα πάει άκλαυτος.
*
 
Μια φορά και 1 καιρό
Στο δικό μου το χωριό
Ήταν 2 αδέλφια μονάχα
Μοναχά

50 χρόνια ζούσανε μαζί

Με κάρο αρμενίζανε λαγκάδια
Με ζεμένα 2 γελάδια
Κοροϊδεύανε όλους τους χωριάτες
Που δουλεύανε όλη τους τη μέρα.

Βασίλισσα η Ασημένια
Δίχως έγνοια
Σε θρόνο καθισμένη
Με ήχους ραδιοφώνου ανθισμένη
Κι από τον ήλιο πάντα και σκιαγμένη.

Ο Τρελαντώνης τα ζα του οδηγεί
Κι όλο δυνατά φωνάζει
Μην είδατε τον Κωνσταντηηηηηηηηή?
Που χει τόσα χρόνια να τον δει.

Παιδί της Ασημένιας που φύγε στα ξένα
Δίχως μήνυμα κανένα!
Του Τρελλαντώνη το παιδί
Που κανείς δεν έχει δει!

Σα πέθανε πρώτη η Ασημένια
Ο Αντώνης ο τρελός
Έμεινε πια 1 μοναχός
Μα για λίγες μέρες μόνο
Μοναχός.
 
Ωραίο. Ευχαριστώ.
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?