<$BlogRSDUrl$>

6.12.05

*
Γράφει αραία ο φίλος μου:

Ήτανε λοιπόν καμμιά δεκαπενταριά. Έπρεπε να βαδίσουνε μέσα σε περιοχή εχτρών. Ο φόβος τους έκανε να περπατούν ό ένας κοντά στον άλλο. Ο αρχηγός, σοφά, τους πρόσταξε:
"Αραία-αραία, να φαινόμαστε καμμιά σαρανταρέα".

Όταν φοβάσαι, η μόνη άμεση άμυνα είναι να προξενήσεις το όποιο δέος μπορείς.

# καταχώριση *kukuzelis* : 11:10 π.μ.

buzz it!

 

Comments:
Λόγω δέους, λοιπόν, μοιάζουν ο έρως κι ο πόλεμος.
# posted by Blogger Mirandolina : 6/12/05 1:08 μ.μ.
 
Ο Κολοκοτρώνης είχε βροντώδη φωνή, τόσο που οι τούρκοι νόμιζαν πως πρόκειται για γίγαντα.
Κάνω μια προσομοίωση με τα του διαδικτύου: Πώς η φαντασία μας (βλ. εγκέφαλος) δημιουργεί μια εικόνα απο κάποια πληροφορία των αισθήσεων, εξαιρουμένης της εκ του σύνεγγυς επαφής και γνωριμίας.

Η εικόνα του Κολοκοτρώνη ήταν η εικόνα των τούρκικων εγκεφάλων και η δική μου εικόνα π.χ. είναι αυτή που καθένας δημιουργεί στο δικό του εγκέφαλο. Δεν ήταν υπεύθυνος εκείνος για την εικόνα που είχαν σχηματίσει οι τούρκοι, όπως δεν είμαι π.χ. εγώ για την εικόνα που έχει δημιουργήσει καθένας εδώ μέσα για μένα.

:-)

Mirandolina, σχετικά με τον έρωτα, έχεις δίκιο αν σκεφτούμε ότι εκεί παρουσιάζουμε όλα μας τα προτερήματα για να θαμπώσουμε τον... αντίπαλο! Οταν ο έρωτας νοείται ως μάχη φυσικά, γιατί υπάρχει και άλλη εκδοχή...
# posted by Blogger Rodia : 7/12/05 12:15 μ.μ.
 
Ροδιά, έλεος.
Και επίσης: πού το άκουσες εσύ να το λένε πως δεν είσαι υπεύθυνη εσύ (εγώ) για την εικόνα που δίνεις (δίνω);
# posted by Anonymous Ανώνυμος : 7/12/05 10:42 μ.μ.
 
Χωρίς καθ' οιονδήποτε τρόπο να επιθυμώ να διορθώσω τον φίλτατο κύριον Μπερεκέτην, πολλώ δε μάλλον τον αείμνηστον πάππον εκείνου, τολμώ να προτείνω μία μικρή, απειροελαχιστοτάτη γλωσσική αντικατάσταση, ιδίως για τη μουσικότητα του θέματος, γνωρίζων και τας αντιστοίχους ευαισθησίας του αγαπητού, φιλτάτου, εξοχωτάτου φίλου σας κυρίου Μπερεκέτη του ιδίου, του οποίου την άδεια νοερώς λαμβάνω, ίσα για να ηχήσει μέσα μου λαμπρώς ο ήδη λαμπρός, λαμπρότατος τούτος ηχητικός συνδυασμός, αλλά και να ησυχάσει ο αδιόρθωτος εκείνος επιμελητής κειμένων, αυτός ο στείρος δηλαδή, μεμψίμοιρος, ανικανοποίητος, γκρινιάρης εαυτός.

Μήπως να λέγαμε, ούτως ειπείν:

Αραία αραία, να δείχνουμε καμ(ν)ιά σαρανταρέα.

Μία τόση δα συλλαβή λιγότερη.
# posted by Blogger thas : 8/12/05 1:34 π.μ.
 
*
Αγαπητέ ανθρωπεγέρτη ντι τζέυ thas,

Συμπότη, συναγωνιστή,

Εμπλεκόμενος μεθ υμών στην διαδικασία βελτίωσης και όχι, το τονίζω, διορθώσεως, των λόγων του παππού, προτείνω να διατηρήσουμε το υπάρχον υλικό, ούτως ώστε να παραμείνουμε πιστοί εις τον αριθμόν των συλλαβών του προαναφερθέντος πάππου, και να αναδιατάξουμε με θάρρος, επί το ευφωνικότερο, τις συλλαβές της προτάσεως. Ένα πρώτο αποτέλεσμα των προσπαθειών μου είναι:

Ραία, σαραναφαίκαμ· νο ραία· μία α-α-μάστε νταρέα.

Πρόσθεσα μόνο τα σημεία στίξης ώστε να βγαίνει νόημα.
*
# posted by Blogger kukuzelis : 8/12/05 3:19 μ.μ.
 
Μήπως ισως,πάλι,λέω..
Αραία αραία, να μ(ν)ιάζουμε καμ(ν)ιά σαρανταρέα ?
# posted by Anonymous Ανώνυμος : 8/12/05 3:23 μ.μ.
 
Συμφωνώ με όλους τους προλαλήσαντες, αλλά και με τον γράφοντα.
# posted by Blogger araxtos : 8/12/05 6:32 μ.μ.
 
Γεια σου araxte. Συμφωνούμε. Καλώς όρισες στα μέρη μου. Πάνο μερσί.
# posted by Blogger kukuzelis : 9/12/05 9:34 π.μ.
 
Έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, φαντάζομαι το Διάβολο να χαμογελάει κρυμμένος, με ένα ποτηράκι ουίσκι στο δεξί κι ένα άφιλτρο να καίει στ’ αριστερό, μέσα σε μικρές, χαριτωμένες, παρενθέσεις. Βγαίνει από την κρυψώνα του κατά καιρούς και κόβει βόλτες γύρω μου, σφυρίζοντας σχεδόν αδιάφορα. Του απαντώ με το ίδιο νόμισμα· χώνομαι γρήγορα-γρήγορα στο πρώτο σκοτεινό σοκάκι και κρύβομαι σε εισαγωγικά: «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις».
# posted by Blogger kukuzelis : 10/12/05 9:24 π.μ.
 
ένα τραγουδακι μιλητό θυμήθηκα - κι είπα να σας το χαρίσω (μια ζωή στον κόσμο μου)

Τα κανονικά παιδιά
Γεννιούνται κανονικά
Μεγαλώνουν κανονικά
Ονειρεύονται κανονικά
Ερωτεύονται κανονικά
Και πεθαίνουν κανονικά

Ω! πέσ' μου μαμά
Πες μου τι γίνεται μ' εκείνα τα παιδιά
Που αν και γεννιούνται κανονικά
Δεν μεγαλώνουν κανονικά
Δεν ονειρεύονται κανονικά
Ούτ' ερωτεύονται κανονικά
Πες μου αν πεθαίνουν
Πες μου πεθαίνουν
Πες μου αν πεθαίνουν κανονικά...
# posted by Blogger Mirandolina : 28/1/06 11:06 μ.μ.
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?