1.1.06
Εκεί που είσαι ήμουνα κι εκεί που είμαι θάρθεις.
-ευχαριστώ τον sraosha για το ωραιότατο δώρο του.
Και μια και το φερε η κουβέντα ευχαριστώ και τον racasha.
Διαβάζω και ξεχνάω. Διαβάζω και ξεχνάω. Διαρκώς.
Ξεφυλλίζοντας, συνήθως τυχαία, παλιά πανεπιστημιακά συγγράμματα, με τις προσεκτικά διατυπωμένες, καλλιγραφημένες σημειώσεις μου στο περιθώριο και τις πολύχρωμες υπογραμμίσεις, τεκμήρια ψυχαναγκασμού, που δεν με εγκαταλείπει ποτέ, κι ας κάνω ό,τι μπορώ για να τον πολεμήσω, διαπιστώνω, όχι ανώδυνα, πως αυτές, οι υπογραμμίσεις και οι σημειώσεις, είναι η μοναδική σχεδόν απόδειξη ότι κάποτε τα διάβασα. Πόσο καιρό όμως να επέμενα; Περίμεναν κι άλλα βιβλία να διαβαστούν και να ξεχαστούν. Ήθελα να τελειώνω κάποτε με τη σχολή. Να πάρω επιτέλους πτυχίο...Όμως...όμως δεν ήταν μόνο τα βιβλία. Είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να πάρεις πτυχίο, να τα φτιάξεις με άλλη γυναίκα, να γίνεις μουσικοκριτικός, πρεζόνι, δημοσιογράφος, στέλεχος του ΚΚΕ ή μπάτσος -να προχωρήσεις στη ζωή γενικώς, χωρίς να αφήσεις γεγονότα και κουβέντες, διαβάσματα και ήχους, εικόνες και γεύσεις, κακοχωνεμένα πίσω σου. Ό,τι μένει είναι δυο-τρεις βασικές πληροφορίες, μια καλή ατάκα, μια-δυο παράγραφοι, τρεις-τέσσερις –ισμοί, αναδεύσατε προσεκτικά και τέρμα. Το πήρα απόφαση: διαβάζω και ξεχνάω. Θυμάμαι επιλεκτικά. Λειτουργώ αυθόρμητα, σαν καλλιτέχνης της μνήμης· διαμορφώνω τα παρελθόντα κατά πως με βολεύει, έτσι ώστε να τη βγάλω καθαρή στο ζόρικο και επείγον σήμερα. Άσε που, σε ακατάλληλες στιγμές, αναδύονται κι άλλα τόσα που δεν γνώρισα ποτέ, άλλη μεγάλη ιστορία αυτό. Το σωστό θα ήταν, όταν με ρωτάνε τι σπούδασες, να λέω «νομίζω ότι πήρα πτυχίο ______», τονίζοντας εμφατικά το νομίζω.
*
Κι αν το περιεχόμενο ξεχάστηκε, στάθηκε ωστόσο χρήσιμη, στον καιρό της, η κατ’ επανάληψη, προσεκτική ανάγνωση ενός κειμένου. Μου έμαθε ότι ένα βιβλίο, ακόμα κι αν πρόκειται για απάτη, γραμμένο στο πόδι για να δικαιολογήσει τον τίτλο τού καθηγητή πανεπιστημίου, αποκαλύπτεται σιγά-σιγά. Μια σημαντική λεπτομέρεια που ξέφευγε ως την πέμπτη ανάγνωση. Μια σχέση ανάμεσα στην πρώτη και την διακοσιοστή σελίδα που διέφυγε ακόμη και της τρίτης επανάληψης... Έχω ξεχάσει τα περισσότερα, αλλά χάρη σ’ αυτές τις αναγνώσεις εμπέδωσα ένα είδος ταπεινότητας μπρος στα βιβλία. Και, κυρίως, τη ζωή, τη δική μου και των άλλων.
*
Τελειώσαμε άλλο ένα βιβλίο 365 σελίδων. Αρχίσαμε ήδη το επόμενο. Με την ευκαιρία, σου εύχομαι και πάλι (α λα Σαββόπουλος) ένα καλύτερο παρελθόν· όσο μάλιστα συνεχίζονται οι διαδικτυακές αναζητήσεις της ταυτότητος των Ελλήνων, η ευχή, έστω και καθυστερημένη, παραμένει επίκαιρη.
Comments:
Καλές χρονιές κύριε Κουκουζέλη. Ευχαριστούμε για τις χαρές. Και σας θυμίζουμε τα λόγια φίλτατου ποιητή: "Κινδυνέψαμε απ' τη θάλασσα, αλλά έτσι όμως συναντήσαμε τους πνιγμένους".
# posted by 
: 1/1/06 4:47 μ.μ.
: 1/1/06 4:47 μ.μ.
Καλή χρονια συντροφοι.Αποφασισα να αλλαξω την πορεία των αστεριών που θέλουν την 1η του χρονου , την χειρότερη μέρα για μένα. Την ογδόη πρωινή κατάλαβα οτι το συμπαν συνηγορει υπέρ μου, και τώρα ερχονται οι φιλοι μου οι ποιητές να με γεμίσουν δωρα.Και έρχεται μια είκονα που είχα ξεχάσει με τα λόγια της κυριας Ρουκ. "Μικρή μαθητευόμενη της θλίψης, στο μαξιλάρι μου έλεγα την ιστορία της παραλοϊσμένης καρδιάς κι έκλαιγα για πάθη που δεν είχα γνωρίσει ακόμη."
Φέτος θα ξαναδιαβάσω τον Μπορχες για να τον ξεχασω και πάλι όπως κατ' επανάληψη έχω κάνει αγαπημενε μου κυριε Κουκουζελη αλλα αυτή την φορά χωρίς τύψεις και ντροπή για την αρρώστια που κουβαλάω και χρόνια κρύβω επιμελώς... Παντα διαβαζα για να ξεχνάω...Σας ευγνομωνώ.
Υ.Γ ειμαι λιγο μελό αλλα το γνωρίζω. Συγχωρεστε με , είμαι κοριτσάκι .
Φέτος θα ξαναδιαβάσω τον Μπορχες για να τον ξεχασω και πάλι όπως κατ' επανάληψη έχω κάνει αγαπημενε μου κυριε Κουκουζελη αλλα αυτή την φορά χωρίς τύψεις και ντροπή για την αρρώστια που κουβαλάω και χρόνια κρύβω επιμελώς... Παντα διαβαζα για να ξεχνάω...Σας ευγνομωνώ.
Υ.Γ ειμαι λιγο μελό αλλα το γνωρίζω. Συγχωρεστε με , είμαι κοριτσάκι .
# posted by : 1/1/06 8:23 μ.μ.
: 1/1/06 8:23 μ.μ.
καλή χρονιά kuk!
Θα μου επιτρέψεις, όμως να σου θυμίσω τη φράση του Yalom: People should abandon hope for a better past. Νομίζω οτι είναι η πιο απελευθερωτική φράση που έχω ακούσει στη ζωή μου.
Πάμε τώρα να φτιάξουμε ένα καλύτερο παρελθόν για όταν γεράσουμε. Αυτό σου εύχομαι.
Θα μου επιτρέψεις, όμως να σου θυμίσω τη φράση του Yalom: People should abandon hope for a better past. Νομίζω οτι είναι η πιο απελευθερωτική φράση που έχω ακούσει στη ζωή μου.
Πάμε τώρα να φτιάξουμε ένα καλύτερο παρελθόν για όταν γεράσουμε. Αυτό σου εύχομαι.
Καλή χρονιά. Αν δεν ευχηθούμε αυτές τις μέρες το αδύνατον, τότε πότε; Αλλά, μια και μαζί με τις ευχές ανταλλάσσουμε και ατάκες (μ' αρέσει αυτό), για μένα η πιο απελευθερωτική ήταν του Freud: "σκοπός της ψυχανάλυσης είναι να αντικαταστήσει τη μιζέρια της υστερίας με την κοινή δυστυχία". Βαθύς ο Freud. Αν το εφαρμόσουμε στη μνήμη αυτό, τότε -lo and behold: ένα καλύτερο παρελθόν! (Πού το διάβασα αυτό του Φρόιντ, δεν θυμάμαι.)
*
Η μάνα μου πέθανε ανοϊκή, οπότε, δικαιολογημένα, δεν προσδοκώ να θυμάμαι και πολλά όταν γεράσω. Είναι όμως πάντα ευχάριστο να σου εύχονται... Κι αν σου κάτσει; Καλύτερα όμως να τα ξεχάσουμε όλα και να κρατήσουμε μονάχα το καλή χρονιά.
*
*
Η μάνα μου πέθανε ανοϊκή, οπότε, δικαιολογημένα, δεν προσδοκώ να θυμάμαι και πολλά όταν γεράσω. Είναι όμως πάντα ευχάριστο να σου εύχονται... Κι αν σου κάτσει; Καλύτερα όμως να τα ξεχάσουμε όλα και να κρατήσουμε μονάχα το καλή χρονιά.
*
Καπετάνιε, να σας συγχαρώ κι εσάς, έστω και λίγο αργοπορημένη, για την δημοσίευσή σας (το Χριστούλη μισό τον βάλανε όμως! κρίμα!).
Πολυ σας χαίρομαι-- στη διαθήκη μου θα σας αφήσω τον μιρό, αν σας αρέσει, για να παίζετε παρέα.
Πολυ σας χαίρομαι-- στη διαθήκη μου θα σας αφήσω τον μιρό, αν σας αρέσει, για να παίζετε παρέα.
Ευχαριστώ Κατερίνα. Για να δούμε. Ας ελπίσω ότι δεν θα είναι κι απ τον ήλιο ξεξασπρότερες. Καλή χρονιά.
Μιραντολίνα, μου ζήτησε κάτι ένας επαγγελματίας του οποίου τη δουλειά εκτιμώ. Ανταποκρίθηκα όπως μπορούσα. Πέρασα ευχάριστα διαβάζοντας το αφιέρωμα. Είχε πλάκα και το πράγμα για μένα τελείωσε εκεί. Η διασημότης δεν με ενδιαφέρει διότι είμαι ήδη υπερδιάσημος στον πλανήτη μου.
Κουνηθείτε καλέ απ τη θέση σας που μιλάτε για διαθήκες. Άμα είναι να μου τον χαρίσετε τώρα αμέσως τον Μιρό.
*
Μιραντολίνα, μου ζήτησε κάτι ένας επαγγελματίας του οποίου τη δουλειά εκτιμώ. Ανταποκρίθηκα όπως μπορούσα. Πέρασα ευχάριστα διαβάζοντας το αφιέρωμα. Είχε πλάκα και το πράγμα για μένα τελείωσε εκεί. Η διασημότης δεν με ενδιαφέρει διότι είμαι ήδη υπερδιάσημος στον πλανήτη μου.
Κουνηθείτε καλέ απ τη θέση σας που μιλάτε για διαθήκες. Άμα είναι να μου τον χαρίσετε τώρα αμέσως τον Μιρό.
*
Κάπταιν, πάλι πειράζετε τις μεγαλοκοπέλλες; ε;
(Άντε, τον Μιρό -- μη κανω καμμια ανορθογραφία αμέσως να με μαλώσετε... αλλά θα σας μαλώσω κι εγώ: από τη μια μου λέτε να κουνηθώ, απο την άλλη μουσική δε βαλατε - ειναι πραγματα αυτα;... Επίσης, θα σας χαρίσω συντόμως τον Μιρό, για να μάθετε)
(Άντε, τον Μιρό -- μη κανω καμμια ανορθογραφία αμέσως να με μαλώσετε... αλλά θα σας μαλώσω κι εγώ: από τη μια μου λέτε να κουνηθώ, απο την άλλη μουσική δε βαλατε - ειναι πραγματα αυτα;... Επίσης, θα σας χαρίσω συντόμως τον Μιρό, για να μάθετε)
Άργησα αλλά επιτέλους το βρήκα. Το κομμάτι για να κουνηθείτε απ την καρέκλα. Στην αρχή είπα να βάλω το Girls on my mind του Δαυίδ. Θα το έχει ακούσει λέω... και ξανακούσει. Έψαξα, έψαξα και κατέληξα στο σεμνό, ηπίως funky ( μεγάλοι άνθρωποι είμαστε), Now I am Happy (1,76 MB) από τα greatest hits (1999) του θρυλικού Marvin Pontiac (που δεν είναι παρά το alter ego του γνωστού John Lurie). Άντε, κουνηθείτε!
Ε, τι κάνω τόση ώρα νομίζετε; Εσείς βαράτε τα σιδιά κι εγώ χορεύω... (μ αρεσουν οι φανκιες -- πάνε και με το Μιρό, νεσπά;)
Δημοσίευση σχολίου
