5.1.06
Όσοι πιστοί προσέλθετε.
*
Κυκλοφόρησε το επετειακό
(τριαντα χρόνια είν' αυτά),
διπλό τεύχος του monthly review.
Ας μου εξηγήσει κάποιος
ποιοι είναι αυτοί
οι Mandela, Hobsbawm, Marx, Jay Gould
που αναφέρονται δίπλα στον
Μιχάλη Παναγιωτάκη.
Κυκλοφόρησε το επετειακό(τριαντα χρόνια είν' αυτά),
διπλό τεύχος του monthly review.
Ας μου εξηγήσει κάποιος
ποιοι είναι αυτοί
οι Mandela, Hobsbawm, Marx, Jay Gould
που αναφέρονται δίπλα στον
Μιχάλη Παναγιωτάκη.
εεε...για τον αγαπητατοτιτατιτακότατο talos,
που τα κατάφερε πάλι να με κάνει να σκοτεινιάσω.
(ως όφειλε, βέβαια.)
Comments:
Δεν ξέρω βρε kuk μου, εγώ τους είπα να το βγάλω μόνος μου αλλά δεν με άκουσαν. Αυτόν τον Μαρξ πια... Αλλά είναι από τα πιο ενδιαφέροντα τεύχη που έχουμε βγάλει.
Καλή χρονιά συναρθρογράφε των Νέων!
Καλή χρονιά συναρθρογράφε των Νέων!
Καλή χρονιά.
Ουδέποτε απέκρυψα ότι χτίζω αργά αλλά σταθερά το προφίλ μου προκειμένου να στήσω μια γιγαντιαία media empire. Χρειάζομαι συμμάχους στο εγχείρημα και χαίρομαι που παίζεις σιγά-σιγά το παιχνίδι μου.
Ακολουθεί πολιτική διαφήμηση:
Όντως εξαιρετικό τεύχος. Με εντυπωσίασε το γράμμα του Μαρξ στον Αβραάμ Λίνκολν. Μ' άρεσε που εγκρίθηκε στην Greek street. Με εντυπωσίασε και η γεμάτη σεβασμό απάντηση του Αμερικανού πρέσβη. O tempora, o mores, που λέει κι ο γέρο πειρατής στο Αστερίξ.
(Τον θυμήθηκα, τον Αστερίξ, εξ αιτίας του σχολίου του Racasha).
Ουδέποτε απέκρυψα ότι χτίζω αργά αλλά σταθερά το προφίλ μου προκειμένου να στήσω μια γιγαντιαία media empire. Χρειάζομαι συμμάχους στο εγχείρημα και χαίρομαι που παίζεις σιγά-σιγά το παιχνίδι μου.
Ακολουθεί πολιτική διαφήμηση:
Όντως εξαιρετικό τεύχος. Με εντυπωσίασε το γράμμα του Μαρξ στον Αβραάμ Λίνκολν. Μ' άρεσε που εγκρίθηκε στην Greek street. Με εντυπωσίασε και η γεμάτη σεβασμό απάντηση του Αμερικανού πρέσβη. O tempora, o mores, που λέει κι ο γέρο πειρατής στο Αστερίξ.
(Τον θυμήθηκα, τον Αστερίξ, εξ αιτίας του σχολίου του Racasha).
Πριν δύο χρόνια περίπου όταν για πρώτη φορά διάβασα τα κείμενα του Μιχάλη θαύμασα τον πλούσια εμπεριστατωμένο, διαυγή και στιβαρό λόγο του που στηλιτεύει με αμεσότητα και οξυδέρκεια την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα. Ξεγελασμένος κάπως από το στιλ της γραφής του και την νεανική (τότε) απήχηση των ιστολογίων νόμισα ότι είναι απλά ένας διαβαστερός και ταλαντούχος 30άρης.
Αργότερα όταν αντιλήφθηκα ότι έπεσα έξω (πάνω-κάτω κατά μια δεκαετία) τον θαύμασα ακόμη περισσότερο για αυτή ακριβώς τη νεανική, φρέσκια δυναμικότητα που χρωματίζει τα κείμενα του, που σε ξεσηκώνουν να σκεφτείς και να αντιδράσεις - όχι όπως το καταφέρνουν πολλοί σήμερα, με την ένταση, τον θεατρινισμό και τον εκούσιο εκνευρισμό, μα με τον πηγαίο αυθορμητισμό που βγαίνει από κάποιον που βάζει πρώτα από όλα και πέρα από κάθε ιδεολογία, την ανθρωπιά και την αναζήτηση της αλήθειας. Όταν δε, καταφέρνει να αποφεύγει και τόσο επιτυχημένα αυτό το παγερό αντίδοτο της εποχής μας, τον κυνισμό, έστω με λίγη περισσή στιλπνάδα και σοβαρότητα(εδώ μια αμυδρή κριτική), δεν μπορεί κανείς παρά να τον θαυμάσει ακόμη ποιο πολύ.
Αν δεν ήταν και αυτός ο προτρεπτικός Κουκ με τον απλούστατα χαριτωμένο ‘αγαπητατοτιτατιτακότατο’ χαρακτηρισμό του δεν ξέρω αν θα τα έγραφα αυτά εδώ – και μία λέξη, ας είναι ουρανοκατέβατη, συχνά φέρει μαζί της περισσή βαρύτητα αγαπητοί.
Δημοσίευση σχολίου
Αργότερα όταν αντιλήφθηκα ότι έπεσα έξω (πάνω-κάτω κατά μια δεκαετία) τον θαύμασα ακόμη περισσότερο για αυτή ακριβώς τη νεανική, φρέσκια δυναμικότητα που χρωματίζει τα κείμενα του, που σε ξεσηκώνουν να σκεφτείς και να αντιδράσεις - όχι όπως το καταφέρνουν πολλοί σήμερα, με την ένταση, τον θεατρινισμό και τον εκούσιο εκνευρισμό, μα με τον πηγαίο αυθορμητισμό που βγαίνει από κάποιον που βάζει πρώτα από όλα και πέρα από κάθε ιδεολογία, την ανθρωπιά και την αναζήτηση της αλήθειας. Όταν δε, καταφέρνει να αποφεύγει και τόσο επιτυχημένα αυτό το παγερό αντίδοτο της εποχής μας, τον κυνισμό, έστω με λίγη περισσή στιλπνάδα και σοβαρότητα(εδώ μια αμυδρή κριτική), δεν μπορεί κανείς παρά να τον θαυμάσει ακόμη ποιο πολύ.
Αν δεν ήταν και αυτός ο προτρεπτικός Κουκ με τον απλούστατα χαριτωμένο ‘αγαπητατοτιτατιτακότατο’ χαρακτηρισμό του δεν ξέρω αν θα τα έγραφα αυτά εδώ – και μία λέξη, ας είναι ουρανοκατέβατη, συχνά φέρει μαζί της περισσή βαρύτητα αγαπητοί.
