17.1.06
Αυτογνωσία τρία βήτα.
ή «...αυτός την εν τω οφθαλμόν σου δοκόν ου βλέπων;»
του περιγλώσσιου.
α.
Το πρώτο που προσέχω, είναι το καπέλο του...Όχι, δεν είναι καπέλο. Είναι ένα μαντήλι, τυλιγμένο στο κεφάλι του, με τον τρόπο που το τυλίγουν οι χτίστες στις οικοδομές. Βρίσκομαι στην αποβάθρα ενός σταθμού του μετρό. Εδώ στα υπόγεια δεν έχει ήλιο. Κι ο τύπος, ας τον ονομάσω Κ., δεν μοιάζει με τύπο που ιδρώνει. Έρχεται τώρα προς το μέρος μου. Αδύνατος. Κουστούμι ανοιχτού χρώματος· ατσαλάκωτος. Σακάκι σταυρωτό. Μαύρο πουκάμισο. Το αριστερό χέρι στην τσέπη του παντελονιού. Κοιτάζει αδιάφορα, ενώ το κάτω μέρος του προσώπου του μορφάζει ρυθμικά: μασάει τσίχλα. Μα γιατί φοράει το μαντήλι; Αδιαφορεί για τη γελοιότητα; Άφιξη του συρμού. Ο Κ., έχοντας ψάξει ανεπιτυχώς για άδειο βαγόνι, επιβιβάζεται στο δικό μου. Ξεκινάμε. Απέναντί μας, καθιστοί, ένας ήσυχος γέρος, μια παχουλή κυρία κι ένας ταλαίπωρος που έχει αρχίσει να γέρνει, από την κούραση, στον ώμο της. Παραδίπλα, ένας με χοντρά γυαλιά, διαβάζει εφημερίδα -προς στιγμήν κολλάω στους τίτλους κι αμέσως αποστρέφω το βλέμμα· δεν καταλαβαίνω τίποτα. Άκρη-άκρη αριστερά, ένα ζευγάρι πιτσιρικάδων. Ο Κ. κάνει γρήγορα αισθητή την παρουσία του. Είναι αυτό το ενοχλητικό κι επίμονο σμακ-σμακ-σμακ, το μάσημα της τσίχλας, που εισβάλλει πρώτο και εγκαθίσταται αυθαίρετα στο ακουστικό σου πεδίο. Τον παρατηρώ προσεκτικά για άλλη μια φορά. Η ίδια ακριβώς εντύπωση. Μια αίσθηση γελοιότητας. Τι στο καλό θέλει το μαντήλι στο κεφάλι του; Σαν τραυματίας μοιάζει.
Στην πρώτη στάση, μετά την επιβίβασή μας, το μετρό φρενάρει απότομα κι ο κουρασμένος, που έχει εν τω μεταξύ αποκοιμηθεί, πέφτει στην ποδιά της ηλικιωμένης κυρίας. Η κυρία τον σπρώχνει εκνευρισμένη πίσω στη θέση του --"μα δεν είναι κατάσταση αυτή". Ακριβώς τη στιγμή που επιβιβάζεται μια νέα γυναίκα με το μωρό της αγκαλιά, ο ανθρωπάκος, που η σπρωξιά τον ξύπνησε για τα καλά, στρέφει το κεφάλι και συνειδητοποιεί έντρομος ότι αυτή εδώ είναι η στάση του. Ο Κ., με τη σειρά του, αντιλαμβάνεται ότι επίκειται κένωσις θέσεως. Ο ανθρωπάκος πετάγεται αλαφιασμένος για να προλάβει να κατεβεί. Καθώς κινείται προς την έξοδο, σπρώχνει την κυρία με το παιδάκι. Παρατρίχα να τη ρίξει κάτω. Μέσα στη στιγμιαία αναμπουμπούλα ο Κ. δεν χάνει την ευκαιρία. Σαν πνεύμα, ελίσσεται και καταλαμβάνει την κενή θέση, αφήνοντας την κυρία με το μωράκι όρθια να τον κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια. Η παχιά κυρία τον καρφώνει με το βλέμμα της. Μασάει την τσίχλα του. Δεν δίνει σημασία. Το θέμα θεωρείται λήξαν. Η παχιά κυρία προσφέρεται αμέσως να πάρει το μωράκι στην αγκαλιά της. "Αφού γέμισε ο κόσμος ανάγωγους..." λένε τώρα τα μάτια της. Το μωρό, καθισμένο πια βολικά στα γόνατά της, δεν φαίνεται διατεθειμένο να αφήσει τον Κ. στην ησυχία του. Καθώς κουνάει ασυναίσθητα τα πόδια του, το παπουτσάκι του λερώνει το δεξί μπατζάκι τού Κ. Το παίρνει χαμπάρι και το ξεσκονίζει νευρικά, φανερά ενοχλημένος. Η μαμά, χωρίς να πει κουβέντα, βγάζει το παπουτσάκι του παιδιού, μην τυχόν και τον λερώσει ξανά. Όμως ο Κ. δεν έχει εμπιστοσύνη, προτιμά να κάτσει σταυροπόδι. Ας βρίσκεται το ωραίο του παντελόνι, όσο γίνεται μακρύτερα απ' το παιδί.
Τώρα είναι ήρεμος. Τον βλέπω να ξετυλίγει το μαντήλι προσεκτικά-προσεκτικά και να αποκαλύπτει ...μια τέλεια χωρίστρα. Με το μαντήλι στα γόνατα, ο Κ. τραβάει ένα καθρεφτάκι από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του. Ώστε αυτό ήταν. Το μαντήλι έπαιζε ρόλο ανάλογο με τον ρόλο του φιλέ, στις ιταλικές κωμωδίες. Καθώς καθρεφτίζεται ικανοποιημένος, χαϊδεύει τον αριστερό του κρόταφο. Αφού καμαρώσει, όσο χρειάζεται, το αποτέλεσμα των κόπων του, επιστρέφει το καθρεφτάκι στην τσέπη. Κι ενώ χαμογελάει, οι τρίχες του αριστερού του κροτάφου, κολλημένες προσεκτικά στο κρανίο του, δεν χρειάζονται παρά ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα από την άκρη της εφημερίδας, που ξεφυλλίζει ο διπλανός του, για να μετακινηθούν από την αυστηρά καθορισμένη θέση τους. Έκπληξη, πανικός, θυμός. Εμφανής, αλλά βουβός θυμός. Ο Κ. δεν έχει καμία διάθεση να μαλώσει με τον διπλανό του. Προκειμένου να εκτιμηθεί η κατάσταση, βγαίνει αστραπιαία το καθρεφτάκι. Χτενίζει-πατικώνει μετά μανίας, αλλά δυο-τρεις τρίχες επιμένουν να παραμένουν ανυπότακτες. Το καθρεφτάκι είναι αδιάψευστος μάρτυρας. Διακρίνω μια σταγόνα ιδρώτα στο μέτωπό του. Ξανά το μαντήλι λοιπόν. Καθώς είναι απλωμένο στα γόνατά του, το διπλώνει, φτιάχνοντας ένα τρίγωνο, και το σφίγγει προσεκτικά, όπως και πριν, στο κεφάλι του, ενώ ταυτόχρονα στριμώχνει αδιάφορα με τις κινήσεις του, τον αναιδή αναγνώστη της εφημερίδας. Η νέα μητέρα μπροστά του και η κυρία δεξιά παρατηρούν. Μάλιστα! Πρώτα το παντελόνι του και τώρα η χωρίστρα. Αν με ρωτούσες θα σου έλεγα ότι ο κύριος Κ., ένα πράγμα έχει στο νου του: την άψογη εμφάνιση.
Ο συρμός επιταχύνει. Στην επόμενη στάση επιβιβάζεται ο τυφλός. Καλοστεκούμενος νέος, με τα απαραίτητα μαύρα γυαλιά και το μπαστούνι, που ανιχνεύει νευρικά τον χώρο εμπρός του. Κουστουμαρισμένος. Φοράει κασκόλ, με τις άκρες του να κρέμονται στο στήθος. Στέκεται μπροστά στον Κ., δίπλα στην νέα γυναίκα. Ο Κ. τους κοιτάζει αφηρημένα, αθώα. Ο διπλανός του έχει βυθιστεί στην εφημερίδα του. Η παχιά κυρία, αφού παρατήρησε κι αυτή, για λίγο, τον τυφλό, χάνεται στις σκέψεις της. Ο γέρος στην άκρη δεξιά, αδιαφορεί εδώ και ώρα. Περνούν λίγα λεπτά και ο κύριος Κ. μου δίνει την εντύπωση ότι όπου ναναι θα κατέβει. Ήρθε η στιγμή να αφαιρέσει για δεύτερη φορά το μαντήλι. Το βγάζει. Η χωρίστρα του, φαίνεται εκ νέου τέλεια καλουπωμένη. Οι τρίχες υποταγμένες δέχονται την προσοχή του καθρέφτη, που εμφανίζεται και πάλι, ως δια μαγείας, στο αριστερό του χέρι. Στρίβει το κεφάλι προς τα δεξιά και φέρνει το καθρεφτάκι όσο πιο αριστερά γίνεται, ούτως ώστε, με πλάγιο βλέμμα, να βλέπει καθαρά το επίμαχο σημείο του τριχωτού της κεφαλής. Όλα εντάξει, αλλά δεν είναι αρκετό. Φτύνει απαλά στην αριστερή του παλάμη και απλώνει το σάλιο προσεκτικά στον κρόταφό του, κολλώντας, για σιγουριά, τις τρίχες μεταξύ τους. Δείχνει επιτέλους ικανοποιημένος μα, πριν προλάβει να το απολαύσει, διαπιστώνει ότι έφτασε στον προορισμό του. Σηκώνεται. Ο παππούς, η κυρία, ο νεαρός με την εφημερίδα γουρλώνουν τα μάτια· βλέπουν κάτι στον Κ. που εγώ δεν μπορώ να δω. Ο Κ. ξεσκονίζεται, γεμάτος αυτοπεποίθηση, και ετοιμάζεται για αποβίβαση. Καθώς περνάει από μπροστά μου, τον βλέπω από το πλάι και διαπιστώνω ότι αυτό που έβλεπα τόση ώρα κι αυτό που του επέτρεπε το καθρεφτάκι να δει, δεν ήταν παρά ένα ψέμα. Τα μαλλιά, στο πίσω μέρος του κεφαλιού, είναι άθλια ανακατωμένα -ίσως ο τρόπος που ακουμπούσε στο κάθισμα, ίσως γιατί δεν είχε βάλει καλά το μαντήλι- κι όχι μόνο αυτό· και η κουστουμιά είναι τραγικά τσαλακωμένη από πίσω. Κοιτάζοντας τον, δεν μπορώ να αποφύγω τη σκέψη ότι, δεν αποκλείεται, αν είχε δώσει τη θέση του στην κυρία με το μωρό, το τσαλάκωμα και το αναμάλλιασμα να μην ήταν τόσο έντονα. Ο τυφλός πηγαίνει κι αυτός προς την έξοδο. Στέκονται για μια στιγμή πλάι-πλάι και η θέα της πλάτης του ατσαλάκωτου τυφλού κάνει ακόμα πιο έντονο το αόρατο τσαλάκωμα του Κ. Ο συρμός σταματά. Στην αποβάθρα περιμένουν καινούργιοι επιβάτες. Λίγο πριν κλείσει η πόρτα, βλέπω για τελευταία φορά την τσαλακωμένη, την αθέατη, πλευρά του κυρίου Κ. να χάνεται στο πλήθος.
β.
Άσκηση: να φτιάξετε με το ανωτέρω, φτωχό και μινιμαλιστικό, σενάριο, ένα δεκαεξασέλιδο κόμικς, χωρίς να χρησιμοποιήσετε καμία επεξήγηση.
Μην κρίνεις το ταλέντο μου στο γράψιμο. Έκανα ό,τι μπορούσα στα γρήγορα. Κρίνε το πνεύμα με το οποίο το έγραψα. Άκου δεκαέξι σελίδες σμακ. Άκου μινιμαλισμός.
*
Κυρία, σας παρέσυραν οι κοινωνιολογούντες. Θα απαντήσω αλλά θα απαντήσω σιγά-σιγά.
Comments:
(Τα δύο σχόλια που έχω σβήσει δείχνουν πόσο ανεπαρκής αναγνώστης είμαι, κι ας έχω διαβάσει μπόλικο Καρλ Μπαρκς...) Τιμή μεγάλη τούτη η αφιέρωσις! Τι αντάξιο τώρα να βρούμε; :)
Πάντως- φαίνεται από τα διαγραφέντα σχόλιά μου- διαβάζοντας σχέδια και λόγια πρωθύστερα, βρίσκω ότι ο Κορεάτης καλούτσικα κατάφερε να ανταποκριθεί στην άσκηση, αν και δεν συνέλαβε την λεπτή ισορρόπια ανάμεσα στην ειρωνεία και την λανθάνουσα συμπάθειά σας για τον ήρωα, καθώς και την προσεκτική αντιστοιχία ηθικής-αισθητικής αποτίμησης. Επίσης, με φόντο το μετρό των Αθηνών θα΄ταν καλύτερο.
Πάντως- φαίνεται από τα διαγραφέντα σχόλιά μου- διαβάζοντας σχέδια και λόγια πρωθύστερα, βρίσκω ότι ο Κορεάτης καλούτσικα κατάφερε να ανταποκριθεί στην άσκηση, αν και δεν συνέλαβε την λεπτή ισορρόπια ανάμεσα στην ειρωνεία και την λανθάνουσα συμπάθειά σας για τον ήρωα, καθώς και την προσεκτική αντιστοιχία ηθικής-αισθητικής αποτίμησης. Επίσης, με φόντο το μετρό των Αθηνών θα΄ταν καλύτερο.
# posted by 
: 17/1/06 5:21 μ.μ.
: 17/1/06 5:21 μ.μ.
"ο Κορεάτης καλούτσικα κατάφερε να ανταποκριθεί στην άσκηση" αυτό είναι το πνεύμα τέττιγα.
Είδες τι παθαίνω; Έχω άδικο μετά να αισθάνομαι ως νέος Πιέρ Μενάρ;
Είδες τι παθαίνω; Έχω άδικο μετά να αισθάνομαι ως νέος Πιέρ Μενάρ;
Αγαπητέ μου κύριε Κουκ,
βρίσκω το κείμενο σας εξαιρετικό.
Στο σαλόνι σας συχνάζουν άτομα με οξύτατο πνεύμα και βέβηλη φαντασία. Αν δεν σας πειράζει, λέω να σας επισκέπτομαι συχνά. Όσον αφορά την άργητα, με την οποία μου υπόσχεστε τις απαντήσεις σας, μην σας νοιάζει καθόλου. Στον έρωτα και στην Τέχνη, προτιμώ να το κάνω αργά.
Αλήθεια, τι γίνεται ο Θας; Μας λείπει η χορευτική, τρεμώδης και αναρχίζουσα γραφή του. Και μία ερώτηση τεχνικής φύσεως: κάποιες επώνυμες κυρίες του Διαδικτύου, επιτρέπουν πρόσβαση στα μπλοκ τους μόνο από μπλόγκερς. Πώς θα σχολιάσουμε εμείς οι ανώνυμες τα τόσο ενδιαφέροντα κείμενα τους; Γιατί αυτός ο αποκλεισμός; Απαγορεύουμε, ούτως ειπείν, να μας απευθύνουν τον λόγο οι άγνωστοι; Μα, στο κενό του παγκόσμιου ιστού, όλες άγνωστες είμαστε.
Μετά τιμής...η Κυρία
βρίσκω το κείμενο σας εξαιρετικό.
Στο σαλόνι σας συχνάζουν άτομα με οξύτατο πνεύμα και βέβηλη φαντασία. Αν δεν σας πειράζει, λέω να σας επισκέπτομαι συχνά. Όσον αφορά την άργητα, με την οποία μου υπόσχεστε τις απαντήσεις σας, μην σας νοιάζει καθόλου. Στον έρωτα και στην Τέχνη, προτιμώ να το κάνω αργά.
Αλήθεια, τι γίνεται ο Θας; Μας λείπει η χορευτική, τρεμώδης και αναρχίζουσα γραφή του. Και μία ερώτηση τεχνικής φύσεως: κάποιες επώνυμες κυρίες του Διαδικτύου, επιτρέπουν πρόσβαση στα μπλοκ τους μόνο από μπλόγκερς. Πώς θα σχολιάσουμε εμείς οι ανώνυμες τα τόσο ενδιαφέροντα κείμενα τους; Γιατί αυτός ο αποκλεισμός; Απαγορεύουμε, ούτως ειπείν, να μας απευθύνουν τον λόγο οι άγνωστοι; Μα, στο κενό του παγκόσμιου ιστού, όλες άγνωστες είμαστε.
Μετά τιμής...η Κυρία
# posted by : 17/1/06 10:42 μ.μ.
: 17/1/06 10:42 μ.μ.
Κυρία,
Σας ευχαριστώ. Είστε καλοδεχούμενη.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι σε καμία περίπτωση δεν θα θιχτεί η ανωνυμία σας, ούτε θα χρειαστεί να φτιάξετε μπλογκ, αν γίνετε μέλος του μπλόγκερ. Όταν γράφω "δεν θα θιχτεί" εννοώ: περισσότερο απ όσο θίγεται ήδη. Πριν κάνετε οτιδήποτε όμως, διαβάστε και πάλι προσεκτικά ποια είναι η πολιτική επί των σχολίων του οικοδεσπότη, τα κείμενα του οποίου θέλετε να σχολιάσετε.
Σας ευχαριστώ. Είστε καλοδεχούμενη.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι σε καμία περίπτωση δεν θα θιχτεί η ανωνυμία σας, ούτε θα χρειαστεί να φτιάξετε μπλογκ, αν γίνετε μέλος του μπλόγκερ. Όταν γράφω "δεν θα θιχτεί" εννοώ: περισσότερο απ όσο θίγεται ήδη. Πριν κάνετε οτιδήποτε όμως, διαβάστε και πάλι προσεκτικά ποια είναι η πολιτική επί των σχολίων του οικοδεσπότη, τα κείμενα του οποίου θέλετε να σχολιάσετε.
Σωστά: Frankly, my dear, I don't give a damn.
*
Μα τι κάθομαι και μιλάω για κόμικς με ανθρώπους που τους αρέσει ο Μανάρα;
*
Σώζεσαι γιατί όλοι όσοι αναφέρεις αυτή τη φορά είναι πολύ καλοί.
*
Ως γνωστόν πάντα στη διάθεση σου.
*
*
Μα τι κάθομαι και μιλάω για κόμικς με ανθρώπους που τους αρέσει ο Μανάρα;
*
Σώζεσαι γιατί όλοι όσοι αναφέρεις αυτή τη φορά είναι πολύ καλοί.
*
Ως γνωστόν πάντα στη διάθεση σου.
*
Καταλαβαίνω το να μην αρέσουν σε κάποιον κάποια κόμικ αλλά δεν καταλαβαίνω τη φράση " δεν μου αρέσει ο Μανάρα". Δηλαδή δεν σας αρέσει η θεματολογία του,τα σκίτσα του, οι ιστορίες του; Η απορία είναι γνήσια κ καθόλου ρητορική.Μήπως πιστεύετε ότι το έργο του αρέσει σε ανθρώπους που δεν έχουν μεγάλη σχέση με την Τέχνη;Αυτό μπορεί να ισχύει εαν κρίνω από το εαυτό μου. Πάντως, το πορνό είναι τελικά καρτουνίστικη τέχνη κ αυτό το έδειξε ο Μανάρα. Κ το σεξ ενίοτε είναι καρτουνίστικο,αν σκεφτεί κανείς τί καθόμαστε κ κάνουμε.
Χμμμ... βρήκα μια καλή γωνιά να τοποθετήσω ένα σχόλιο για ένα μακρύ παλτό που είδα σήμερα το βράδυ στη πλατεία Συντάγματος.
Το φορούσε ένας ψηλός ασπρομάλλης με μουστάκι και γελαστά μάτια.
Δηλώνω βαθεία άπωση προς τους ψηλούς, αλλά έλξη προς τα μακρυά παλτά. Ξεκίνησα κιόλας ένα μικρό σίριαλ με βασικό ήρωα έναν μακρύπαλτο!:-))
Σόρρυ Κουκουζελ αν χαλάω το ποστ...
(όλα θυσία στο τσαλάκωμα με στόχο την επικοινωνία)
Το φορούσε ένας ψηλός ασπρομάλλης με μουστάκι και γελαστά μάτια.
Δηλώνω βαθεία άπωση προς τους ψηλούς, αλλά έλξη προς τα μακρυά παλτά. Ξεκίνησα κιόλας ένα μικρό σίριαλ με βασικό ήρωα έναν μακρύπαλτο!:-))
Σόρρυ Κουκουζελ αν χαλάω το ποστ...
(όλα θυσία στο τσαλάκωμα με στόχο την επικοινωνία)
**
Ροδιά μου, κανένα πρόβλημα. Ελεύθερα. Κάποτε είχα κι εγώ ένα μακρύ παλτό.
*
Κανένα πρόβλημα επίσης με την πορνογραφία. Ο Μίλο είναι απλώς κακός (κάκιστος) πορνογράφος. Καλός για φαντασιώσεις εφήβων κι όχι για εκλεπτυσμένους ρέκτες. Πάνο, θα μεταφέρω στο σωστό γήπεδο την αναλογία. Θα προτιμούσα, χίλιες φορές, την άσημη, χαμηλού κυβισμού, Τίνα Σπάθη από τη διάσημη και υπερεξελιγμένη τεχνολογικά, Lisa Lipps.
*
Ροδιά μου, κανένα πρόβλημα. Ελεύθερα. Κάποτε είχα κι εγώ ένα μακρύ παλτό.
*
Κανένα πρόβλημα επίσης με την πορνογραφία. Ο Μίλο είναι απλώς κακός (κάκιστος) πορνογράφος. Καλός για φαντασιώσεις εφήβων κι όχι για εκλεπτυσμένους ρέκτες. Πάνο, θα μεταφέρω στο σωστό γήπεδο την αναλογία. Θα προτιμούσα, χίλιες φορές, την άσημη, χαμηλού κυβισμού, Τίνα Σπάθη από τη διάσημη και υπερεξελιγμένη τεχνολογικά, Lisa Lipps.
*
Κάπταιν, πολύ χαίρομαι -- επιπλέον ο Μανάρας ξεπούλησε κι εξάντλησε το κάποτε σημαντικό του ταλέντο (το Σιμιότο που λέγαμε παλαιότερον, Πάνο, δείχνει τι) στην φτηνή και προσοδοφόρο πορνογραφία.
*
Μιραντολίνα χαίρομαι που χαίρεσαι (πάντα αυτό μου συμβαίνει). Μια παρατήρηση μόνο: κάθε πορνογραφία που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να είναι προσοδοφόρα. Αλλιώς δεν έχει νόημα. Η πορνογραφία δεν ακριβώς counter culture, ούτε όμως ακριβώς mainstream. Είναι κάτι ενδιάμεσο κι αυτό μπορεί να δημιουργήσει συγχύσεις. Ο Μανάρα είναι ασυνείδητος έμπορος, πασάρει πλαστικό κρέας στην αγορά.
*
Μιραντολίνα χαίρομαι που χαίρεσαι (πάντα αυτό μου συμβαίνει). Μια παρατήρηση μόνο: κάθε πορνογραφία που σέβεται τον εαυτό της πρέπει να είναι προσοδοφόρα. Αλλιώς δεν έχει νόημα. Η πορνογραφία δεν ακριβώς counter culture, ούτε όμως ακριβώς mainstream. Είναι κάτι ενδιάμεσο κι αυτό μπορεί να δημιουργήσει συγχύσεις. Ο Μανάρα είναι ασυνείδητος έμπορος, πασάρει πλαστικό κρέας στην αγορά.
*
Κάποτε είχα ακούσει (ή διαβάσει) ότι οι τελειόφοιτοι μιας κινηματογραφικής σχολής στην Πολωνία, έπρεπε, μεταξύ άλλων, για να πάρουν πτυχίο, να γυρίσουν και μια μικρή τσόντα.
*
Φαντάζομαι, αν είναι αλήθεια, ότι απέβλεπε στο να υπενθυμίσει στους σπουδαστές, να έχουν πάντα κατά νου ποιες είναι οι προθέσεις τους και να τις υπηρετούν με σαφήνεια.
*
*
Φαντάζομαι, αν είναι αλήθεια, ότι απέβλεπε στο να υπενθυμίσει στους σπουδαστές, να έχουν πάντα κατά νου ποιες είναι οι προθέσεις τους και να τις υπηρετούν με σαφήνεια.
*
Αγαπητέ οικοδεσπότα.
Θα μπορούσα να γράψω δοκίμιο 7.000 λέξεων ως απάντηση σε αυτά που δηλώσατε περί πορνογραφίας. Έχω πολύ καιρό να ιντριγκαριστώ τόσο πολύ από απόψεις μιας κ έπεσαν στο τραπέζι έννοιες όπως " πλαστικό κρέας" που σερβιρίστηκε στην αγορά της πορνογραφίας,Τίνα Σπάθη vs Lisa Lipps κλπ.
Όμως το ποστ είναι για τα κόμικ κ έπειτα πού ξέρω; Μπορεί κάποτε να γράψετε ένα ειδικό ποστ για το θέμα κ να έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε τότε.:-)
Θα μπορούσα να γράψω δοκίμιο 7.000 λέξεων ως απάντηση σε αυτά που δηλώσατε περί πορνογραφίας. Έχω πολύ καιρό να ιντριγκαριστώ τόσο πολύ από απόψεις μιας κ έπεσαν στο τραπέζι έννοιες όπως " πλαστικό κρέας" που σερβιρίστηκε στην αγορά της πορνογραφίας,Τίνα Σπάθη vs Lisa Lipps κλπ.
Όμως το ποστ είναι για τα κόμικ κ έπειτα πού ξέρω; Μπορεί κάποτε να γράψετε ένα ειδικό ποστ για το θέμα κ να έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε τότε.:-)
Πορνογραφικώς, η Φερράρι κυκλοφορούσε σε Λολό, αν ανθυμούμαι καλώς. Κρίμα κι άδικο δηλαδή. Για την Φερράρι χωρίς Λολό. Πέθανε η καυμένη, Θεός σχωρέστη, αλλά ήταν σκετή φρίκη (όχι η Σούλα, η άλλη).
Η κακομοίρα η Λόλο, στ' αλήθεια τραγική περίπτωση. Ήταν άρρωστη η κακομοίρα.
Αγαπητέ Πάνο, δεν ανήκεις λοιπόν (όπως εγώ) στην κατηγορία των Ελλήνων που συγκίνησε η Τίνα. Είσαι ένας άνθρωπος γεμάτος εκπλήξεις (για εμένα).
*
Δημοσίευση σχολίου
Αγαπητέ Πάνο, δεν ανήκεις λοιπόν (όπως εγώ) στην κατηγορία των Ελλήνων που συγκίνησε η Τίνα. Είσαι ένας άνθρωπος γεμάτος εκπλήξεις (για εμένα).
*
