<$BlogRSDUrl$>

27.2.06

Ακίνδυνα '40s 

-του Ακίνδυνου.



Κλικ στις εικόνες. Θέλει γρήγορη σύνδεση. Κάποιες ώρες της μέρας, οι ταχύτητες είναι μεγάλες, άλλες πάλι μικρές. Προβλήματα...

*

1943: Porky Pig's Feat.



1944: Bugs Bunny Nips the Nips.

Nip: πετσοκόβω.
Nips: οι Γιαπωνέζοι.




*

buzz it!

 

Comments:
Σχετικόν(?) με το δεύτερο...
 
Κυριε Κουκουζελη,

τι κακο μου κανατε μ' αυτο το λινκ! Λογω Daffy Duck και Road Runner αναβαλλονται ολα τα μελλοντικα ποστ στο μπλογκ μου για τεσσερις εβδομαδες.

Χαιρετω και εξαφανιζομαι. Μη με ενοχλησει κανεις.
 
Im happy!

Καταπληκτικό, με όλα τα κλασσικά χαρακτηριστικά του Αβερυ.

Ευχαριστώ για τις ιστορίες και περισσότερο για το λινκ- η σημερινή ανακηρύσσεται σε Τεξ Αβερυ Ντέυ (εν νάιτ).
A Droopy gal
 
Δυστυχώς δεν έχω γρήγορη σύνδεση για να τα δω.

Αλλά ειδικά το δεύτερο θυμάμαι να το έχει δείξει η τελεόρασις.

Κάποτε είχα πετύχει κι ένα ντοκυμαντέρ για τον Άβερυ. Ή τον Τσακ Τζόουνς. Ή και τους δυό. Ωραίοι άνθρωποι.

Ποπ κάλτσα (που λέει και μία ψυχή) made by ACME (που λέω εγώ) και άγιος ο θεός.
 
Όπως βλέπω, το δεύτερο καρτούν αποσύρθηκε από την κυκλοφορία. Βρίσκεται όμως κι εδώ, με την εικόνα κάπως παραμορφωμένη. Μήπως άκουσαν τίποτα για τις αποφάσεις του κυρίου Φόλιου;

Κύριε Φόλιο, είμαι σοκαρισμένος, οι σφυγμός μου έπιασε διακόσια. Θα σκεφτώ σοβαρά, αν θα ξαναποστάρω ο,τιδήποτε, όσο καιρό απουσιάζετε. Καταραμένε Ντάφυ, πας να φας το καλύτερο παιδί;
*
Ανώνυμε φίλε, ήμουν ενήμερος για τα σχέδια του Μίλερ. Για να δούμε τι θα φτιάξει.
*
Αγαπητή Droopy gal, τα δύο έργα δεν έχουν άμεση σχέση με τον Tex Avery. Το πρώτο είναι σκηνοθετημένο από τον Frank Tashlin, που δέκα χρόνια αργότερα, θα γίνει ευρύτερα γνωστός σκηνοθετώντας μια σειρά κωμωδίες με τον Ντην Μάρτιν και τον Τζέρυ Λιούης. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι στα καρτούν τα πήγε καλύτερα. Το δεύτερο το σκηνοθέτησε ο Fritz Freleng. Παλαίμαχος της ομάδας που κατασκεύαζε τα κλασσικά καρτούν της MGM. Και στα δυο συμμετέχει ο γίγας των φωνών και προσωπικός μου ήρωας, Mel Blank.

Ο Ντρούπη όμως είναι Tex Avery 100%!
*
Αγαπητέ Ακίνδυνε, κάλτσα πράγματι. Ευτυχώς όχι στενό παπούτσι. Η αναφορά σας στον weegee, ήταν που έκανε το ποτήρι της συμπάθειας να ξεχειλίσει. Υπενθυμίζω ότι ο προσφιλής εις ημάς (φαντάζομαι και εις υμάς) καλλιτέχνης, έβγαζε τόσο τα προς το ζην, όσο και τις εκπληκτικές του φωτογραφίες, που τον έκαναν γνωστό και αγαπητό σε ευρύτερο κοινό, χάρις σε λαϊκά έντυπα (ανάλογα του δικού μας espresso). Αν και οι εργοδότες του απέβλεπαν στο να εξιτάρουν την curiosite du publique, το αποτέλεσμα σαφώς υπερβαίνει τις προθέσεις τους. Το αντελήφθησαν άραγε ποτέ; Νομπαντυνόους.
*
 
Μα, ξέρω ότι δεν είχαν σχέση με τον Τεξ - θα τους είχα βγάλει τα μάτια!

Αν προσέξατε, το Im happy είναι λινκ σε Τεξ - τον συνάντησα σε αυτό τον τόπο που με στείλατε, ψάχνοντας το σάιτ μετά, αφού είδα τα δύο δωράκια σας. Σκέφτηκα ότι αρκουσε για να καταλάβετε ότι χάρη σε σας τον βρήκα.

(Πρέπει να είμαι πιο αναλυτική, το κατάλαβα...)
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?