30.7.06
Μπόιζ πρέι φορ μι.
(η καταχώρηση ανακαινίστηκε)
Ο φίλος μου ο Συμεών με ψέγει κάθε φορά που γράφω κατιτί στα αγγλικά. Τι θα πει τώρα που παραπέμπω σε άρθρα, που ακόμα κι αυτοί που ξέρουν αγγλικά θα δυσκολευτούν; Αλλά είναι υπεράνω των δυνάμεων μου.
Έχουμε και λέμε: Για το πολυτονικό εσείς, για την προσευχή εμείς.
Στην πρώτη περίπτωση (πολυτονικό-δυσλεξία), ακούγοντας τον πρωταγωνιστή της έρευνας και διαβάζοντας τον ημερήσιο τύπο, μου φάνηκε ότι η επιστημονική μεθοδολογία ήταν για τα μπάζα. Μπορεί να συζητηθεί μόνο Κυριακές στο Αρχονταρίκι. Άντε να γίνει και ανακοίνωση σε επιστημονικό συνέδριο στην Ελλάδα: Χώρα όπου οι γιατροί ενδιαφέρονται δευτερευόντως για την ιατρική και πρωτίστως για τις δημόσιες σχέσεις τους. Αλλά ως εκεί.
Στη δεύτερη περίπτωση όμως,
[Στη δεύτερη περίπτωση προσπάθησαν να διερευνήσουν αν, μετά από μια βαριά εγχείρηση, η προσευχή κάποιου για χάρη μας, είτε γνωρίζουμε ότι θα προσευχηθεί για εμάς είτε όχι, θα έχει επίδραση στην πορεία της ανάρρωσης. Απάντηση: παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση ελασσόνων επιπλοκών σε όσους ανακοινώθηκε ότι σίγουρα κάποιος θα προσευχηθεί γι αυτούς. Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στο ποσοστό των ελασσόνων επιπλοκών, σε όσους δεν γνώριζαν με βεβαιότητα αν κάποιος θα προσευχηθεί. Για τους μισούς της δεύτερης υποομάδας κάποιος όντως προσευχήθηκε, ενώ για τους άλλους μισούς όχι. Τριάντα μέρες μετά την εγχείρηση, το ποσοστό των θανάτων και των μειζόνων επιπλοκών ήταν ίδιο σε όλες τις κατηγορίες. Εννοείται ότι δεν απαγορεύτηκε σε κανέναν από τους συμμετέχοντες να προσευχηθεί κατ ιδία, ούτε επιβλήθηκε κάποια αλλαγή στις θρησκευτικές του συνήθειες. Οι ερευνητές επικρίθηκαν γιατί θεωρήθηκε ότι ενδέχεται η απουσία αμφιβολίας ως προς την επικείμενη προσευχή να συνέβαλλε στην αύξηση των επιπλοκών.]
στη δεύτερη περίπτωση η μεθοδολογία είναι υπερασπίσιμη. Είναι αυτό που έχουμε μάθει να λέμε «σοβαρή». Μοιάζει να βοηθάει να βγουν κάποια επιστημονικά ή φιλοσοφικά συμπεράσματα, όχι εκ των προτέρων καθορισμένα. Όποιες αντιρρήσεις κι αν έχεις, αναγνωρίζεις ότι δεν σε παίζουν με σημαδεμένη τράπουλα. Νομίζω.
Απορώ όμως πώς μας πρόλαβαν τα αμερικανάκια αφού εμείς οι Έλληνες έχουμε παράδοση σ' αυτά. Αξιόλογοι άνθρωποι (δεν ειρωνεύομαι, στ' αλήθεια αξιόλογοι) έχουν προ πολλού βάλει τον θεμέλιο λίθο.
(Περί Ρωμανίδη μπορείς να διαβάσεις αλλού.)
Και κυρίως αναρωτιέμαι: Πώς άραγε θα ανταποκρινόταν η Ιερά Σύνοδος, αφού έγινε πια φίλος της επιστημονικής μεθοδολογίας, σε αίτημα παροχής βοηθείας για ανάλογη μελέτη Ελλήνων ερευνητών; (χου χου χου, χου· γελάει ηλίθια)
*
Εμ, γι αυτό είναι τα μπλογκ. Να βγάζουμε απ' το σύστημα κάθε τι που μας απασχολεί.
Μουσική του Alvin Lucier: music for a solo performer (1965). Οι ήχοι παράγονται βάσει των κυμάτων α του εγκεφάλου. Τα καλώδια που βλέπεις είναι καλώδια ηλεκτροεγκεφαλογράφου.
Το βίντεο χάρη στον Joe40.
(Το από πάνω μέσω του μπλογκ του Alex Ross. Και μαζί ένας κατάλογος έργων «σύγχρονης μουσικής» που μπορεί να βρει κανείς στο YouTube.)
*
Ο φίλος μου ο Συμεών με ψέγει κάθε φορά που γράφω κατιτί στα αγγλικά. Τι θα πει τώρα που παραπέμπω σε άρθρα, που ακόμα κι αυτοί που ξέρουν αγγλικά θα δυσκολευτούν; Αλλά είναι υπεράνω των δυνάμεων μου.
Έχουμε και λέμε: Για το πολυτονικό εσείς, για την προσευχή εμείς.
Στην πρώτη περίπτωση (πολυτονικό-δυσλεξία), ακούγοντας τον πρωταγωνιστή της έρευνας και διαβάζοντας τον ημερήσιο τύπο, μου φάνηκε ότι η επιστημονική μεθοδολογία ήταν για τα μπάζα. Μπορεί να συζητηθεί μόνο Κυριακές στο Αρχονταρίκι. Άντε να γίνει και ανακοίνωση σε επιστημονικό συνέδριο στην Ελλάδα: Χώρα όπου οι γιατροί ενδιαφέρονται δευτερευόντως για την ιατρική και πρωτίστως για τις δημόσιες σχέσεις τους. Αλλά ως εκεί.
Στη δεύτερη περίπτωση όμως,
[Στη δεύτερη περίπτωση προσπάθησαν να διερευνήσουν αν, μετά από μια βαριά εγχείρηση, η προσευχή κάποιου για χάρη μας, είτε γνωρίζουμε ότι θα προσευχηθεί για εμάς είτε όχι, θα έχει επίδραση στην πορεία της ανάρρωσης. Απάντηση: παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση ελασσόνων επιπλοκών σε όσους ανακοινώθηκε ότι σίγουρα κάποιος θα προσευχηθεί γι αυτούς. Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές στο ποσοστό των ελασσόνων επιπλοκών, σε όσους δεν γνώριζαν με βεβαιότητα αν κάποιος θα προσευχηθεί. Για τους μισούς της δεύτερης υποομάδας κάποιος όντως προσευχήθηκε, ενώ για τους άλλους μισούς όχι. Τριάντα μέρες μετά την εγχείρηση, το ποσοστό των θανάτων και των μειζόνων επιπλοκών ήταν ίδιο σε όλες τις κατηγορίες. Εννοείται ότι δεν απαγορεύτηκε σε κανέναν από τους συμμετέχοντες να προσευχηθεί κατ ιδία, ούτε επιβλήθηκε κάποια αλλαγή στις θρησκευτικές του συνήθειες. Οι ερευνητές επικρίθηκαν γιατί θεωρήθηκε ότι ενδέχεται η απουσία αμφιβολίας ως προς την επικείμενη προσευχή να συνέβαλλε στην αύξηση των επιπλοκών.]
στη δεύτερη περίπτωση η μεθοδολογία είναι υπερασπίσιμη. Είναι αυτό που έχουμε μάθει να λέμε «σοβαρή». Μοιάζει να βοηθάει να βγουν κάποια επιστημονικά ή φιλοσοφικά συμπεράσματα, όχι εκ των προτέρων καθορισμένα. Όποιες αντιρρήσεις κι αν έχεις, αναγνωρίζεις ότι δεν σε παίζουν με σημαδεμένη τράπουλα. Νομίζω.
Απορώ όμως πώς μας πρόλαβαν τα αμερικανάκια αφού εμείς οι Έλληνες έχουμε παράδοση σ' αυτά. Αξιόλογοι άνθρωποι (δεν ειρωνεύομαι, στ' αλήθεια αξιόλογοι) έχουν προ πολλού βάλει τον θεμέλιο λίθο.
(Περί Ρωμανίδη μπορείς να διαβάσεις αλλού.)
Και κυρίως αναρωτιέμαι: Πώς άραγε θα ανταποκρινόταν η Ιερά Σύνοδος, αφού έγινε πια φίλος της επιστημονικής μεθοδολογίας, σε αίτημα παροχής βοηθείας για ανάλογη μελέτη Ελλήνων ερευνητών; (χου χου χου, χου· γελάει ηλίθια)
*
Εμ, γι αυτό είναι τα μπλογκ. Να βγάζουμε απ' το σύστημα κάθε τι που μας απασχολεί.
Μουσική του Alvin Lucier: music for a solo performer (1965). Οι ήχοι παράγονται βάσει των κυμάτων α του εγκεφάλου. Τα καλώδια που βλέπεις είναι καλώδια ηλεκτροεγκεφαλογράφου.
Το βίντεο χάρη στον Joe40.
(Το από πάνω μέσω του μπλογκ του Alex Ross. Και μαζί ένας κατάλογος έργων «σύγχρονης μουσικής» που μπορεί να βρει κανείς στο YouTube.)
*
Comments:
Χα χα χα!
Dear Koukouzelis... you dont need any prayers (such as those).
Aθήναιε αγόρι μου,
δεν έχουμε γίνει μπίλιες... πώς άλλωστε είναι δυνατόν να γίνουμε μπίλιες;-)Αυτό για το οποίο διαφωνούμε (ας το πούμε με πολύ απλά λόγια)... είναι η αντίληψη "των Αμερικανών επιστημόνων" και εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων (πιστών και απίστων) ότι η προσευχή γενικά βοηθάει ή δεν βοηθάει κατα το δικό τους θέλημα.
Δηλαδή, πιστεύουν ότι εάν εγώ θεωρώ καλό ότι πρέπει να παντρευτείς μπορώ να προσευχηθώ και αυτοί να μετρήσουν τα αποτελέσματα.
Τότε ο Θεός(άν υπάρχει)θα είναι ένας υπηρέτης ο οποίος θα κάνει τα θελήματα του ενός και του άλλου. Οι Ισραηλινοί θα προσεύχονται για την εξαφάνιση των Αράβων και οι Άραβες το αντίθετο. Αντε να τους εξυπηρετήσεις και τους δύο.
Προσευχή γίνεται για να αποκαλυφθεί το θέλημα του Θεού,το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει ένα κάρκινο για εμένα και ένα θάνατο για εσένα.
Μην ξεχνάς εξάλλου και τον Ιερεμία, όταν του αποκαλύφθηκε το θέλημα του θεού γι αυτόν πήγε να την κάνει κοπάνα(κι ο Ιωνάς το ίδιο). Ποιός θάθελε να πεθάνει με τόσο σκληρό τρόπο για να κάνει τα χατίρια του Θεού ( ο οποίος δεν γνωρίζουμε και άν υπάρχει βέβαια:)))
ΛΟΛΟΧΟΙΡΟΒΟΣΚΟΣ
Dear Koukouzelis... you dont need any prayers (such as those).
Aθήναιε αγόρι μου,
δεν έχουμε γίνει μπίλιες... πώς άλλωστε είναι δυνατόν να γίνουμε μπίλιες;-)Αυτό για το οποίο διαφωνούμε (ας το πούμε με πολύ απλά λόγια)... είναι η αντίληψη "των Αμερικανών επιστημόνων" και εκατομμυρίων άλλων ανθρώπων (πιστών και απίστων) ότι η προσευχή γενικά βοηθάει ή δεν βοηθάει κατα το δικό τους θέλημα.
Δηλαδή, πιστεύουν ότι εάν εγώ θεωρώ καλό ότι πρέπει να παντρευτείς μπορώ να προσευχηθώ και αυτοί να μετρήσουν τα αποτελέσματα.
Τότε ο Θεός(άν υπάρχει)θα είναι ένας υπηρέτης ο οποίος θα κάνει τα θελήματα του ενός και του άλλου. Οι Ισραηλινοί θα προσεύχονται για την εξαφάνιση των Αράβων και οι Άραβες το αντίθετο. Αντε να τους εξυπηρετήσεις και τους δύο.
Προσευχή γίνεται για να αποκαλυφθεί το θέλημα του Θεού,το οποίο μπορεί να περιλαμβάνει ένα κάρκινο για εμένα και ένα θάνατο για εσένα.
Μην ξεχνάς εξάλλου και τον Ιερεμία, όταν του αποκαλύφθηκε το θέλημα του θεού γι αυτόν πήγε να την κάνει κοπάνα(κι ο Ιωνάς το ίδιο). Ποιός θάθελε να πεθάνει με τόσο σκληρό τρόπο για να κάνει τα χατίρια του Θεού ( ο οποίος δεν γνωρίζουμε και άν υπάρχει βέβαια:)))
ΛΟΛΟΧΟΙΡΟΒΟΣΚΟΣ
Διάλειμμα για διαφημίσεις
Πριν από καιρό αντάμωσα έναν ιεράρχη μας, ο οποίος είχε υποστεί μια εγχείρηση υπό τοπική αναισθησία. Έτσι είχε τη δυνατότητα κατά κάποιον τρόπο να παρακολουθήσει την τελετουργία της προετοιμασίας του χειρουργείου, την τόσο οικεία σ' όλους μας.
Aλλάζουμε ρούχα, φοράμε ειδικό καπέλο, βάζουμε μάσκα, ειδική μπλούζα, αποστειρωμένα γάντια και όταν όλα είναι έτοιμα, πλησιάζουμε το χειρουργικό τραπέζι για να εκτελέσουμε μια αιματηρή πλέον επέμβαση.
Kαι έρχεται ο σεβαστός ιεράρχης και μου λέει τα εξής: "Όταν έβλεπα τον χειρουργό να κάνει όλη αυτή την προετοιμασία, είδα ότι υπάρχει μια κάποια αναλογία σ' εκείνο που και εγώ ως ιερέας επιτελώ. Δηλαδή έρχεται στον ναό, βγάζει τα ρούχα που φορούσε στο ιερό, βάζει καινούρια ρούχα, ειδική στολή, βάζει τη μίτρα του, ντύνεται πανηγυρικά και τότε πλησιάζει εις την τράπεζα του ιερού για να επιτελέσει την αναίμακτον πλέον θυσίαν.
Πριν από καιρό αντάμωσα έναν ιεράρχη μας, ο οποίος είχε υποστεί μια εγχείρηση υπό τοπική αναισθησία. Έτσι είχε τη δυνατότητα κατά κάποιον τρόπο να παρακολουθήσει την τελετουργία της προετοιμασίας του χειρουργείου, την τόσο οικεία σ' όλους μας.
Aλλάζουμε ρούχα, φοράμε ειδικό καπέλο, βάζουμε μάσκα, ειδική μπλούζα, αποστειρωμένα γάντια και όταν όλα είναι έτοιμα, πλησιάζουμε το χειρουργικό τραπέζι για να εκτελέσουμε μια αιματηρή πλέον επέμβαση.
Kαι έρχεται ο σεβαστός ιεράρχης και μου λέει τα εξής: "Όταν έβλεπα τον χειρουργό να κάνει όλη αυτή την προετοιμασία, είδα ότι υπάρχει μια κάποια αναλογία σ' εκείνο που και εγώ ως ιερέας επιτελώ. Δηλαδή έρχεται στον ναό, βγάζει τα ρούχα που φορούσε στο ιερό, βάζει καινούρια ρούχα, ειδική στολή, βάζει τη μίτρα του, ντύνεται πανηγυρικά και τότε πλησιάζει εις την τράπεζα του ιερού για να επιτελέσει την αναίμακτον πλέον θυσίαν.
Την παραπάνω σελίδα τη βρήκα ψάχνοντας για το Cum Deo.
Το Cum Deo το απάντησα σε ένα κείμενο του χαριστήριου τόμου "Πορευθέντες" εκδ. Άρμος για τον Αναστάσιο. Ο τίτλος του κειμενου είναι "Τα θαύματα ως θεραπευτική πρακτική στο Βυζάντιο".
Φερόμενος ως συγγραφεύς του εν λόγω κειμένου ο, τότε, Δημητριάδος Χριστόδουλος.
Θα αντιγράψω μόνο τις δύο τελευταίες προτάσεις, που θεωρώ πως είναι γραμμένες από τον ίδιο.
"Το Βυζάντιο εγνώρισε πολλές θαυματουργικές ενέργειες, και απέκτησε πρωτόγνωρες εμπειρίες, που εμείς σήμερα δεν έχουμε σε τόση συχνότητα. Είναι και για τον λόγο αυτό χρήσιμη η μελέτη κάθε στοιχείου της ζωής των βυζαντινών, μια και μας ανάγει μυστικά και αποτελεσματικά στις ρίζες μας και μας θωρακίζει δυναμικά και αναντικατάστατα".
Το Cum Deo το απάντησα σε ένα κείμενο του χαριστήριου τόμου "Πορευθέντες" εκδ. Άρμος για τον Αναστάσιο. Ο τίτλος του κειμενου είναι "Τα θαύματα ως θεραπευτική πρακτική στο Βυζάντιο".
Φερόμενος ως συγγραφεύς του εν λόγω κειμένου ο, τότε, Δημητριάδος Χριστόδουλος.
Θα αντιγράψω μόνο τις δύο τελευταίες προτάσεις, που θεωρώ πως είναι γραμμένες από τον ίδιο.
"Το Βυζάντιο εγνώρισε πολλές θαυματουργικές ενέργειες, και απέκτησε πρωτόγνωρες εμπειρίες, που εμείς σήμερα δεν έχουμε σε τόση συχνότητα. Είναι και για τον λόγο αυτό χρήσιμη η μελέτη κάθε στοιχείου της ζωής των βυζαντινών, μια και μας ανάγει μυστικά και αποτελεσματικά στις ρίζες μας και μας θωρακίζει δυναμικά και αναντικατάστατα".
Ασχέτως μεθοδολογίας, κοιτάζοντας το πράγμα με μια "τοπ-ντάουν" οπτική (θέλω να πω, πρωτίστως θέτουμε τα ερωτήματα σωστά) είναι μετρήσιμη η επίπτωση της προσευχής; Και τι ακριβώς μετράμε, την πραγματική ισχύ της ή την επίπτωση του ψυχολογικού στοιχείου στη θεραπεία; Δεν είναι ρητορική η ερώτηση.
*
Μη μου βάζεις δύσκολα Βουλάκι.
Δυστυχώς θα χρειαζόταν να πληρώσω για να διαβάσω ολοκληρωμένα τον σχεδιασμό της έρευνας. Απ ό,τι κατάλαβα προσπαθούν να μετρήσουν κυρίως τις συνέπειες μιας πληροφορίας κι όχι της προσευχής. Ο επίσημος τίτλος της έρευνας είναι "A [...] trial of uncertainty and certainty of receiving intercessory prayer" (intercessory prayer = διαμεσολαβητική προσευχή).
Όμως είναι η πληροφόρηση, η απουσία της ή η θρησκευτική πρακτική που θα δώσει τα όποια αποτελέσματα; Για λόγους δεοντολογίας και για να περιορίσουν αποτελέσματα του τύπου "πρέπει ή δεν πρέπει να λέμε ψέματα στους ασθενείς" ήταν απαραίτητο να μπει και η θρησκευτική πρακτική στο παιχνίδι. Το να απορρίψει κανείς a priori το ενδεχόμενο να είναι η ίδια η θρησκευτική πρακτική θεραπευτική θα ήταν bias.
Θα μπορούσε να γράφει με τις ώρες κανείς για το πώς γίνονται ωφέλιμα οι συγκρίσεις...Για το πώς πρέπει να ενεργήσεις προκειμένου να αποφύγεις προκαταλήψεις που εκ πρώτης όψεως δεν γίνονται αντιληπτές...
Όταν διαβάζω διαμεσολαβητική προσευχή δεν μου έρχεται στο μυαλό κάτι το εξεζητημένο. Ίσως απευθύνθηκαν σε έναν ορθόδοξο ιερέα πχ και του είπαν να προσευχηθεί για κάποιους ασθενείς όπως συνηθίζεται στην παράδοση της εκκλησίας του. Να του ζήτησαν, ας πούμε, να μνημονεύσει τους ασθενείς κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Συνήθεις πρακτικές και δεν βλέπω τον λόγο γιατί ο παπάς να αρνηθεί να το κάνει.
Τώρα, η ερμηνεία των αποτελεσμάτων, εφ όσον έχει γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να είναι η μεθοδολογία επιστημονική, είναι άλλη μεγάλη υπόθεση...
*
Δημοσίευση σχολίου
Μη μου βάζεις δύσκολα Βουλάκι.
Δυστυχώς θα χρειαζόταν να πληρώσω για να διαβάσω ολοκληρωμένα τον σχεδιασμό της έρευνας. Απ ό,τι κατάλαβα προσπαθούν να μετρήσουν κυρίως τις συνέπειες μιας πληροφορίας κι όχι της προσευχής. Ο επίσημος τίτλος της έρευνας είναι "A [...] trial of uncertainty and certainty of receiving intercessory prayer" (intercessory prayer = διαμεσολαβητική προσευχή).
Όμως είναι η πληροφόρηση, η απουσία της ή η θρησκευτική πρακτική που θα δώσει τα όποια αποτελέσματα; Για λόγους δεοντολογίας και για να περιορίσουν αποτελέσματα του τύπου "πρέπει ή δεν πρέπει να λέμε ψέματα στους ασθενείς" ήταν απαραίτητο να μπει και η θρησκευτική πρακτική στο παιχνίδι. Το να απορρίψει κανείς a priori το ενδεχόμενο να είναι η ίδια η θρησκευτική πρακτική θεραπευτική θα ήταν bias.
Θα μπορούσε να γράφει με τις ώρες κανείς για το πώς γίνονται ωφέλιμα οι συγκρίσεις...Για το πώς πρέπει να ενεργήσεις προκειμένου να αποφύγεις προκαταλήψεις που εκ πρώτης όψεως δεν γίνονται αντιληπτές...
Όταν διαβάζω διαμεσολαβητική προσευχή δεν μου έρχεται στο μυαλό κάτι το εξεζητημένο. Ίσως απευθύνθηκαν σε έναν ορθόδοξο ιερέα πχ και του είπαν να προσευχηθεί για κάποιους ασθενείς όπως συνηθίζεται στην παράδοση της εκκλησίας του. Να του ζήτησαν, ας πούμε, να μνημονεύσει τους ασθενείς κατά τη διάρκεια της λειτουργίας. Συνήθεις πρακτικές και δεν βλέπω τον λόγο γιατί ο παπάς να αρνηθεί να το κάνει.
Τώρα, η ερμηνεία των αποτελεσμάτων, εφ όσον έχει γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να είναι η μεθοδολογία επιστημονική, είναι άλλη μεγάλη υπόθεση...
*
