4.9.06
Ανακάλυψη της αντιπαροχής.
Κάνει κακά του και χαϊδεύει το πουλάκι του. Δήθεν αδιάφορα. Η μαμά ήταν πάντα σαφής: «Να μην τ’ αγγίζεις γιατί θα γίνεις έτσι», ακολουθεί τρομακτική, υποτίθεται, γκριμάτσα. Κι ενώ δεν περιμένει τίποτα, δεν ελπίζει τίποτα, εντελώς απροειδοποίητα, σαν πίδακας, τινάζεται από τ’ αρχιδάκια του. Τι τρέχει; Στομάχι, στέρνο, λαιμός. Σκάει εκτυφλωτικά πίσω από τα μάτια. Τι ακριβώς; Γίνεται κομματάκια, κόκκοι, άμμος. Δεν το ξέρει ακόμα, αλλά πάνω σ’ αυτήν την άμμο που έγινε θα χτίσει στο μέλλον παλάτια. Ανασυντίθεται γρήγορα σαν νέος Αδάμ. Προς το παρόν επείγεται να βγει. Βγαίνει σ’ έναν κόσμο όπου τα πάντα δείχνουν να βρίσκονται στη σωστή θέση. Θα χρειαστούν μερικές δεκαετίες για να δει τον ίδιο κόσμο ξανά. Πηγαίνει, κάνοντας κουτσό, πότε στο ένα και πότε στο άλλο πόδι, σχεδόν χορεύοντας, να ανακοινώσει την τρομερή ανακάλυψη, τον απίστευτο σύνδεσμο στο φίλο του τον Νάσο. Θα πιστεύει για καιρό ακόμα ότι το πουλάκι μπαίνει στον αφαλό των κοριτσιών. Αυτήν την τρύπα διαθέτει η φαντασία του.
*
Του Hotel Memory.
*
χμ
Ναι,
συναρπαστική ανακάλυψη/αποκάλυψη.
Δεν ξεχνιέται.
Καλώς σας ξαναβρήκαμε.
: 4/9/06 1:23 μ.μ.
