<$BlogRSDUrl$>

10.9.06

"I laugh and I cry and I'm haunted by
Things I never meant nor wished to say"


Είδες το βίντεοκλιπ (When The Deal Goes Down) από τον τελευταίο δίσκο του Ντύλαν; Πρωταγωνίστρια η Σκάρλετ Γιόχανσον (όσο πάει και μου αρέσει πιο πολύ αυτή η κοπέλλα).
*
Δεν βρίσκει πια τις τέλειες μελωδίες που έβρισκε παλιά (στο Blonde on Blonde ας πούμε) αλλά και πάλι αξίζει.
*
Αν σ' ενδιαφέρει, τα λόγια είναι πολύ εύκολο να τα βρεις.
*

buzz it!

 

Comments:
In this earthly domain, full of disappointment and pain
You'll never see me frown


εύκολο να το λες
 
..επιστροφή στα "feel good 50's" με μια φτιαχτή νοσταλγία και μελαγχολική μπαλάντα.. ενδιαφέρουσα άποψη..
 
Αξεπέραστος!
 
Κι εμένα μου πέρασε η ιδέα οτι μπορεί να εξαπατηθώ από τη νοσταλγία και τη φτιαχτή μπαλάντα. Παρότι αποφάσισα να πάρω τα ρίσκα μου και να εκτεθώ στην πιθανότητα μιας χθόνιας εξαπάτησης, αδύνατον να χαλαρώσει το bullshit radar στο μυαλό μου, έκτοτε.

Δεν αρκεί να παριστάνεις τον αθώο...
 
Κοκκινίζω :)
 
Δεν ξέρω τι να πω. Είναι αλήθεια ότι έχει γίνει σχεδόν κλισέ το να αφηγείται κανείς μια ιστορία (ή να δείχνει συναισθήματα) με τη μέθοδο της συρραφής ταινιών 8 mm. Δεν νομίζω ότι το βιντεάκι υλοποιεί με τον καλύτερο τρόπο την ιδέα Η τιμή αυτή ανήκει σε μια σεκάνς από το Παρίσι-Τέξας του Βέντερς. Από την άλλη δεν μου φαίνεται και bullshit. Κάθε άλλο. (Και με την ευκαιρία όταν διαπίστωσα το πόσο εύκολη μπορεί να κάνει τη ζωή το προσωπικό bullshit-radar, άρχισα να το κοιτάζω κι αυτό με μισό μάτι.) Νομίζω ότι ο Ντ. δεν είχε καμία ανάμειξη στη δημιουργία του βίντεο. Τι να πρωτοκάνει ένας απλός song and dance man; Το τραγούδι και η Γιόχανσον τράβηξαν κυρίως την προσοχή μου. Πώς να μην συμπαθήσεις μια γυναίκα (ή έναν άντρα) που και στα πόδια της στέκεται και διαθέτει ακόμα τη ικανότητα να κοκκινίζει;
*
 
εμ, δεν είδα, προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα, όπως και όλες τις άλλες φορές έτσι και τώρα το βλέπω και το ακούω διακοπτόμενο, προφανώς κάτι μου διαφεύγει..
αυτό το λίγο όμως που παρακολούθησα, μου έδωσε μια αίσθηση "λολίτας" που κρύβουμε μέσα μας, νοσταλγική "αθωότητα" σε όχι και τόσο αθώες εποχές και αυτό μου άρεσε
 
καμία εποχή αθώα ποτέ, αγαπητότατε emptyscreen.
 
Παρατήρηση χωρίς ηθικό βάρος. Δεν θα κάνουμε και θεά μας την αθωότητα.
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?