6.11.06
Πολλά και διάφορα.
Τρεις φωτογράφοι που μ' αρέσουν πολύ:
Ένας (σκρόλαρε, έτσι;),
δύο (απλός και κατανοητός),
Τρεις (μην παραλείψεις να πατήσεις τα συν και τα πλήν).
(με αλφαβητική σειρά. Ο τελευταίος, που είναι αδελφός του lazopolis, μέσω Βαρόμετρου).
*
Τέσσερα, μέχρι στιγμής, άρθρα του Βαρόμετρου για την αναζήτηση του τέλειου φωτισμού:
Ένα,
δύο,
τρία,
τέσσερα.
Να πω εδώ το παράπονό μου: Αφού μπήκαμε που μπήκαμε στον κόπο να φτιάξουμε τον μεγαλύτερο πεζόδρομο των Βαλκανίων (ναι, για την Αεροπαγίτου λέω -γεια σου Μακ, μου λείπεις) γιατί δεν τον φωτίσαμε αναλόγως; Μια σκηνοθεσία, ρε παιδιά, για τις βραδινές μας βόλτες. Όλο μισές δουλειές.
Γουστάρω τους Ινδούς. Ξέρουν να κάνουν δικά τους τα πάντα. Επίσης γουστάρω τις Τουρκάλες.
(Το τελευταίο καθυστερεί λίγο στο φόρτωμα. Και τα δύο μέσω PCL linkdump)
*
Μια σελίδα με βίντεο, το ένα καλύτερο απ τ' άλλο. Ιδιαίτερα το νο επτά. Που άρεσε και στη Σοφία. Νομίζω τη χορωδία στο τελευταίο (το νο επτά, ντε) τη διευθύνει ο Τζιμάκος. Αθάνατα 80s.
*
Είχα διαβάσει προ ημερών για το Κεφάλαιο του ("Εγώ δεν είμαι μαρξιστής") Μαρξ ως έργο τέχνης. Και να που σήμερα το βλέπω να γίνεται θεατρικό έργο (Κάρλ Μαρξ, το Κεφάλαιο, πρώτος τόμος).
*
Και για επιδόρπιο, οι νόστιμες αφίσες του Δημήτρη Αρβανίτη.
*
Comments:
Φοβερά τα ινδικά.Πολύ θα ήθελα να ξέρω τί σημαίνουν οι τίτλοι (π.χ. saathi ή aayaa- το shaitan το κατάλαβα).
Δημοσίευση σχολίου
