<$BlogRSDUrl$>

14.12.06

Χορωδία παραπόνων του Μπίρμινχαμ. 

*


Λοιπόν, αυτή είναι μια καταπληκτική ιδέα για τον Πετεφρή, που έχει και ιδιαίτερη σχέση με τον τόπο που τον φιλοξενεί. Νομίζω οι Κερκυραίοι θα το εκτιμήσουν. Το από πάνω μουσικό έργο προέκυψε μετά από συμμετοχή σε "Εργαστήρι παραπόνων" διαρκείας δύο εβδομάδων... Πρέπει να γίνει θεσμός.

Με τη σειρά μου θα παραπονεθώ για την μη λειτουργία του μετρό μετά τις 12:30 το βράδυ. Τουλάχιστον τα Παρασκευοσαββατοκύριακα θα έπρεπε να λειτουργεί μέχρι τις 3πμ το ευλογημένο. Έχω βαρεθεί τον εκάστοτε υπουργό συγκοινωνιών να κλείνει πονηρά το μάτι στους ταξιτζήδες. Έχω βαρεθεί να μην μπορώ να πιω λίγο παραπάνω γιατί έχω να οδηγήσω. Μας το είχαν υποσχεθεί κιόλας (δεν ξέρω για σένα, εμένα ο Λιάπης δεν μου γεμίζει το μάτι). Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, κατεβάζω ξανά το bus de nuit των Massilia Sound System (τραγουδάκι είναι, αλλά μου κάνει την καρδιά περιβόλι), όπου διαμαρτύρονται για την έλλειψη βραδινής δημόσιας συγκοινωνίας στην Μασσαλία. (Μάλλον δεν πέτυχαν τίποτα.)


powered by ODEO

Κατέβασον.
Την ταινιούλα την έχουν δει μόλις 351.153 άτομα. Δεν είναι αρκετά.

buzz it!

 

Comments:
Κουκουζέλη μου συντομότατα σου αποστέλω τεμάχιόν μου μουσικόν φέρον τον τίτλον "Η ηπία διαμάρτυρία των κατοίκων του Παραδείσου".
Φαντάζομαι αι γνωστής ευαισθησίας αρχαί του Μπίρμινχαμ θα έφτιαξαν ένα μπλόγκ και μέσω αυτού θα ανακοίνωσαν εις τους αξιαγάπητους χορωδούς ότι τα προβλήματά τους λύθηκαν εντός του κυβερνοχώρου στην second life. Χαριτωμένον το κλιπάκι μεν, για κλάμματα δε.
 
Τι να τις κάνουν τις λύσεις; Πρόκειται για άκακο και γλυκύ χαβαλέ. Ας μάθουμε να χαβαλεδιάζουμε ήσυχα ήσυχα κι απλά και βλέπουμε. Ζαλίζομαι όταν κοιτάω πορτοκάλια και σκέφτομαι μήλα. Οι διαμαρτυρίες των κατοίκων του Παραδείσου παρελήφθησαν. Με τέτοιες διαμαρτυρίες, δύσκολο να μην ικανοποιήσεις τα αιτήματα. Για καλό και για κακό όμως, επιβάλλεται να κοινοποιηθούν.
 
Ο Ζάππα, σε ανύποπτο χρόνο, έχει κάνει ένα τραγούδι διαμαρτυρίας (& χαβαλέ) για ένα από τα ενοχλητικά προβλήματα της καθημερινότητας-συγκεκριμένα για τις κακές υπηρεσίες των συνεργείων αυτοκινήτων- χρησιμοποιώντας μάλιστα την φωνή που ταιριάζει κατ' εξοχήν σ' ένα τραγούδι διαμαρτυρίας.

Flakes (από το Sheik Yer'buti)

I asked as nice as I could
If my job would
Somehow be finished by Friday
Well, the whole damn weekend
Came 'n' went, Frankie
[Wanna buy some mandies, Bob?]
'N'they didn't do nothin'
But they charged me double for Sunday

 
Θαυμάσιο του ηχητικό ντοκουμέντο. Να φτιάξουμε ένα εργαστήρι μουσικής διαμαρτυρίας και να το ονομάσουμε Παρωδείον.
 
Δεν μπορεί, αυτό το παρωδείον κάποιος θα το έχει ήδη σκεφτεί. Πολύ πετυχημένο μου φαίνεται. Αν όχι, δηλώνω εδώ ότι είναι ® © .
 
Έχω οραματιστεί χορωδία Μεσσηνίων εργολάβων δημοσίων έργων να τραγουδάει - και να σου σκίζει την καρδιά- "Είναι μεγάλες οι εκπτώσεις και δεν βγαίνει μεροκάματο".
Βεβαίως η κεντρική ιδέα μπορεί εύκολα να αξιοποιηθεί απ' όλους τους κλάδους.
Υποπτεύομαι όμως ότι το είδος προσφέρεται για σολίστες και όχι για σύνολα ή συγκροτήματα.
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?