19.12.06
les secrets des dacos
ή τα μυστικά των ντάκων.
Σαν ελληνική ταινία. Στον ρόλο του Ν.Τσ. ο .........(;):
*
Επίσης στη συνταγή για την πίτσα του εργένη προτείνω αντί για φρέσκια ντομάτα τη χρήση σάλτσας Barilla. Βγαίνει σε πολλά είδη (συνιστώ τη σάλτσα με μελιτζάνες και κολοκύθια) και έχεις κάθε φορά διαφορετική πίτσα. Προσοχή στην πίτα, δεν είναι όλες ίδιες.
*
Μία συλλογή των συνταγών του Μπερεκέτη (πέρασε κιόλας ένας χρόνος;):
Μία,
δύο,
τρεις,
τέσσερις,
πέντε.
*
Και τελειώνω με:
Μακαρόνια με κιμά.
*
Σαν ελληνική ταινία. Στον ρόλο του Ν.Τσ. ο .........(;):
Θυμάται με πίκρα [...] τη δεκαετία του 1960 όταν φορτωμένος με τα παξιμάδια του γυρνούσε σε διάφορα μαγαζιά της Αθήνας προσπαθώντας να τα πουλήσει και έπαιρνε την απάντηση πως «αυτά τα τρώνε μόνο τα γουρούνια κι οι κρητικοί» ή τότε που ενώ η τιμή τους ήταν 12 δραχμές το κιλό και του έλεγαν «κρητικάκι, με 8 δραχμές τα παίρνω». Τότε που πουλούσε όλο κι όλο 100 κιλά παξιμάδια τον μήνα!Κι από τη συμφωνία με τους μπακάληδες στο στομάχι μου. Μου μίλησε μια φίλη γι αυτή τη "μάρκα" σε ανύποπτο χρόνο. Μέχρι τότε τα μόνα παξιμάδια που μου άρεσαν ήταν του Δανδάλη, αλλά αυτά δεν τα βρίσκεις εκτός Ηρακλείου.
Η επαγγελματική του διαδρομή αρχίζει το 1952, μια «κακοτράχαλη» εποχή μετά από τον Εμφύλιο, τότε που η πλειοψηφία της κοινωνίας «έγλειφε» ακόμη τις πληγές που της προκάλεσε η δεκαετία που προηγήθηκε και πάλευε να επιβιώσει κάνοντας το οτιδήποτε. Στον οικογενειακό φούρνο, στον Πλάτανο, ο πατέρας του ζύμωνε ψωμί όχι περισσότερο από 10 οκάδες τη φορά, δύο - τρεις φορές την εβδομάδα, «γιατί τότε ο περισσότερος κόσμος ζύμωνε δικό του ψωμί».
Στη δεκαετία του 1960 επιστρέφοντας από τη στρατιωτική του θητεία δουλεύει στον φούρνο και παράλληλα προσπαθεί όπου μπορεί να πουλήσει τα παξιμάδια του. Από την αγορά των Χανίων βρέθηκε στον Πειραιά και στην Αθήνα. Τη μεγαλύτερη ανταπόκριση τη βρήκε στα κρητικά στέκια της εποχής κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο προϊόν το γνώριζαν μόνον όσοι ήταν κρητικής καταγωγής. Η πρώτη του επιτυχία ήταν η συνεργασία που έκλεισε με τους «Σκλαβενίτηδες».
*
Επίσης στη συνταγή για την πίτσα του εργένη προτείνω αντί για φρέσκια ντομάτα τη χρήση σάλτσας Barilla. Βγαίνει σε πολλά είδη (συνιστώ τη σάλτσα με μελιτζάνες και κολοκύθια) και έχεις κάθε φορά διαφορετική πίτσα. Προσοχή στην πίτα, δεν είναι όλες ίδιες.
*
Μία συλλογή των συνταγών του Μπερεκέτη (πέρασε κιόλας ένας χρόνος;):
Μία,
δύο,
τρεις,
τέσσερις,
πέντε.
*
Και τελειώνω με:
Μακαρόνια με κιμά.
*
Comments:
Καλησπέρα! Οι συμβουλές δεκτές με μεγάλο ενδιαφέρον. Θα δοκιμάσω με διάφορες (άπαχες) σάλτσες, ευχαριστώ
Από πίτες, νομίζω πως τελικά οι καλύτερες είναι οι Χρυσή Ζύμη που είναι όμως και λίγο πιό ακριβές από τις άλλες. Μού έτυχαν παρ' όλα αυτά και από αυτήν την μάρκα άψητες πίτες, που δεν τρώγονταν...
Όσο για τους ντάκους, έχω ανακαλύψει κάτι πεντανόστιμα ντάκο-ειδή παξιμάδια Κυθήρων, δεν θυμάμαι πώς ακριβώς λέγεται ο παραγωγός, αλλά είναι ιδιαίτερα αρωματικά και γευστικά.
καλό βράδυ και καλές γιορτές
Σ:)
Από πίτες, νομίζω πως τελικά οι καλύτερες είναι οι Χρυσή Ζύμη που είναι όμως και λίγο πιό ακριβές από τις άλλες. Μού έτυχαν παρ' όλα αυτά και από αυτήν την μάρκα άψητες πίτες, που δεν τρώγονταν...
Όσο για τους ντάκους, έχω ανακαλύψει κάτι πεντανόστιμα ντάκο-ειδή παξιμάδια Κυθήρων, δεν θυμάμαι πώς ακριβώς λέγεται ο παραγωγός, αλλά είναι ιδιαίτερα αρωματικά και γευστικά.
καλό βράδυ και καλές γιορτές
Σ:)
Μας κακομαθαίνετε.
Κι εκεί που έλεγα, δε μπαίνει κανένας χριστιανός ευτυχώς γιατί βαριέμαι να γράφω, τσουπ, πετάτε την μακαρονάδα. Πώς θα σας το ξεπληρώσω αυτό;
(Να τη γλυτώσω με μια μακαρονάδα γίνεται;)
Όσο για τα παξιμάδια, υπάρχουν δύο φούρνοι που κάνουν τα καλύτερα. Ο ένας είναι των Καρβουνάδων (προσωπική προτίμηση) κι ο άλλος του Ποταμού.
Τα παξιμάδια Κυθήρων του Ποταμού κυκλοφορούν στην Αθήνα και σε μορφή κουλουριού αλλά είναι περισσότερο λαδωτά και θρυμματίζονται πιο εύκολα.
Κυκλοφορούν και διάφορα που κοτσάρουν το όνομα Κύθηρα αλλά δεν έχουν σχεδόν καμμία σχέση. Τα αυθεντικά Ποταμού νομίζω τα βρίσκετε μόνο στο Βασιλόπουλο.
Και τώρα πάω για ύπνο... :)
Κι εκεί που έλεγα, δε μπαίνει κανένας χριστιανός ευτυχώς γιατί βαριέμαι να γράφω, τσουπ, πετάτε την μακαρονάδα. Πώς θα σας το ξεπληρώσω αυτό;
(Να τη γλυτώσω με μια μακαρονάδα γίνεται;)
Όσο για τα παξιμάδια, υπάρχουν δύο φούρνοι που κάνουν τα καλύτερα. Ο ένας είναι των Καρβουνάδων (προσωπική προτίμηση) κι ο άλλος του Ποταμού.
Τα παξιμάδια Κυθήρων του Ποταμού κυκλοφορούν στην Αθήνα και σε μορφή κουλουριού αλλά είναι περισσότερο λαδωτά και θρυμματίζονται πιο εύκολα.
Κυκλοφορούν και διάφορα που κοτσάρουν το όνομα Κύθηρα αλλά δεν έχουν σχεδόν καμμία σχέση. Τα αυθεντικά Ποταμού νομίζω τα βρίσκετε μόνο στο Βασιλόπουλο.
Και τώρα πάω για ύπνο... :)
Δείγμα κορυφαίο της τέχνης του:
"ΓΛΕΝΤΖΕΔΙΚΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ
Πάντα έχουμε στο ψυγείο μας γιαούρτια με χαμηλά λιπαρά προσδοκώντας την ημέρα της φώτισής μας, αλλά εν τω μεταξύ παραγγέλνουμε σουβλάκια. Τα καημένα τα γιαουρτάκια, περιμένουν υπομονετικά την ημερομηνία λήξης των, αποβλέποντας σε μία σεμνή τελετή απόρριψής τους στον κάδο. Εμείς όμως τους χαρίζουμε μερικές μέρες ακόμα διαμονής σε δροσερό περιβάλλον, αφενός διότι το κατοχικό σύνδρομο έχει περάσει και στις νεώτερες γενιές εν είδη τικ, αφετέρου διότι τους 'εχουμε προσδώσει υπόσταση συμβολική. Οπότε τα πετάμε αφού αγοράσουμε καινούργια, για να μην πιάνουν τάχα τόπο στο ψυγείο."
"ΓΛΕΝΤΖΕΔΙΚΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ
Πάντα έχουμε στο ψυγείο μας γιαούρτια με χαμηλά λιπαρά προσδοκώντας την ημέρα της φώτισής μας, αλλά εν τω μεταξύ παραγγέλνουμε σουβλάκια. Τα καημένα τα γιαουρτάκια, περιμένουν υπομονετικά την ημερομηνία λήξης των, αποβλέποντας σε μία σεμνή τελετή απόρριψής τους στον κάδο. Εμείς όμως τους χαρίζουμε μερικές μέρες ακόμα διαμονής σε δροσερό περιβάλλον, αφενός διότι το κατοχικό σύνδρομο έχει περάσει και στις νεώτερες γενιές εν είδη τικ, αφετέρου διότι τους 'εχουμε προσδώσει υπόσταση συμβολική. Οπότε τα πετάμε αφού αγοράσουμε καινούργια, για να μην πιάνουν τάχα τόπο στο ψυγείο."
Τί μού κάνατε! ¨Εχω μεγάλη περιέργεια να ελέγξω πόσο 'Κυθήρων' είναι τα παξιμάδια Κυθήρων που παίρνω. Μόλις το διαπιστώσω θα σάς πω!
Πάντως ακόμα κι αν δεν είναι αυθεντικά είναι υπέροχα....
Πάντως ακόμα κι αν δεν είναι αυθεντικά είναι υπέροχα....
Για τα παξιμάδια Κυθήρων ισχύουν τα όσα έγραψε η συνήθης ύποπτη, με την εξής παραφωνία: Οι φίλοι μου Κυθηραίοι απο τη Καρβουνάδα συνιστούν τον φούρνο στον Ποταμό κι άς μένουν 20 μέτρα πιό πάνω απο τον φούρνο (αυτόν της Καρβουνάδας).
Νομίζω ότι έχει να κάνει με το ότι στον Ποταμό βρίσκεις και λουκάνικα Κυθήρων αυτά τα μικρά... όσοι ξέρουν ξέρουν!
Κουκουζέλη είσαι νοικοκύρης ρε!
Το επιβεβαιώνουν και οι συνήθεις άγνωστες;))))
Νομίζω ότι έχει να κάνει με το ότι στον Ποταμό βρίσκεις και λουκάνικα Κυθήρων αυτά τα μικρά... όσοι ξέρουν ξέρουν!
Κουκουζέλη είσαι νοικοκύρης ρε!
Το επιβεβαιώνουν και οι συνήθεις άγνωστες;))))
Αυτό με την παραφωνία όντως ισχύει..! Γι' αυτό και είπα προσωπική προτίμηση.
Πάντως για λουκάνικα τα καλύτερα τα έχω βρει στο Λιβάδι, στην κυρά Μαρία που μπαίνεις συνομωτικά κλείνοντας το μάτι και ζητάς λουκάνικα "από τα πέρα, ξέρεις".
Τσιριγοκατάσταση το γυρίσαμε εδώ πέρα, συγγνώμη φίλτατε...
Πάντως για λουκάνικα τα καλύτερα τα έχω βρει στο Λιβάδι, στην κυρά Μαρία που μπαίνεις συνομωτικά κλείνοντας το μάτι και ζητάς λουκάνικα "από τα πέρα, ξέρεις".
Τσιριγοκατάσταση το γυρίσαμε εδώ πέρα, συγγνώμη φίλτατε...
Τσιρίγο και πάλι Τσιρίγο: Τσιρίγο. Τσιρίγο, Τσιρίγο, Τσιρίγο. Θέλω να ξαναπάω στο μπακάλικο της κυρά Μαρίας να φάω κόκκορα κρασάτο με μακαρόνια. Ή με πατάτες τηγανιτές.
Μαύρε Γάτε, που να ξεπαγώνεις τις ζύμες. Καλύτερα οι πίτες για σουβλάκια: Συνιστώ πίτες γίγας της Elviart (Ελληνική Βιομηχανία Αρτοσκευασμάτων). Προσοχή! Όχι Pitta Hellas.
Αδελφέ thas, συνεισφορά του Μπερεκέτη στη γλώσσα και το ρήμα σεφάρω. (Σας έχω πει ότι στο Τσιρίγο γνωρίστηκα με τον thas?)
Kuk μου,
αν αρχίσετε να ασχολείστε και με τη γαστρονομία, εμείς οι πτωχές μαγειράντζες, θα πρέπει να το κλείσουμε το μαγαζί. Ο ανταγωνισμός θα είναι πολύ εις βάρος μας. Κι εγώ έχω επιθυμήσει την κυρά Μαρία.
Thas, στα δικά μου γιαούρτια αναφέρεστε? Προς στιγμήν νόμισα πως τα γνωρίζετε!
Συνήθη ύποπτη, πιο κάτω απ' τον κάβο μαλιά πιο πάνω από την Κρήτη, και στο Τσιρίγο τ' όμορφο, έχω φάει την καλύτερη νησιωτική κουζίνα. Χωρίς υπερβολή.
Μαύρε Γάτε, η πίτσα σας θα μπορούσε με μικρές διαφορές να έχει βγει από το δικό μου φούρνο. Μη θαρρείτε πως εμείς οι μαγείροι, μαγειρεύουμε ολοένα. Εξ' άλλου το εργενιλίκι, είναι πιο έμφυτο από το μαγειριλίκι. Κι όσο να πεις, ξεπηδάει ψυχόθεν.
Δημοσίευση σχολίου
αν αρχίσετε να ασχολείστε και με τη γαστρονομία, εμείς οι πτωχές μαγειράντζες, θα πρέπει να το κλείσουμε το μαγαζί. Ο ανταγωνισμός θα είναι πολύ εις βάρος μας. Κι εγώ έχω επιθυμήσει την κυρά Μαρία.
Thas, στα δικά μου γιαούρτια αναφέρεστε? Προς στιγμήν νόμισα πως τα γνωρίζετε!
Συνήθη ύποπτη, πιο κάτω απ' τον κάβο μαλιά πιο πάνω από την Κρήτη, και στο Τσιρίγο τ' όμορφο, έχω φάει την καλύτερη νησιωτική κουζίνα. Χωρίς υπερβολή.
Μαύρε Γάτε, η πίτσα σας θα μπορούσε με μικρές διαφορές να έχει βγει από το δικό μου φούρνο. Μη θαρρείτε πως εμείς οι μαγείροι, μαγειρεύουμε ολοένα. Εξ' άλλου το εργενιλίκι, είναι πιο έμφυτο από το μαγειριλίκι. Κι όσο να πεις, ξεπηδάει ψυχόθεν.
