27.1.07
Μέρα που 'ναι.
Ya salió de la mar la galana
Con un vestido vual y blanco
Ya salió de la mar.
Con un vestido vual y blanco
Ya salió de la mar.
Ένα.
Ο σοβαρός κύριος που κοιτά προς τα πίσω του λέγεται Δαυίδ Σαλτιέλ,
[...] γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη το 1930, και μεγάλωσε στην περιοχή 151 όπου κατοικεί και σήμερα [1998]. Έτσι τα τραγικά γεγονότα της εκτόπισης των Εβραίων τον βρήκαν σε ηλικία 13 ετών. Βρισκόταν με την οικογένειά του στην Κατερίνη και χάρη στην έγκαιρη προειδοποίηση του δημάρχου διέφυγαν στα ορεινά χωριά της περιοχής όπου παρέμειναν κρυμμένοι μέχρι τη λήξη του πολέμου.
Στη μεταπολεμική περίοδο τριγυρνούσε με ένα γαϊδουράκι πουλώντας είδη προικός και αργότερα διατηρούσε υαλοπωλείο.
Λόγω των συμβάντων του πολέμου το όνειρό του να γίνει τραγουδιστής παρέμεινε ανεκπλήρωτο. Με την διάλυση της Κοινότητάς του που αποτελούσε μέχρι το 43 το άμεσο περιβάλλον του, η μόνη πηγή αναφοράς που του απέμεινε ήταν τα τραγούδια που έμαθε από την μητέρα του ονομαστή για το χάρισμα της φωνής της.
Ανεπηρέαστος από την -κατεστραμμένη πια- Σεφαραδική δισκογραφία, τα διατήρησε όπως τα είχε μάθει, για να αρχίσει πρόσφατα να ανακαλύπτεται από διάφορους ερευνητές που κατέγραφαν δείγματα αυτής της μουσικής παράδοσης.
Σου στέλνω έναν δίσκο που κυκλοφόρησε το 1998 “με την ευγενική χορηγία της ισραηλιτικής κοινότητας Θεσσαλονίκης”, όπου θα ακούσεις τον Σαλτιέλ να τραγουδά τραγούδια μιας χαμένης εποχής. Ηχογραφήθηκε στο στούντιο “Αγροτικόν”, στο διάστημα από τον Νοέμβριο του 1996 έως τον Μάιο του 1997.
Έχω ζιππάρει τόσο τα τραγούδια όσο και το βιβλιαράκι που τα συνόδευε γι αυτό και είναι λίγο μεγάλο το αρχείο (~63 MB). Στο βιβλιαράκι θα βρεις κάθε αναγκαία πληροφορία για τους συντελεστές της παραγωγής, μουσικολογικές παρατηρήσεις καθώς και τα λόγια των τραγουδιών, πρωτότυπο και μετάφραση στα ελληνικά.
Κλικ στο εξώφυλλο από κάτω.
*
Δύο.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Μαζάουερ.
“Ένα εβδομαδιαίο μαρξιστικό έντυπο σε εβραιοϊσπανική γλώσσα, Η Ράβδος, αυτοοριζόταν ως εξής στο επάνω μέρος της πρώτης σελίδας του: “εξτρεμιστικών κομμουνιστικών τάσεων, καθαρών και ξάστερων, χωρίς έλεος ή προσωπικά χατήρια προς τ’ αριστερά ή προς τα δεξιά, ενάντια στην ιουδαϊκή θρησκεία και την αστική τάξη, ενάντια στο σιωνισμό και στον εβραϊκό εποικισμό της Παλαιστίνης”.
[Το περιοδικό κυκλοφορούσε τη δεκαετία του 30]
Όταν διάβασα τον υπότιτλο της Ράβδου με έπιασαν τα γέλια: Νάτοι λοιπόν μερικοί κουναλάκηδες της εποχής!
*
Για την επέτειο έμαθα από την Μιραντολίνα.
*
bonus
Mια συζήτηση (δεν την διάβασα όλη) για έναν πολύ ενδιαφέροντα δίσκο.
*
ΥΓ. Για απορίες ή ενημέρωση, αν κάτι δεν πήγε καλά, στα σχόλια.
---------------
Comments:
Πω πω θα κλαίω όλη μέρα σήμερα και θα βάλω και την Νταίζη να κλαίει παρέα μου.
# posted by 
: 27/1/07 3:27 μ.μ.
: 27/1/07 3:27 μ.μ.
Το βιβλίο του Μαζάουερ το διάβασα αλλά το απόσπασμα που παραθέτεις δεν το πρόσεξα καν: είμαστε διαφορετικές κατασκευές!
[με ύφος παρακλητικό]: ρε παιδιά, αυτό το σι-ντι των χειμερινών κολυμβητών κυκλοφορεί και σε "ηλεκτρονική μορφή" για μας τους βαθειά ξενιτεμένους;;;
[με ύφος παρακλητικό]: ρε παιδιά, αυτό το σι-ντι των χειμερινών κολυμβητών κυκλοφορεί και σε "ηλεκτρονική μορφή" για μας τους βαθειά ξενιτεμένους;;;
Κατ' αρχάς να πω ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ωραία συζήτηση που παραπέμπεις. Οι άνθρωποι διαλέγονται. Δεν υπάρχει ο γνωστός εμφύλιος που στήνεται στα blog. Πάρα πολύ ενδιαφέρουσες θέσεις, από ανθρώπους με κατάρτιση.
Το άλμπουμ λέω να το αγοράσω εντός των ημερών lazo, οπότε μπορώ να σου στείλω 4-5 τραγουδάκια...
Το άλμπουμ λέω να το αγοράσω εντός των ημερών lazo, οπότε μπορώ να σου στείλω 4-5 τραγουδάκια...
του το έστειλα κιόλας ολόκληρο. ελπίζω να μην το πέταξε στα σκουπίδια το γιαχού. βαθειά ξενιτεμένος γαρ.
Δημοσίευση σχολίου
