5.3.07
2
Πήγα εξαντλημένος και με αναζωογόνησε. Κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο μέχρι το τέλος. Θα χρησιμοποιήσω μια μεταφορά για να το περιγράψω: Πρόκειται για συλλογή λυρικών ποιημάτων με θέμα τη ζωή και τις αντιλήψεις των ανδρών, ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού (τα περί γκέυ κτλ είναι πίπες των μήντια). Ποιήματα τέλεια μορφικά. Όμως θεματικά, φιλοσοφικά, κοινωνιολογικά δεν νομίζω ότι κατάφερε να αποκαλύψει κάτι που δεν το γνωρίζουμε ήδη ή που δεν συζητιέται κατά κόρον, και με τα ίδια συμπεράσματα, στις παρέες μας και ευρύτερα. Θέλω να πω ότι γέρνει ελαφρά προς το κοινότοπο: ο ματσό άντρας, η μπάλα, ο στρατός, το πουλί μου, ποιος-τη-ζωή-μου-ποιος-την-κυβερνά, η καταπιεστική εργασία, η πανταχού παρούσα τηλεόραση κτλ κτλ. Όλα αυτά όμως με εικόνες και κίνηση που σαφώς υπερβαίνουν τη θεματολογία τους. Θεάματα τέτοιας ποιότητας απελευθερώνουν και τους δικούς σου συνειρμούς. Σε βάζουν σε ένα τριπάκι αυτοεξέτασης (αν είσαι διατεθειμένος ανάλογα) που ενδέχεται να οδηγήσει στην απρόσμενη ολοκλήρωση του έργου εκτός σκηνής. Στη ζωή σου. Μια φίλη δήλωσε μετά: "Μόνον άντρες μπορούν να βοηθήσουν άντρες".
*
*
Comments:
τα περί γκέυ κτλ είναι πίπες των μήντια
Όλα αυτά όμως με εικόνες και κίνηση που σαφώς υπερβαίνουν τη θεματολογία τους.
(Και) γι' αυτά σε αγαπάμε, Αρτέμη Κουκουζέλη!
Όλα αυτά όμως με εικόνες και κίνηση που σαφώς υπερβαίνουν τη θεματολογία τους.
(Και) γι' αυτά σε αγαπάμε, Αρτέμη Κουκουζέλη!
Συμφωνώ μαζί σου κουκ.
Θα πω μόνο εδώ κάτι από την προσωπική μου εμπειρία :
Πήγα με άλλες δυο φίλες μου να δούμε το 2, η μία, μια κυρία με μεγάλη έκθεση στον χορό και εμπειρίες πολύ σημαντικών διεθνών θεαμάτων.
Παρ' όλο που το έργο αφορούσε πράγματι "τους άνδρες", ταυτιστήκαμε τόσο πολύ με τον ήρωα, μας τόσο πολύ, που για ώρες ξεχάσαμε "τους άνδρες" και μιλούσαμε για "ανθρώπους".
Νομίζω οτι αυτό είναι επίτευγμα του Παπαιωάννου.
Θα πω μόνο εδώ κάτι από την προσωπική μου εμπειρία :
Πήγα με άλλες δυο φίλες μου να δούμε το 2, η μία, μια κυρία με μεγάλη έκθεση στον χορό και εμπειρίες πολύ σημαντικών διεθνών θεαμάτων.
Παρ' όλο που το έργο αφορούσε πράγματι "τους άνδρες", ταυτιστήκαμε τόσο πολύ με τον ήρωα, μας τόσο πολύ, που για ώρες ξεχάσαμε "τους άνδρες" και μιλούσαμε για "ανθρώπους".
Νομίζω οτι αυτό είναι επίτευγμα του Παπαιωάννου.
# posted by 
: 6/3/07 3:23 μ.μ.
: 6/3/07 3:23 μ.μ.
Η κοινοτοπία είναι πολύ δυνατό υλικό στα χέρια ενός ικανού καλλιτέχνη. Η γνωστή ιστορία του κσθενός και της κάθε μέρα μας μετασχηματισμένη σε μορφές, κινήσεις και σύμβολα που συντάσουν μια σύγχρονη γλώσσα. Πραγματικά συγκινητικό.
το έχανα και το ξανάβρισκα
η σκήνη όμως με τον αναπτήρα που θέλει να ανάψει μας "βρήκε" νομίζω όλους όσους το έίδαμε,
τουλάχιστον εγώ βυθίστηκα ολοκληρωτικά...
η σκήνη όμως με τον αναπτήρα που θέλει να ανάψει μας "βρήκε" νομίζω όλους όσους το έίδαμε,
τουλάχιστον εγώ βυθίστηκα ολοκληρωτικά...
Νομίζω ότι το έργο πάσχει από το άγχος του να έχει ένα κατανοητό "σενάριο" ενώ, κατά τη γνώμη μου, ο χορός οφείλει να είναι κυρίως "μορφή", όχι "στόρι" (βλ. Robert Wilson κ.λπ.). Κατά τ' άλλα, συμφωνώ απόλυτα.
Αγαπητέ Κουκουζέλη, επειδή παιρνώ καθημερινά από τα ψηφιακά σου στέκια, επειδή κάθε ποστ που κάνεις είναι και μιά καινούρια έκπληξη, επειδή νομίζω ότι καταλάβεις κυπραΐικα (βλέπω μερικά κυπριακά στα λινκς σου), επειδή το μπλόγκ σου με ιντριγκάρει, σου έριξα ένα μπαλάκι και αν έχεις ώρα παίρνα από το δικό μου στέκι να το πάρεις. Σε χαιρετώ.
*
Με συγχωρείτε ήμουν λίγο αφηρημένος και καθυστέρησα.
*
Sraosha, Xilaren, κι εμείς σας αγαπάμε.
Πρόβατε, ήταν γραφτό να συμφωνήσουμε.
Σάβρα, τίποτα κοινότοπο δεν είναι ασήμαντο. Μέχρι και επικίνδυνο μπορεί να γίνει.
Μagica de Spell, νομίζω ότι αν η κουβέντα διαρκέσει αρκετά, όποιο έργο και να δούμε, στο τέλος θα συζητήσουμε για τον άνθρωπο.
Indigofera Tinctoria, σύμφωνοι. Αλλά όταν ο ικανός καλλιτέχνης τελειώσει με την κοινοτοπία, αυτή έχει πάψει πια να είναι κοινοτοπία. Ο Παπαϊωαννου εκεί που την πήρε, εκεί την άφησε. Αυτή είναι η ενστασούλα μου.
un certain plume, συμφωνώ απολύτως για την αγωνία του Π. Και πολύ ευχαριστήθηκα που, παρ όλα αυτά, πήγε το πράγμα παραπέρα. Στην περίπτωση μου πολύ παραπέρα...
Aceras Anthropophorum, θα τα πούμε στο μπλογκ σου.
*
Με συγχωρείτε ήμουν λίγο αφηρημένος και καθυστέρησα.
*
Sraosha, Xilaren, κι εμείς σας αγαπάμε.
Πρόβατε, ήταν γραφτό να συμφωνήσουμε.
Σάβρα, τίποτα κοινότοπο δεν είναι ασήμαντο. Μέχρι και επικίνδυνο μπορεί να γίνει.
Μagica de Spell, νομίζω ότι αν η κουβέντα διαρκέσει αρκετά, όποιο έργο και να δούμε, στο τέλος θα συζητήσουμε για τον άνθρωπο.
Indigofera Tinctoria, σύμφωνοι. Αλλά όταν ο ικανός καλλιτέχνης τελειώσει με την κοινοτοπία, αυτή έχει πάψει πια να είναι κοινοτοπία. Ο Παπαϊωαννου εκεί που την πήρε, εκεί την άφησε. Αυτή είναι η ενστασούλα μου.
un certain plume, συμφωνώ απολύτως για την αγωνία του Π. Και πολύ ευχαριστήθηκα που, παρ όλα αυτά, πήγε το πράγμα παραπέρα. Στην περίπτωση μου πολύ παραπέρα...
Aceras Anthropophorum, θα τα πούμε στο μπλογκ σου.
*
emptyscreen, είχε τόσα να συμβαίνουν επί σκηνής πώς να μην τον χάνεις κατά διαστήματα. Ο αναπτήρας...ω, ναι.
ΒΙΑΣΤΙΚΑ ΠΕΤΑΓΟΜΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΩ ΚΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΜΠΑΛΛΛΑΚΙ ΟΠΩΣ ΜΕ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΕ Ο ΜΠΛΟΓΚΟΜΝΥΣΤΗΡΙΟΣ ΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΑΒΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
ΓΚΑΛΑ
Δημοσίευση σχολίου
ΓΚΑΛΑ
