18.3.07
Απόσπασμα από μέηλ ενός πρώην τρομοκράτη σε μια πρώην υπουργό του Πασόκ.
Αγαπητή μου,
[...] Χωρίς πολιτικές συνέπειες, εσύ θα χαλάς τη ζαχαρένια σου ενώ των άλλων δεν πρόκειται να ιδρώσει τ' αυτί. Δεν έχω να σου πω κάτι καινούργιο. Ανακεφαλαιώνω, λάθος ή σωστός. Το πολιτικό προσωπικό, σχεδόν στο σύνολό του, θεωρεί ότι τα κουκιά που αντιστοιχούν στον καθένα είναι υπό έλεγχο. Μετρημένα. Μάλλον έχει δίκιο. Ό,τι και να πιστεύει, συμπεριφέρεται σαν να είχαν έτσι τα πράγματα. Μαζί του και η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Κι εσύ μαζί κι εγώ μέσα. Μαζί τους και τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η ψυχαναγκαστική εμμονή λιγότερο ή περισσότερο επιφανών αστέρων του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, να φωτίσουν το παρασκήνιο των γεγονότων, αποκρύπτει την αδυναμία τους να ενημερώσουν με σύστημα και γνώση για όσα, ελληνικού ενδιαφέροντος, βρίσκονται σε κοινή θέα.
Από την άλλη "οι χώροι" με μικρή, έως αμελητέα, πολιτική και κοινωνική απήχηση, χωρίς τακτικά επαναλαμβανόμενες (κάτι σαν το εβδομαδιαίο κουμκανάκι της μαμάς) συγκεντρώσεις, πορείες ή άλλα ευγενή αθλήματα, δύσκολα θα συσπειρώσουν τους υπάρχοντες οπαδούς ή θα στρατολογήσουν καινούργιους για να αντικατασταθούν οι ανανήψαντες, αποφοιτήσαντες ή εκδιωχθέντες πρώην. Κι όσο ανανεώνεται η βάση τους, τόσο οι μικρές ή μεγάλες, επίσημες ή άτυπες, ηγετικές ομάδες "των χώρων", από τους κομμουνιστές μέχρι το τελευταίο αναρχικό γκρουπούσκουλο, θα αναδεικνύονται σε κλειδοκράτορες της μνήμης τους. Η διαρκής ανανέωση καθιστά την ελπίδα να μάθει ένα συλλογικό υποκείμενο κάτι από το παρελθόν του, άμεσα κι όχι από βιβλία, σχεδόν ανύπαρκτη. Και με την οργανωτική αφασία που έχει ενσκήψει, η αποτελεσματικότητα είναι τελικά ο μόνος περιθωριακός σ' αυτήν την ιστορία. Να μη μιλήσω για συνδικαλιστικό τυχοδιωκτισμό...
Τι να σε πω; Έλλειψη φαντασίας βλέπω απ άκρη σ' άκρη του πολιτικού και ηλικιακού φάσματος. Όπως τα βρήκαμε, έτσι να τα αφήσουμε. Αυτή μοιάζει να είναι η Μεγάλη Ιδέα. Πρόκειται για (τυφλό;) συντηρητισμό (θυμωμένο και βίαιο συντηρητισμό) σε όλο του το μεγαλείο. Πόσα χρόνια τώρα ακούμε στα δημόσια πάρτι τα ίδια και τα ίδια τραγούδια; [...] Όχι ότι δεν αλλάζει ο κόσμος γύρω μας, ακούγοντας όμως, δεκαετίες τώρα, ΟΧΙ σε κείνο-ΟΧΙ στο άλλο, από όλες τις συνιστώσες του "κινήματος", έχω την εντύπωση ότι υπέρτατος στόχος τους είναι ό,τι ακριβώς, υποτίθεται, αποστρέφονται: Το τέλος της ιστορίας. Και στο φόντο, ένα ενοχλητικό, επίμονο, μεγαλομανιακό παραλήρημα: "Είμαστε κοινωνικοί αγωνιστές!" Για άμυνα και αναπαραγωγή του (made in Greece) συστήματος πρόκειται. Του συστήματος με την ευρεία έννοια.
Μη φανταστείς ότι δεν τους αγαπώ, προσπαθώ μονάχα να έχω κατά νου ότι κάνουμε όλοι μαζί βήμα σημειωτόν πάνω σε ένα τσιμεντοποιημένο παρελθόν, επινοημένο ή όχι δεν έχει μεγάλη σημασία. Όπως σου είπα δεν έχω να πω κάτι καινούργιο. Ακούγομαι σχεδόν σαν τον Γιανναρά. Αυτός γράφει πολύ καλύτερα, εγώ έχω πολύ καιρό να κατέβω στο κέντρο και μου λείπει.[...]
Αγαπητή μου,
[...] Χωρίς πολιτικές συνέπειες, εσύ θα χαλάς τη ζαχαρένια σου ενώ των άλλων δεν πρόκειται να ιδρώσει τ' αυτί. Δεν έχω να σου πω κάτι καινούργιο. Ανακεφαλαιώνω, λάθος ή σωστός. Το πολιτικό προσωπικό, σχεδόν στο σύνολό του, θεωρεί ότι τα κουκιά που αντιστοιχούν στον καθένα είναι υπό έλεγχο. Μετρημένα. Μάλλον έχει δίκιο. Ό,τι και να πιστεύει, συμπεριφέρεται σαν να είχαν έτσι τα πράγματα. Μαζί του και η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων. Κι εσύ μαζί κι εγώ μέσα. Μαζί τους και τα περισσότερα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η ψυχαναγκαστική εμμονή λιγότερο ή περισσότερο επιφανών αστέρων του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, να φωτίσουν το παρασκήνιο των γεγονότων, αποκρύπτει την αδυναμία τους να ενημερώσουν με σύστημα και γνώση για όσα, ελληνικού ενδιαφέροντος, βρίσκονται σε κοινή θέα.
Από την άλλη "οι χώροι" με μικρή, έως αμελητέα, πολιτική και κοινωνική απήχηση, χωρίς τακτικά επαναλαμβανόμενες (κάτι σαν το εβδομαδιαίο κουμκανάκι της μαμάς) συγκεντρώσεις, πορείες ή άλλα ευγενή αθλήματα, δύσκολα θα συσπειρώσουν τους υπάρχοντες οπαδούς ή θα στρατολογήσουν καινούργιους για να αντικατασταθούν οι ανανήψαντες, αποφοιτήσαντες ή εκδιωχθέντες πρώην. Κι όσο ανανεώνεται η βάση τους, τόσο οι μικρές ή μεγάλες, επίσημες ή άτυπες, ηγετικές ομάδες "των χώρων", από τους κομμουνιστές μέχρι το τελευταίο αναρχικό γκρουπούσκουλο, θα αναδεικνύονται σε κλειδοκράτορες της μνήμης τους. Η διαρκής ανανέωση καθιστά την ελπίδα να μάθει ένα συλλογικό υποκείμενο κάτι από το παρελθόν του, άμεσα κι όχι από βιβλία, σχεδόν ανύπαρκτη. Και με την οργανωτική αφασία που έχει ενσκήψει, η αποτελεσματικότητα είναι τελικά ο μόνος περιθωριακός σ' αυτήν την ιστορία. Να μη μιλήσω για συνδικαλιστικό τυχοδιωκτισμό...
Τι να σε πω; Έλλειψη φαντασίας βλέπω απ άκρη σ' άκρη του πολιτικού και ηλικιακού φάσματος. Όπως τα βρήκαμε, έτσι να τα αφήσουμε. Αυτή μοιάζει να είναι η Μεγάλη Ιδέα. Πρόκειται για (τυφλό;) συντηρητισμό (θυμωμένο και βίαιο συντηρητισμό) σε όλο του το μεγαλείο. Πόσα χρόνια τώρα ακούμε στα δημόσια πάρτι τα ίδια και τα ίδια τραγούδια; [...] Όχι ότι δεν αλλάζει ο κόσμος γύρω μας, ακούγοντας όμως, δεκαετίες τώρα, ΟΧΙ σε κείνο-ΟΧΙ στο άλλο, από όλες τις συνιστώσες του "κινήματος", έχω την εντύπωση ότι υπέρτατος στόχος τους είναι ό,τι ακριβώς, υποτίθεται, αποστρέφονται: Το τέλος της ιστορίας. Και στο φόντο, ένα ενοχλητικό, επίμονο, μεγαλομανιακό παραλήρημα: "Είμαστε κοινωνικοί αγωνιστές!" Για άμυνα και αναπαραγωγή του (made in Greece) συστήματος πρόκειται. Του συστήματος με την ευρεία έννοια.
Μη φανταστείς ότι δεν τους αγαπώ, προσπαθώ μονάχα να έχω κατά νου ότι κάνουμε όλοι μαζί βήμα σημειωτόν πάνω σε ένα τσιμεντοποιημένο παρελθόν, επινοημένο ή όχι δεν έχει μεγάλη σημασία. Όπως σου είπα δεν έχω να πω κάτι καινούργιο. Ακούγομαι σχεδόν σαν τον Γιανναρά. Αυτός γράφει πολύ καλύτερα, εγώ έχω πολύ καιρό να κατέβω στο κέντρο και μου λείπει.[...]
Comments:
Όλα τριγύρω αλλάζουνε - κι όλα τα ίδια μένουν...
Ιδίως η αδυναμία μας να αλλάξουμε οι ίδιοι.
Ιδίως η αδυναμία μας να αλλάξουμε οι ίδιοι.
# posted by 
: 18/3/07 12:26 μ.μ.
: 18/3/07 12:26 μ.μ.
Απόσπασμα από απάντηση μίας πρώην Υπουργού του ΠΑΣΟΚ σε έναν πρώην τρομοκράτη:
... Αγαπητέ μου, φιλοσόφησε με την ησυχία σου όσο είμαστε χαλαροί ακόμη. Η Παπαπέτρος -που έχει οn line με τα μελλούμενα- μου επιμένει πως σύντομα θα επιστρέψεις στην ενεργό δράση. Μετά από τόση ημιτασιόν "κοινωνική βία" θα χρειαστούμε πάλι μία γερή δόση σε ορίτζιναλ μπας και στανιάρουμε.
Τα 300 ενωμένα εργοστάσια έχουν αναδουλειά σε καναπέδες κι εσύ ανησυχείς για το τι έμαθαν τα συλλογικά υποκείμενα. Με τόσους προβληματισμούς ολόγυρα αναρωτιέμαι ποιός δίνει θεαματικότητες στην Μαρία την άσχημη.
Τα παιδιά στο κόμμα που διατηρούν καλές σχέσεις με την .. Επανάσταση μου είπαν ότι στο τέλος μπορεί να γίνει όμορφη, αλλά μην το διαρρεύσεις στα συλλογικά υποκείμενα. Άσε να ανακαλύψουν σταδιακά την .. αλήθεια.
Υ.Γ. Εκείνο το "κολλημένη χρόνια στις ίδιες κασέτες" να δεις που τελικά του 'φυγε του ποιητή με "ήτα". Κολλημένοι .. ήθελε να γράψει :)
... Αγαπητέ μου, φιλοσόφησε με την ησυχία σου όσο είμαστε χαλαροί ακόμη. Η Παπαπέτρος -που έχει οn line με τα μελλούμενα- μου επιμένει πως σύντομα θα επιστρέψεις στην ενεργό δράση. Μετά από τόση ημιτασιόν "κοινωνική βία" θα χρειαστούμε πάλι μία γερή δόση σε ορίτζιναλ μπας και στανιάρουμε.
Τα 300 ενωμένα εργοστάσια έχουν αναδουλειά σε καναπέδες κι εσύ ανησυχείς για το τι έμαθαν τα συλλογικά υποκείμενα. Με τόσους προβληματισμούς ολόγυρα αναρωτιέμαι ποιός δίνει θεαματικότητες στην Μαρία την άσχημη.
Τα παιδιά στο κόμμα που διατηρούν καλές σχέσεις με την .. Επανάσταση μου είπαν ότι στο τέλος μπορεί να γίνει όμορφη, αλλά μην το διαρρεύσεις στα συλλογικά υποκείμενα. Άσε να ανακαλύψουν σταδιακά την .. αλήθεια.
Υ.Γ. Εκείνο το "κολλημένη χρόνια στις ίδιες κασέτες" να δεις που τελικά του 'φυγε του ποιητή με "ήτα". Κολλημένοι .. ήθελε να γράψει :)
Εδώ όφείλω να ομολογήσω ότι τα γράφεις καλύτερα κι απο εμένα! Το παιχνίδι που προσπαθείς να παίξεις είναι χαμένο απο χέρι,αλλά συνέχισε είμαι κι εγώ μαζί σαν ένας απο τους επτά χιλιάδες που συμπαραστέκονταν στον πόνο του Προφήτη Ηλία!
Δημοσίευση σχολίου
# posted by : 19/3/07 7:34 μ.μ.
: 19/3/07 7:34 μ.μ.
