24.3.07
really deep thoughts.
Λέει ένα, καταλαβαίνεις δέκα (δεν καταλαβαίνεις δυο-τρία), περνάς καλά. Όχι στους ψυχαναγκασμούς των τεχνικών της εξουσίας.
*
Έχοντας γνωρίσει πέντε-έξι ψυχασθενείς, να σου πω ότι, αν και εκ φύσεως αντισυμβατικοί, είναι οι πιο μεγάλοι εραστές της συμβατικής, μικροαστικής, καθημερινότητας. Έτσι και στην πολιτική: Όσο πιο μακριά από την εξουσία βρίσκεται κάποιος, τόσο καλύτερα την εκφράζει.
*
*
Έχοντας γνωρίσει πέντε-έξι ψυχασθενείς, να σου πω ότι, αν και εκ φύσεως αντισυμβατικοί, είναι οι πιο μεγάλοι εραστές της συμβατικής, μικροαστικής, καθημερινότητας. Έτσι και στην πολιτική: Όσο πιο μακριά από την εξουσία βρίσκεται κάποιος, τόσο καλύτερα την εκφράζει.
*
Comments:
Δεν αμφισβητώ την αλήθεια της, αντικειμενική ή υποκειμενική. Αλλά κάτι σ' αυτή τη πρώτη πρόταση της δεύτερξς παραγράφου μου χτυπάει λάθος. Στη διατύπωση εννοώ.
Νομίζω πως είναι ένα πράγμα η πρόσληψη από τον μικροαστό της χ ιδιορρυθμίας σαν αντισυμβατικότητα, ως και rage against the machine, γιατί όχι.
Και άλλο πράγμα, εντελώς άλλο νομίζω, η αγωνία ενός πάσχοντα ανθρώπου να σκεπάσει τη γύμνια του έστω με ένα κουρέλι κανονικότητας. Ό,τι αντιλαμβάνεται σαν γύμνια και σαν κανονικότητα, εννοείται.
Έχω ένα προαίσθημα ότι κάτι μου διαφεύγει, και πιθανότατα υπεραναλύω. Αλλά έτσι όπως είδα στη σειρά ψυχαναγκασμούς, ψυχασθενείς και μικροαστούς ένιωσα μια ανάγκη να το γράψω.
Το περί εξουσίας αφοριστικό μου ακούγεται, αν και οι αφορισμοί δεν πέφτουν από τον ουρανό. Κάπου εδράζονται. Όμως εκτός από την απόσταση παιζει ρόλο και ο προσανατολισμός. Βλέπει τη πλάτη της ή είναι απέναντί της; Από την άλλη, ίσως πεις, το απέναντι πέθανε μαζί με τον βερεσέ και το περιθώριο. Μένει να αποδειχθεί, τόσο το αν θα το πεις όσο και το αν πέθαναν.
(τα συγχαρητήρια μου στον σβόρακ)
Νομίζω πως είναι ένα πράγμα η πρόσληψη από τον μικροαστό της χ ιδιορρυθμίας σαν αντισυμβατικότητα, ως και rage against the machine, γιατί όχι.
Και άλλο πράγμα, εντελώς άλλο νομίζω, η αγωνία ενός πάσχοντα ανθρώπου να σκεπάσει τη γύμνια του έστω με ένα κουρέλι κανονικότητας. Ό,τι αντιλαμβάνεται σαν γύμνια και σαν κανονικότητα, εννοείται.
Έχω ένα προαίσθημα ότι κάτι μου διαφεύγει, και πιθανότατα υπεραναλύω. Αλλά έτσι όπως είδα στη σειρά ψυχαναγκασμούς, ψυχασθενείς και μικροαστούς ένιωσα μια ανάγκη να το γράψω.
Το περί εξουσίας αφοριστικό μου ακούγεται, αν και οι αφορισμοί δεν πέφτουν από τον ουρανό. Κάπου εδράζονται. Όμως εκτός από την απόσταση παιζει ρόλο και ο προσανατολισμός. Βλέπει τη πλάτη της ή είναι απέναντί της; Από την άλλη, ίσως πεις, το απέναντι πέθανε μαζί με τον βερεσέ και το περιθώριο. Μένει να αποδειχθεί, τόσο το αν θα το πεις όσο και το αν πέθαναν.
(τα συγχαρητήρια μου στον σβόρακ)
"η αγωνία ενός πάσχοντα ανθρώπου να σκεπάσει τη γύμνια του έστω με ένα κουρέλι κανονικότητας"
*
"αν και οι αφορισμοί δεν πέφτουν από τον ουρανό"
*
Τα λες θαυμάσια Ακίνδυνε. Ευχαριστώ.
*
*
"αν και οι αφορισμοί δεν πέφτουν από τον ουρανό"
*
Τα λες θαυμάσια Ακίνδυνε. Ευχαριστώ.
*
Έχεις γνωρίσει μόνο 5-6 ψυχασθενείς;
Δηλαδή κανενός άλλου γνωστού σου η ψυχή του δεν νοσεί;
Νομίζω πως εγώ γνωρίζω μόνο ψυχασθενείς και πράγματι είναι εραστές της συμβατικής, μικροαστικής, καθημερινότητας.
Ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους μάλλον.
Ο δικός σου πιθανότατα είναι πιό όμορφος.
Φοβάμαι όμως πως ο δικός μου είναι ο πραγματικός.
Δηλαδή κανενός άλλου γνωστού σου η ψυχή του δεν νοσεί;
Νομίζω πως εγώ γνωρίζω μόνο ψυχασθενείς και πράγματι είναι εραστές της συμβατικής, μικροαστικής, καθημερινότητας.
Ζούμε σε διαφορετικούς κόσμους μάλλον.
Ο δικός σου πιθανότατα είναι πιό όμορφος.
Φοβάμαι όμως πως ο δικός μου είναι ο πραγματικός.
*
Ο κόσμος μου είναι πράγματι όμορφος. Όχι γιατί δεν περιέχει κάποιο (διαγνωσμένο) ψυχασθενή. Ούτε γιατί κανείς δεν δηλώνει εραστής της συμβατικής, μικροαστικής καθημερινότητας. Είναι ωραίος γιατί έτσι...Μου φαίνεται πραγματικός. Κάτι μου λέει ότι κι ο δικός σου κόσμος είναι εξίσου ωραίος...
Ίσως μοιάζουν τελικά οι κόσμοι μας. Και ναι, ίσως χρειάζεται να αναρωτηθούμε (εγώ κυρίως, αλλά και εσύ) αν είναι στ' αλήθεια πραγματικοί. Χαιρετώ.
*
Ο κόσμος μου είναι πράγματι όμορφος. Όχι γιατί δεν περιέχει κάποιο (διαγνωσμένο) ψυχασθενή. Ούτε γιατί κανείς δεν δηλώνει εραστής της συμβατικής, μικροαστικής καθημερινότητας. Είναι ωραίος γιατί έτσι...Μου φαίνεται πραγματικός. Κάτι μου λέει ότι κι ο δικός σου κόσμος είναι εξίσου ωραίος...
Ίσως μοιάζουν τελικά οι κόσμοι μας. Και ναι, ίσως χρειάζεται να αναρωτηθούμε (εγώ κυρίως, αλλά και εσύ) αν είναι στ' αλήθεια πραγματικοί. Χαιρετώ.
*
Αντιστοίχως και μεις θα έπρεπε να καθιερώσουμε εθνική επέτειο, όπου θα πέφτουμε ομαδικώς μέσα σε βόθρους.
Φόρος τιμής στους δικούς μας αρχηγούς που κολυμπάνε μέσα στα σκατά κάθε μέρα
Δημοσίευση σχολίου
Φόρος τιμής στους δικούς μας αρχηγούς που κολυμπάνε μέσα στα σκατά κάθε μέρα
# posted by 
: 29/3/07 7:06 μ.μ.
: 29/3/07 7:06 μ.μ.
