29.4.07
Στο σημείο αυτό βουρκώνω ανελλιπώς:
Πρόσεξε το καταφατικό νεύμα του Rick. Το έχει προετοιμάσει μια σιωπή βλεμμάτων. Είναι ο πυρήνας της σκηνής. Αυτό κινεί τη δράση, δημιουργεί την ένταση. Δείγμα δύναμης και αδυναμίας. Και το βλέμμα της Μπέργκμαν είναι φτιαγμένο από τα υλικά του έρωτα. Κάπου στη σεκάνς βόσκει ένα σχήμα λόγου...
(Το βίντεο είναι προσφορά του robertofelix.)
*
Bonus:
(προσφορά του rafa2121.)
(προσφορά της phentesilea.)
*
και:
(προσφορά του abschied222)
Πρόσεξε το καταφατικό νεύμα του Rick. Το έχει προετοιμάσει μια σιωπή βλεμμάτων. Είναι ο πυρήνας της σκηνής. Αυτό κινεί τη δράση, δημιουργεί την ένταση. Δείγμα δύναμης και αδυναμίας. Και το βλέμμα της Μπέργκμαν είναι φτιαγμένο από τα υλικά του έρωτα. Κάπου στη σεκάνς βόσκει ένα σχήμα λόγου...
(Το βίντεο είναι προσφορά του robertofelix.)
*
Bonus:
(προσφορά του rafa2121.)
(προσφορά της phentesilea.)
*
και:
(προσφορά του abschied222)
Comments:
Στο σημείο αυτό βουρκώνω ανελλιπώς
Ναι, ρε, μελό αλλά δυνατό:
Ζήτω η πατρίδα, κάτω ο φασισμός!
(ελπίζω να μπορούμε να το λέμε αυτό σε 20-30 χρόνια χωρίς να ακούγεται οξύμωρο)
Θυμήθηκα τους ελληνοεβραίους εξεγερμένους του Άουσβιτς που, λένε οι σκοτεινές δυνάμεις, ότι εκτελέστηκαν τραγουδώντας τον ΕΘνικό Ύμνο.
Ναι, ρε, μελό αλλά δυνατό:
Ζήτω η πατρίδα, κάτω ο φασισμός!
(ελπίζω να μπορούμε να το λέμε αυτό σε 20-30 χρόνια χωρίς να ακούγεται οξύμωρο)
Θυμήθηκα τους ελληνοεβραίους εξεγερμένους του Άουσβιτς που, λένε οι σκοτεινές δυνάμεις, ότι εκτελέστηκαν τραγουδώντας τον ΕΘνικό Ύμνο.
Δυνατή σκηνή, πράγματι. Και την πρώτη φορά που τη βλέπει κανείς αισθάνεται ένα ρίγος με την αποκοτιά να τραγουδήσουν τη Μασσαλιώτιδα.
Ωστόσο, πάντα υπάρχει αυτός ο ωστόσος. Μου κινήθηκε η περιέργεια ποιο είναι το τραγούδι των Γερμνανών. Και ναι, ω Σραόσα, το οξύμωρον είναι η ραχοκοκαλιά της Ιστορίας.
Θα τολμούσα να πω ότι ένα εμβατήριο παύλα εθνικός ύμνος δεν είναι παρά ένα πατριωτικό τραγούδι με στρατό και σύνορα (ξεδιάντροπα κλεμμένο). Προσέξτε την στροφή μεταξύ τέταρτης και πέμπτης του Φρουρού του Ρήνου. Και ας αναλογιστούμε το ίμπακτ που θα είχε στο γερμανομαθές κοινό της ταινίας ειδικά τότε. Πάντως, καταλάθος και κατα κοπυράιτ το βάλανε στην ταινία.
Και μπόνους, επί πώλων μπόνων, ο Φρουρός του Ρήνου από την Lodi Community Band (;!). Ο τύπος με το λευκό τισέρτ καταλαβαίνει, φρηκάρει και μετά κάνει γύρους να βρεί τον Ρικ να τραγουδήσουν τη Μασσαλιώτιδα σε αντίπραξη.
Ωστόσο, πάντα υπάρχει αυτός ο ωστόσος. Μου κινήθηκε η περιέργεια ποιο είναι το τραγούδι των Γερμνανών. Και ναι, ω Σραόσα, το οξύμωρον είναι η ραχοκοκαλιά της Ιστορίας.
Θα τολμούσα να πω ότι ένα εμβατήριο παύλα εθνικός ύμνος δεν είναι παρά ένα πατριωτικό τραγούδι με στρατό και σύνορα (ξεδιάντροπα κλεμμένο). Προσέξτε την στροφή μεταξύ τέταρτης και πέμπτης του Φρουρού του Ρήνου. Και ας αναλογιστούμε το ίμπακτ που θα είχε στο γερμανομαθές κοινό της ταινίας ειδικά τότε. Πάντως, καταλάθος και κατα κοπυράιτ το βάλανε στην ταινία.
Και μπόνους, επί πώλων μπόνων, ο Φρουρός του Ρήνου από την Lodi Community Band (;!). Ο τύπος με το λευκό τισέρτ καταλαβαίνει, φρηκάρει και μετά κάνει γύρους να βρεί τον Ρικ να τραγουδήσουν τη Μασσαλιώτιδα σε αντίπραξη.
Θέλω να καταλάβω γιατί βουρκώνω. Από τι υλικό είναι φτιαγμένη η συγκίνηση μου; Ίσως είναι η Μασσαλιώτιδα... Μήπως όμως είναι το βλέμμα της Ίνγκριντ που κάνει τη διαφορά; Θα μπορούσε να είναι το γενναίο νεύμα του Ρικ... Αλλά σίγουρα έχει παίξει κάποιο ρόλο και το γεγονός ότι έχει προηγηθεί η κάτω σκηνή... Όλα μαζί προφανώς ερεθίζουν αποτελεσματικά τους δακρυγόνους αδένες μου. Αλλά σε τι αναλογίες λειτουργούν; Το έργο είναι μια κατασκευή. Ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος επεδίωξαν να με συγκινήσουν ψύχραιμα και συνειδητά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα καταφέρνουν κάθε φορά. Χρόνια προσπαθώ να καταλάβω πώς.... Δεν τα καταφέρνω κι όταν κάτι μου ξεφεύγει διαρκώς, το μοιράζομαι. Ευφυέστατα με περιγράφει ο Σραόσα, στην αριστερή του στήλη, ως "παίζω και μαθαίνω". Περιττό να σας πω ότι τόσο το "οξύμωρο" του Ακίνδυνου (απολαυστικό - "κάνει γύρους να βρεί τον Ρικ να τραγουδήσουν τη Μασσαλιώτιδα σε αντίπραξη", χα χα χα!) όσο και το "κάτω ο φασισμός" με βρίσκουν σύμφωνο.
Προσέξτε δε την ομοιότητα στην κόμμωση της Mireille Mathieu και του κυρίου που τραγουδά την Μασσαλιώτιδα στα 1907...
Μία σκηνή που αποδεικνύει πόσο σημαντική είναι η χρήση του μετάλλου στους πολέμους.
Οι Σταυροφόροι είχαν πολύ μέταλλο, γι' αυτό και πήραν την Ιερουσαλήμ. Οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι στηρίχτηκαν στρατιωτικά στο μέταλλο. Τι να σου κάνει λοιπόν ένα φτωχό πιάνο όταν έχει απέναντί του τη Χάλκινη Ταξιαρχία;
Χωρίς λιγουλάκι Cu δεν κερδίζονται οι μουσικές μάχες.
Οι Σταυροφόροι είχαν πολύ μέταλλο, γι' αυτό και πήραν την Ιερουσαλήμ. Οι Αρχαίοι Έλληνες και οι Ρωμαίοι στηρίχτηκαν στρατιωτικά στο μέταλλο. Τι να σου κάνει λοιπόν ένα φτωχό πιάνο όταν έχει απέναντί του τη Χάλκινη Ταξιαρχία;
Χωρίς λιγουλάκι Cu δεν κερδίζονται οι μουσικές μάχες.
Με Cu έχει κανείς άριστα αποτελέσματα. Μειονέκτημα το ότι κινδυνεύει να μείνει χωρίς ακροατές. Ίσως προτιμότερη η χρήση του, συγγενούς του Cu, μετάλλου Cute...
εεε λυπάμαι κύριε Κουκουζέλη που ταράσσω την γαλήνεια θεωρητικολογία σας. Εκτιμώ -το γνωρίζετε νομίζω- και την σκέψη και την αισθητική και την παιδεία σας.
Αλλά μήπως αυτή η εμβάθυνση σας μοιραία οδηγεί σε μια μοιρολατρική εσωστρέφεια; Μήπως η παιδεία σας (και πολλών άλλων) χάνεται μέσα σε μια βαυκαλιζόμενη αυτοαναφορικότητα αντί να γίνει πλατφόρμα για γόνιμη και συγκροτημένη ΔΡΑΣΗ;
Ο πολιτισμός για τον πολιτισμό ή ο πολιτισμός για έναν πολιτισμένο κόσμο;
Αλλά μήπως αυτή η εμβάθυνση σας μοιραία οδηγεί σε μια μοιρολατρική εσωστρέφεια; Μήπως η παιδεία σας (και πολλών άλλων) χάνεται μέσα σε μια βαυκαλιζόμενη αυτοαναφορικότητα αντί να γίνει πλατφόρμα για γόνιμη και συγκροτημένη ΔΡΑΣΗ;
Ο πολιτισμός για τον πολιτισμό ή ο πολιτισμός για έναν πολιτισμένο κόσμο;
Ο πολιτισμός για έναν πολιτισμένο κόσμο, ασυζητητί! Βέβαια το πώς καταλαβαίνει κανείς τις έννοιες πολιτισμός και πολιτισμένος σηκώνει συζήτηση. Ακόμα και η έννοια κόσμος γεννάει ερωτηματικά. Προσωπικά, όταν διάβασα την πρόταση σας, τη βρήκα σαφέστατη, αλλά...
Μη νομίζετε, κάνω κατά καιρούς προσπάθειες να καταλάβω τι μου γίνεται.
*
Μας τιμάτε με την εκτίμησή σας. Χαιρόμαστε! (ω ρε μανούλα μ' πληθυντικοί μεγαλοπρεπείας! Γέμισε το στόμα μ'!)
*
Δημοσίευση σχολίου
Μη νομίζετε, κάνω κατά καιρούς προσπάθειες να καταλάβω τι μου γίνεται.
*
Μας τιμάτε με την εκτίμησή σας. Χαιρόμαστε! (ω ρε μανούλα μ' πληθυντικοί μεγαλοπρεπείας! Γέμισε το στόμα μ'!)
*
