3.7.07
Στη σειρά μας ατάλαντοι καλλιτέχνες...
...άθλιοι λακέδες του συστήματος, που είναι άξιοι μόνο να φτιάχνουν κουκλάκια, κουκλάκια υποχείρια του κάθε εξουσιαστή, παρουσιάζουμε σήμερα τον
Ρίχνει πολύ δουλειά δε λέω, αλλά στερείται παντελώς ταλέντου. Για του λόγου το αληθές ιδού:
Μόνο ένας εθνικός ύμνος λείπει για να ολοκληρωθεί η αηδιαστική εικόνα. Μεγάλη σκασίλα είχαμε ρε φίλε να δούμε πώς πολλαπλασιάζονται οι καπιταλιστές! Πήγαινε αθρωπάκο μου να δουλέψεις σε καμιά διαφημιστική!
Ανακαλύψαμε μετά ένα κάρο φωτογραφίες έργων του και αγανακτήσαμε. Λες και μόλις κατεβήκαμε απ τα δέντρα και δεν ξέρουμε τι πα να πει ρούχο. Ρηχός δαρβινισμός... Το ποτήρι ξεχείλισε όταν είδαμε στιγμιότυπα από την οργάνωση έκθεσής του στο άντρο του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης. Η ναυτία μας οδήγησε σούμπιτους στην τουαλέτα...
Φλούφλης! Τόσο φλούφλης που υποψιάζομαι ότι ανήκει κι αυτός στην γκέι-αρτ εξουσία... Φάγκοτ και ο Ρόνι-μακαρόνι; Αμάν μωρέ, πότε θα δούμε επιτέλους κάτι στιβαρό; Κάτι ανδροπρεπές; Το δε χρήμα πρέπει να το μασάει, αλλιώς δεν εξηγείται πώς καλοπερνάει έχοντας πουλήσει μόνο ένα έργο του! Βρε μήπως επιδοτείται κι αυτός; Μήπως έχει βρει κάποιον λεφτά και του τ' ακουμπάει;
Να σημειώσω ότι ο thas έχει ήδη αποκαλύψει την ύπαρξη ενός άλλου φλούφλη, υποχείριο, κι αυτός (αντικειμενικά), της μαύρης αντίδρασης κατά τη γνώμη μου. Ασχολούμενος αυτός με λεπτεπίλεπτους, δήθεν, ποιητικούς, δήθεν, στοχασμούς για την ανθρώπινη κατάσταση. Αυτά βλέπω και λέω (όταν είμαι στις καλές μου) τρομερό το δράμα, οι θανάσιμες αντιφάσεις, της τέχνης της Δύσεως. Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχια, ιδού κάποια επιπλέον τεκμήρια. Αν κλικάρεις τις εικόνες, μερικές θα μεγεθυνθούν ικανοποιητικά:
Δόξα τω Θεό που, όσο και να τον προδίδει η ευρωιντελιγκέντσια του, ο Ελληνικός μας Λαός δεν τσιμπάει.
*
Ron Mueck.Κάτι είχε πάρει το μάτι μας από δω κι από κει, αλλά ουσιαστικά μάθαμε την μίζερη ύπαρξή του χάρη στην La. Χάρη στην La eίδαμε κι ένα ντοκιμαντέρ για την δουλειά του. Παρακολουθώντας την ταινία, το περιεχόμενο του στομαχιού μας άρχισε να αναδεύεται βίαια, σαν φραπές σε μπαρ παραλίας των Κυθήρων. Τέτοια αναγούλα... Ωστόσο συνιστώ θερμά να δεις το ντοκιμαντέρ για διδακτικούς λόγους: Μα τόσο κόπο, τόση αγωνία, αυτός ο Mueck για ένα πουκάμισο αδειανό;
Ρίχνει πολύ δουλειά δε λέω, αλλά στερείται παντελώς ταλέντου. Για του λόγου το αληθές ιδού:
Μόνο ένας εθνικός ύμνος λείπει για να ολοκληρωθεί η αηδιαστική εικόνα. Μεγάλη σκασίλα είχαμε ρε φίλε να δούμε πώς πολλαπλασιάζονται οι καπιταλιστές! Πήγαινε αθρωπάκο μου να δουλέψεις σε καμιά διαφημιστική!
Ανακαλύψαμε μετά ένα κάρο φωτογραφίες έργων του και αγανακτήσαμε. Λες και μόλις κατεβήκαμε απ τα δέντρα και δεν ξέρουμε τι πα να πει ρούχο. Ρηχός δαρβινισμός... Το ποτήρι ξεχείλισε όταν είδαμε στιγμιότυπα από την οργάνωση έκθεσής του στο άντρο του καπιταλισμού και της παγκοσμιοποίησης. Η ναυτία μας οδήγησε σούμπιτους στην τουαλέτα...
Φλούφλης! Τόσο φλούφλης που υποψιάζομαι ότι ανήκει κι αυτός στην γκέι-αρτ εξουσία... Φάγκοτ και ο Ρόνι-μακαρόνι; Αμάν μωρέ, πότε θα δούμε επιτέλους κάτι στιβαρό; Κάτι ανδροπρεπές; Το δε χρήμα πρέπει να το μασάει, αλλιώς δεν εξηγείται πώς καλοπερνάει έχοντας πουλήσει μόνο ένα έργο του! Βρε μήπως επιδοτείται κι αυτός; Μήπως έχει βρει κάποιον λεφτά και του τ' ακουμπάει;
Να σημειώσω ότι ο thas έχει ήδη αποκαλύψει την ύπαρξη ενός άλλου φλούφλη, υποχείριο, κι αυτός (αντικειμενικά), της μαύρης αντίδρασης κατά τη γνώμη μου. Ασχολούμενος αυτός με λεπτεπίλεπτους, δήθεν, ποιητικούς, δήθεν, στοχασμούς για την ανθρώπινη κατάσταση. Αυτά βλέπω και λέω (όταν είμαι στις καλές μου) τρομερό το δράμα, οι θανάσιμες αντιφάσεις, της τέχνης της Δύσεως. Τα πολλά λόγια όμως είναι φτώχια, ιδού κάποια επιπλέον τεκμήρια. Αν κλικάρεις τις εικόνες, μερικές θα μεγεθυνθούν ικανοποιητικά:
Δόξα τω Θεό που, όσο και να τον προδίδει η ευρωιντελιγκέντσια του, ο Ελληνικός μας Λαός δεν τσιμπάει.
*
Comments:
Τα συγκεκριμένα έργα δεν μου αρέσουν, ωστόσο μπορεί να είναι αριστουργήματα και να μην το ξέρω. Από τη στιγμή που δεν είμαι μυημένος στη μοντέρνα τέχνη δεν νομίζω ότι έχω το δικαίωμα να σχολιάσω.
Και βέβαια έχετε το δικαίωμα να σχολιάσετε. Αν έχετε τη διάθεση. Ίσως μάλιστα να είστε σε καλύτερη θέση από εμένα που μ' αρέσουν και δεν ξέρω πώς να το εκφράσω.
Ότι και να λέτε, το έργο σταθμός του Νέου Νευρωτικού Ρεαλισμού παραμένει αυτό
Προδιαγράφει και την τεχνική και το νόημα.
Ο δικός σου είναι λίγο πιο σκοτεινός και εσωτερικός βέβαια, αλλά ο δικός μου είναι πιο παλιός.
Προδιαγράφει και την τεχνική και το νόημα.
Ο δικός σου είναι λίγο πιο σκοτεινός και εσωτερικός βέβαια, αλλά ο δικός μου είναι πιο παλιός.
Ναι, αλλά τον σύνδεσμο για το κατέβασμα των 120 μεγαβυτίων του βίντεο δεν τον δίνετε. Να τα λέτε όλα, άλλη φορά.
Εδώ ταιριάζει το παλαιόν: Έλα μωρέ με τους πουθενάδες. Φιλοσφούρα. Σαρανταδύο Κάντηδες κι εξήντα Ντεριντάδες ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν.
Μασάει η κατσίκα ταραμά;
Μασάει η κατσίκα ταραμά;
Ακίνδυνε, flv? flv? Δεν το περίμενα ότι θα μας έδινες φορμά τόσο περιθωριακό (για την ώρα). Ιδού τα 149 ΜΒ της ταινίας σε φορμά mov (δηλ. Quicktime -δεξί κλικ-->save target ή link as).
*
Η ουσία είναι ότι όποιος ενδιαφέρεται αξίζει να δει την ταινία. Είναι, κατ εμέ, συγκινητική.
*
*
Η ουσία είναι ότι όποιος ενδιαφέρεται αξίζει να δει την ταινία. Είναι, κατ εμέ, συγκινητική.
*
Χρειάστηκαν 546 ατελείωτα δευτερόλεπτα για ν' αφήσω μονάχα ένα ειλικρινέστατο χαμόγελο...
:)
Δηλαδή ήθελα κι άλλα να πω μα φοβούμαι πως όσο περισσότερα γράφω τόσο πιο εύκολα θα κοπεί η σύνδεση. Τι να πει κανείς...
:)
Δηλαδή ήθελα κι άλλα να πω μα φοβούμαι πως όσο περισσότερα γράφω τόσο πιο εύκολα θα κοπεί η σύνδεση. Τι να πει κανείς...
Αξιώθηκα και το είδα το βίντεο. Και τα 1821 δευτερόλεπτα στο ανυπέρβλητα και ακαταμάχητα υπέροχο flv φορμά.
Απογοήτευση. Περίμενα ως τη τελευταία στιγμή, ακόμη και στους τίτλους τέλους. Μια κουβέντα έστω κι από σπόντα για τον άνδρα που κουρνιασμένος στη γωνία βαστάει το κεφάλι του με το αριστερό χέρι. Μάλλον δεν θα έγραφε εντυπωσιακά στην κάμερα. Αλλά το δικό μου κυκλώπειο μάτι σ' αυτόν έχει κολλήσει.
Ούτε μια κουβέντα. Μιλάει από μόνος του θα πει κάποιος. Σωστό κι αυτό. Επίσης μιλάει μόνος του, θα τολμούσα να συμπληρώσω.
Δημοσίευση σχολίου
Απογοήτευση. Περίμενα ως τη τελευταία στιγμή, ακόμη και στους τίτλους τέλους. Μια κουβέντα έστω κι από σπόντα για τον άνδρα που κουρνιασμένος στη γωνία βαστάει το κεφάλι του με το αριστερό χέρι. Μάλλον δεν θα έγραφε εντυπωσιακά στην κάμερα. Αλλά το δικό μου κυκλώπειο μάτι σ' αυτόν έχει κολλήσει.
Ούτε μια κουβέντα. Μιλάει από μόνος του θα πει κάποιος. Σωστό κι αυτό. Επίσης μιλάει μόνος του, θα τολμούσα να συμπληρώσω.