<$BlogRSDUrl$>

22.9.07

Απόπειρα εικονογράφησης. 

Ευχαριστώ Πετεφρή
ή ό,τι διαβάζω και βλέπω στο διαδίκτυο (ή τα βιβλία κτλ) είναι κι αυτό κομμάτι των περιστατικών του βίου μου.

*

Από τότε που το Χατού- Λαγκεντόκ έγινε ανεξάρτητο κράτος, επιβίωνε με κόπο δίπλα στον γίγαντα γείτονά της που ήταν ο προαιώνιος εχθρός των κατοίκων της. Το Χατού-Λαγκεντόκ κατοικούσαν οι υπερήφανοι Χατούνες.

Ο επίσημος εθνικός ύμνος του Χατού-Λανγκεντοκ.
Δες το βίντεο μέχρι τέλους παρακαλώ.


Ο ύμνος γυμνός, όπως τον τραγουδάει μια Κουμάρ.


*

Προαιώνιος λαός που οι ασταμάτητες επιδρομές από παλιά, των Μπλεν-α-Ζουρφίρ, των Μπόκ,της Λαπάρ-απόν-Γκού και των εντεύθεν του Λακιγιέρ λαών, δε στάθηκαν ικανές να αναχαιτίσουν έναν βαθύ πολιτισμό που περισσότερα έδωσε παρά πήρε.

Ο ανεπίσημος εθνικός ύμνος των Χατούνων.


*

Γιά τους Χατούνες, οι κατακτητικοί πόλεμοι είχαν πάντοτε πολιτιστικόν χαρακτήρα, οι μαζικές εμφύλιες σφαγές μια ανθρωπιστική υφή και οι ρατσιστικές αντιλήψεις παιδαγωγική νομοτέλεια.

Το υψίπεδο Κιπρίς Γουαχάντ,
μήλον της έριδος μεταξύ Χατού Λανγκεντοκ και Ζιτ Πραντού.


Περί υψιπέδου Κιπρίς Γουαχάντ.

*

Κι επειδή κανένας λαός δεν μπορεί να ζει για μεγάλο διάστημα υπό την επίδραση θαυματικών φαινομένων, άρχισαν να αποδίδουν την πρωτοφανή τους αντοχή όχι σε συγκυρίες και συμπτώσεις της μοίρας αλλά στην ευφυία με την οποία αντιμετώπισαν τρέχοντα περιστατικά της ιστορίας τους.



*

[...] Οι Χατούνες είναι λαός εριστικός που δύσκολα δίνει δίκιο σε άλλους, η αναζήτηση αυτής της ευφυίας στο παρελθόν τους, έγινε εθνικό σπορ.


Ο συνθέτης Ζαμπ Αχτούρ.

*

Σε όσα προηγήθηκαν παρουσιάζει ενδιαφέρον η προσθήκη ότι όταν οι Χατούνες έδιναν στον πλανήτη τα φώτα της φιλοσοφίας, της μουσικής και της πολιτικής εμείς, οι Ρωμές-τσι-τσι, είμαστε ανεβασμένοι στα δέντρα και μαζεύαμε βελανίδια.



*

buzz it!

 

Comments:
Τέλειο! Εξαιρετικό.

Τώρα περιμένουμε τον Σπανουδάκη να κάνει τον Ύμνο στην Ελευθερία α λα Jana Gana Mana, πάνω στα καμένα όμως.
 
Κιπρίς Γουαχάντ!!!!

Τώρα το έπιασα!

Χάχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχααααα!
 
:))))
 
Κουκουζέλη,ανάρπαστος έγινα.
Τα όργανά των, ως φέρετρα ιδεών.
Το midi των,επί τερατικού βοτσάλου.
Ολα, μεταξύ Smetana και tea for the tillerman.
Αυτοί ήναι λαοί!
Καταλαβαίνεις τι ήπαθεν ο γιός του Νεκτανεβώ,γνωρίζοντάς τους: αρνήθηκε να πιεί το αθάνατο νερό και αρκέστηκε να φορέσει σκάφανδρο.
 
Να το συμπ0ληρώσετε.
Οχι μόνο το εθνικό σπορ της παρελθοντολαγνείας αλλά και το αντεθνικό σπορ της δυτικολαγνείας εις το οποίο ο ευγενής αυτός λαός μιμείται με το ζόρι από αιώνων δύο. Επίσης το αντεθνικό σπορ του σουσουδισμού, της αφ υψηλού κριτικής, και γενικώς της μετά μανίας παρακολουθήσεως κάθε εξωτικής ασήμαντης αρχιμαλακίας.
Είμαι ξένος και το δείχνω και μου αρέσει δηλαδή.
 
:-D

Πολύ καλό!
 
*
Πετεφρή, δεν λέω τίποτα. Ας μην σπαταλάω κοσμητικά επίθετα.
*
Λόλα, δεν αποκλείεται να με παρεξηγήσατε. Να συμφωνήσω μαζί σας ότι όλα χρειάζονται συμπλήρωμα. Ο φίλτατος μου Πετεφρής έγραψε κάποτε μια παραβολή, μια αλληγορία, για τους Έλληνες. Με παιγνιώδη διάθεση δοκίμασα να δω αν η παραβολή ταιριάζει και σε άλλες περιοχές του πλανήτη. Δεν ένοιωσα καμιά έκπληξη όταν διαπίστωσα ότι ταιριάζει. Οι ήχοι που βρήκα μου φάνηκαν ενδιαφέροντες και είπα να τους μοιραστώ μαζί σας. Αυτό είναι όλο. Από την άλλη, η κατάσταση της ξενότητας (συγχωρείστε μου τον νεολογισμό) είναι νομίζω πολύ γόνιμη κατάσταση. Δοκιμάστε την στους Ορφικούς ύμνους, στους οποίους παραπέμπει το όνομα σας, και ίσως εκπλαγείτε (νομίζω ότι δεν θα το κάνετε, αλλά δεν πειράζει.)
*
Μάτζικα, ευχαριστώ έτσι κι α
 
Ναι πράγματι η «ξενότητα» είναι μία ενδιαφέρουσα κατάσταση. Πρωτίστως η ξενότητα είναι αποξένωση από τον εαυτό.

Είναι σχεδόν οδυνηρή η περιήγηση από τα ελληνικά ιστολόγια. Τα κατοικούνε στην πλειονότητα ξένοι.

Ξένοι της θάλασσας, του ουρανού που γνωρίζω, του τοπίου με τα πουρνάρια και τον γάϊδαρο, των ανθρώπων με τις βαθιές χαρακιές στο πρόσωπο, ξένοι στα ξωκλήσια, στα όνειρα, στα μέλλοντα.
Ξένοι δηλαδή νεκροί.

Ξενότητα γράψατε, αποξένωση είναι η λέξη.
 
Δημοσίευση σχολίου

This page is powered by Blogger. Isn't yours?