30.9.07
I got you babe. Νot.
Ουδεμία σχέση με πολιτική, να εξηγούμεθα.
*
Απόσπασμα από το βιβλίο του Πάνου Θεοδωρίδη, Η ΔΕΞΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ, μυθιστόρημα, εκδόσεις Κέδρος, 1999 [β έκδοση 2000], σελ 18-19:
*
*
Αποσπάσματα από γράμμα ενός πρώην τρομοκράτη σε μια πρώην υπουργό του Πασόκ:
Μωρό μου,
[...]
Το παραδέχομαι: Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που αξίζουν στη ζωή είναι ο έρωτας. Είναι από τα λίγα που μπορούν να αλλάξουν ένα Εγώ, εξ ορισμού ανεπαρκές αν δεν θέλει να είναι ηλίθιο. Άσε που, σαν φυσικό φαινόμενο, το να ερωτευτείς είναι αναπόφευκτο. Θα είχε μήπως νόημα να πεις ότι θέλεις ή δεν θέλεις να βρέξει; Κι όμως...
[...]
Δεν εγγυώμαι ότι θα τα καταφέρω, αλλά ας κάνω μια προσπάθεια: Ο φιλόσοφος Κ. (γαμώ το όνομα, γαμώ) έγραψε ότι απελπισμένος είναι εκείνος που είτε θέλει να είναι ό,τι είναι στ' αλήθεια, πιστεύοντας ότι ο πραγματικός εαυτός του είναι ένας άλλος (πχ εγώ δεν είμαι, αλλά επιθυμώ σφόδρα, δικαιούμαι, να βρεθώ στη θέση του Γεράσιμου Γιακουμάτου· ας πούμε) ή δεν θέλει να είναι αυτό που είναι (πχ τι καλά που θα ήταν αν δεν ήμουν ο άσχημος, βρωμερός και απαίσιος εαυτός μου). Πρόκειται για το ίδιο πράγμα.
Το καταλαβαίνει κανείς αν σκεφτεί έναν ερωτευμένο δίχως ανταπόκριση: Θα ήθελε να είναι κάτι που αισθάνεται ότι το δικαιούται: Θα ήθελε να είναι εκείνος με τον οποίον είναι ερωτευμένη η κοπέλα που αγαπά. Ή δεν θα ήθελε να είναι εκείνος που είναι: Δεν θα ήθελε να είναι εκείνος που η κοπέλα έχει αφήσει στα κρύα του λουτρού. Εκείνη όμως δεν δίνει δυάρα τσακιστή γι αυτόν, έτσι ή αλλιώς.
Στην ουσία ο ερωτευμένος θα ήθελε να πεθάνει αυτό το Εγώ, το δικό του, που βρίσκεται αποκλεισμένο από το αντικείμενο του έρωτα. Όμως αυτού του είδους ο θάνατος είναι ανέφικτος κι ο τύπος απελπίζεται. «Πεθαίνει τον θάνατο», «ζει το θνήσκειν». Ο απελπισμένος (ερωτευμένος σ' αυτήν την περίπτωση), αν και το θέλει περισσότερο από ο,τιδήποτε, «δεν μπορεί να πεθάνει». Μπορεί βέβαια πάντα να αυτοκτονήσει. Αλλά δεν πρόκειται να ξαναγεννηθεί διαφορετικός.
Κατά πάσα πιθανότητα θα το ξεπεράσει. H τωρινή, παροδική, κατάσταση θα φαντάζει παράξενη, αν όχι αστεία, στα μάτια όσων θα τον θυμούνται. Θα πορευτεί προς τον επόμενο μεγάλο έρωτα (άραγε πόσοι χωράνε σε μια ανθρώπινη ζωή;), αναπαράγοντας ενδεχομένως διαρκώς την απελπισία του. Μέχρι που να παντρευτεί, γιατί έτσι [...] Και δώστου απ την αρχή. Εκτός αν [...]
[...]
*
ΥΓ. Βρε τι κάνει ο άνθρωπος για να βάλει τρία βίντεο που του αρέσουν στη σειρά.
*
*
Απόσπασμα από το βιβλίο του Πάνου Θεοδωρίδη, Η ΔΕΞΙΑ ΕΡΩΜΕΝΗ, μυθιστόρημα, εκδόσεις Κέδρος, 1999 [β έκδοση 2000], σελ 18-19:
Η πλασματική συναισθηματική υστέρηση του ερωτευμένου κατά φαντασίαν ισοδυναμεί με το κλάμα του στρατηγού που χάνει στρατεύματα σε άσκηση επί χάρτου. Διότι οι ποιητές και οι γνώστες ξέρουν ότι τα βάσανα του έρωτα αρχίζουν μετά τον θρίαμβό του, μετά την πρώτη κοινή στρωμνή, όπως τα βάσανα των παιδιών αρχίζουν μετά την ενηλικίωσή τους κι όχι όταν ο γονιός τα πακετάρει με το άνορακ για να κοιμηθούν στο σχολικό λεωφορείο. Την αγαπώ, δεν με αγαπά είναι νομοσχέδιο, όχι νόμος, υπόθεση εργασίας κι όχι χαμαλοδουλειά. Σε κερατώνει; την κερατώνεις; ρεύεται μετά το δείπνο με κεριά; της ξεφεύγουν βλάχικα επιφωνήματα, την γοητεύουν οι γαρδούμπες; αγαπάει με πάθος τον πιο σιχαμερό σου εχθρό; είναι αμόρφωτη στην ψύχα της, παρά τις βιβλιοθήκες που κατανάλωσε και εξελληνισμένη κατ επίφασιν; στην ερωτική της συμπεριφορά είναι εσκιμώα, γότθα και βάνδαλη; σπάει πιάτα στα ελληνάδικα; παρακολουθεί με πάθος τις σαπουνόπερες καταβροχθίζοντας τον άμπακο; αυτά είναι ερωτικά παίγνια, αυτά είναι τα εμπόδια του ερωτόληπτου για τον ουράνιο θόλο όπου αισθάνεται πως ανήκει.
*
*
Αποσπάσματα από γράμμα ενός πρώην τρομοκράτη σε μια πρώην υπουργό του Πασόκ:
Μωρό μου,
[...]
Το παραδέχομαι: Ένα από τα ελάχιστα πράγματα που αξίζουν στη ζωή είναι ο έρωτας. Είναι από τα λίγα που μπορούν να αλλάξουν ένα Εγώ, εξ ορισμού ανεπαρκές αν δεν θέλει να είναι ηλίθιο. Άσε που, σαν φυσικό φαινόμενο, το να ερωτευτείς είναι αναπόφευκτο. Θα είχε μήπως νόημα να πεις ότι θέλεις ή δεν θέλεις να βρέξει; Κι όμως...
[...]
Δεν εγγυώμαι ότι θα τα καταφέρω, αλλά ας κάνω μια προσπάθεια: Ο φιλόσοφος Κ. (γαμώ το όνομα, γαμώ) έγραψε ότι απελπισμένος είναι εκείνος που είτε θέλει να είναι ό,τι είναι στ' αλήθεια, πιστεύοντας ότι ο πραγματικός εαυτός του είναι ένας άλλος (πχ εγώ δεν είμαι, αλλά επιθυμώ σφόδρα, δικαιούμαι, να βρεθώ στη θέση του Γεράσιμου Γιακουμάτου· ας πούμε) ή δεν θέλει να είναι αυτό που είναι (πχ τι καλά που θα ήταν αν δεν ήμουν ο άσχημος, βρωμερός και απαίσιος εαυτός μου). Πρόκειται για το ίδιο πράγμα.
Το καταλαβαίνει κανείς αν σκεφτεί έναν ερωτευμένο δίχως ανταπόκριση: Θα ήθελε να είναι κάτι που αισθάνεται ότι το δικαιούται: Θα ήθελε να είναι εκείνος με τον οποίον είναι ερωτευμένη η κοπέλα που αγαπά. Ή δεν θα ήθελε να είναι εκείνος που είναι: Δεν θα ήθελε να είναι εκείνος που η κοπέλα έχει αφήσει στα κρύα του λουτρού. Εκείνη όμως δεν δίνει δυάρα τσακιστή γι αυτόν, έτσι ή αλλιώς.
Στην ουσία ο ερωτευμένος θα ήθελε να πεθάνει αυτό το Εγώ, το δικό του, που βρίσκεται αποκλεισμένο από το αντικείμενο του έρωτα. Όμως αυτού του είδους ο θάνατος είναι ανέφικτος κι ο τύπος απελπίζεται. «Πεθαίνει τον θάνατο», «ζει το θνήσκειν». Ο απελπισμένος (ερωτευμένος σ' αυτήν την περίπτωση), αν και το θέλει περισσότερο από ο,τιδήποτε, «δεν μπορεί να πεθάνει». Μπορεί βέβαια πάντα να αυτοκτονήσει. Αλλά δεν πρόκειται να ξαναγεννηθεί διαφορετικός.
Κατά πάσα πιθανότητα θα το ξεπεράσει. H τωρινή, παροδική, κατάσταση θα φαντάζει παράξενη, αν όχι αστεία, στα μάτια όσων θα τον θυμούνται. Θα πορευτεί προς τον επόμενο μεγάλο έρωτα (άραγε πόσοι χωράνε σε μια ανθρώπινη ζωή;), αναπαράγοντας ενδεχομένως διαρκώς την απελπισία του. Μέχρι που να παντρευτεί, γιατί έτσι [...] Και δώστου απ την αρχή. Εκτός αν [...]
[...]
*
ΥΓ. Βρε τι κάνει ο άνθρωπος για να βάλει τρία βίντεο που του αρέσουν στη σειρά.
*
Comments:
"...απελπισμένος είναι εκείνος που είτε θέλει να είναι ό,τι είναι στ' αλήθεια, πιστεύοντας ότι ο πραγματικός εαυτός του είναι ένας άλλος (...) ή δεν θέλει να είναι αυτό που είναι."
Βρε, δε σου χω πει να μη βγάζεις τα μυστικά μου στη φόρα?
Βρε, δε σου χω πει να μη βγάζεις τα μυστικά μου στη φόρα?
# posted by 
: 3/10/07 7:32 π.μ.
: 3/10/07 7:32 π.μ.
ε, τέλος καλό όλα καλά.
Μάτζικα ντε Σπελλ, εδώ δεν κρύβουμε τίποτα. Δώσε μου χρόνο και θα τον σκίσω τον Μάκη...
Μάτζικα ντε Σπελλ, εδώ δεν κρύβουμε τίποτα. Δώσε μου χρόνο και θα τον σκίσω τον Μάκη...
Αϊ στο καλό σου κουκ!
Πάλι μ’ έφτιαξες μεσημεριάτικα!
1. “Mr and Mrs Sonny Bono” LOL! Α ρε Sammy!
2. Ποια «καλόγρια» είναι με τον φοβερο Bowie; Μήπως η Marianne Faithful;
3. Ποιος φοβερός Ταμπάκης είναι αυτός; Και το κουκλί;
Πάλι μ’ έφτιαξες μεσημεριάτικα!
1. “Mr and Mrs Sonny Bono” LOL! Α ρε Sammy!
2. Ποια «καλόγρια» είναι με τον φοβερο Bowie; Μήπως η Marianne Faithful;
3. Ποιος φοβερός Ταμπάκης είναι αυτός; Και το κουκλί;
[..<]
Επιτέλους, γράψτε και κάτι που να έχει σχέση με πολιτική και χωρίς [...]!!!![..]
[...]
Θα μπορούσε βέβαια ο τρομοκράτης σας να έχει ερωτευτεί μία υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου..... [../]
[.]
...και αυτό το "ζει το θνήσκειν" δεν το είχα σκεφθεί ως τα τώρα[.>]
Επιτέλους, γράψτε και κάτι που να έχει σχέση με πολιτική και χωρίς [...]!!!![..]
[...]
Θα μπορούσε βέβαια ο τρομοκράτης σας να έχει ερωτευτεί μία υπουργό άνευ χαρτοφυλακίου..... [../]
[.]
...και αυτό το "ζει το θνήσκειν" δεν το είχα σκεφθεί ως τα τώρα[.>]
Πολύ καλή δουλεία !!! Συγχαρητήρια !!!
Αν θέλετε να Διαφημίσετε το blog σας Δωρεάν
για να έχετε περισσότερους επισκέπτες:
http://greece-soccer.blogspot.com/2007/08/12.html
Δημοσίευση σχολίου
Αν θέλετε να Διαφημίσετε το blog σας Δωρεάν
για να έχετε περισσότερους επισκέπτες:
http://greece-soccer.blogspot.com/2007/08/12.html
